เรื่องนี้แต่งขึ้น เป็นเรื่องสมมุติ ตามจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่มีเจตนาพาดพิงใดๆนะคะ

ขอขอบคุณ คุณโยโกะ คามิโอะ ผู้เขียน Hana Yori Dango ต้นฉบับแห่งแรงบันดาลใจ

นายหญิงแห่งเตมีย์กรุ๊ป

ทานตะวัน

เตชินท์ เตมีย์อภิทรัพย์วณิชย์

ณาวา กฤษจาวรนันท์ (Snowman)

คิรินท์ อินทราชัยพิศุทธิ์ หรือนายน้อยรินท์

หม่อมราชวงค์พศวีย์ สิริเมฑาวรกุล ชายวีย์แห่งวังสิริเมฑา

พี่แพร แพรธารา

เดียร์น่า ดิษยา

Fever 4 (F4 THAILAND) #1 http://ppantip.com/topic/30896810
Fever 4 (F4 THAILAND) #2 http://ppantip.com/topic/30922852
Fever 4 (F4 THAILAND) #3 http://ppantip.com/topic/30984872
Fever 4 (F4 THAILAND) #4 http://ppantip.com/topic/31008854
Fever 4 (F4 THAILAND) #5 http://ppantip.com/topic/31040591

Fever 4 (F4 THAILAND) #6



เช้าวันใหม่ ที่ตึกวี หรือ  VC ( VIP CLASS )

         "ครั้งนี้....นายเล่นแรงเกินไปแล้วนะ เตชินท์"

        ประโยคแรกของณาวา ที่เดินเข้าห้องเรียนมาแล้วเจอกับเตชินท์ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะของเขา

        "เล่นแรง แรงยังไง แรงแบบไหน และอย่างไหนที่เรียกว่าแรง หรือ ไม่แรง มันก็เหมือนๆกันทุกๆครั้ง" เตชินท์ตอบพร้อมท่าทางที่ยียวน

        ณาวาเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่มองเพื่อนก่อนที่จะถอนหายใจออกมา ณาวาเลือกที่จะมานั่งอยู่กับ คิรินท์ และชายวีย์ พร้อมกับเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งคู่ได้ฟัง เตชินท์แกล้งทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆที่ก็แอบฟังอยู่ ว่าทานตะวันจะเป็นอย่างไรบ้างหลังจากที่ คำสั่งใบแดงถูกแพร่ออกไป
        
        "ครั้งนี้ อีกฝ่ายเป็นผู้หญิง แล้วพวกนั้นก็ทำเกินคำสั่งไปมาก ถ้าอย่างนี้ไม่เรียกว่าเล่นแรงแล้วจะเรียกว่าอะไร" ณาวาแกล้งพูดลอยๆ

        "ใช่ ฉันเห็นด้วย" ชายวีย์เริ่มออกความคิดเห็นบ้าง

        "อืม ก็จริง อย่าโกรธนะเตชินท์ ที่ครั้งนี้พวกเราเลือกที่จะเข้าข้างณาวา" คิรินท์ บอกกับเตชินท์ตามตรง

        เตชินท์ เริ่มหน้าเสีย เขาไม่คิดว่าคนของเขาจะทำเกินคำสั่งมากขนาดนี้ แต่เขาเองก็ไม่อยากที่จะเสียฟอร์ม จึงเลือกตอบอย่างเฉไฉ

        "แล้วไงหละ ถ้ายัยนั่นไม่อวดเก่ง ถือดี เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้หรอก"

        เพื่อนทั้งสาม ได้ยินอย่างนั้นก็ได้แต่มองหน้ากัน คิรินท์ได้แต่ส่ายหัวให้กับความไม่ยอมใครของเตชินท์ ไม่นานนักเสียงข้อความของเตชินท์ก็ดังเข้ามาในโทรศัพท์มือถือ เขาเปิดอ่านข้อความนั่น ก่อนจะหันไปทางณาวาและมองหน้าเพื่อนของเขาอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก

        "คำสั่งใบแดงถูกระงับ" เตชินท์พูดขึ้น

        "สุดยอด เป็นไปได้ยังไง" คิรินท์ถามอย่างอดสงสัยไม่ได้

        "ลองถามณาวาสิคิรินท์ ไหนใครบอกว่าเรื่องนี้จะไม่ยุ่ง" เตชินท์พูดปดประชด

        ชายวีย์ที่นั่งฟังอยู่เริ่มเดาทางถูก เขามองไปยังคิรินท์ คิรินท์ ส่งสัญณาณว่ายังไม่ต้องพูดอะไร

        "บังเอิญผ่านไปเจอ" ณาวาตอบ

        "บังเอิญได้ถูกเวลาดีจังเลยเนอะ" เตชินท์ถามพร้อมกับมองหน้าณาวาเพื่อหาคำตอบที่แท้จริง ณาวาหลบสายตาก่อนตอบ

        "ถ้าคนของนายไม่ทำเกินไป ก็คงไม่เข้าไปยุ่งหรอก แต่ก็เถอะนะ ถ้าเป็นคิรินท์ หรือ ชายวีย์ เห็นอย่างนั้นก็ต้องช่วย"

        คิรินท์และ ชายวีย์ ยกมือขึ้นสองข้างเพื่อสนับสนุนทุกคำพูดของณาวา ณาวาเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่แอบอมยิ้มอย่างเป็นต่อ

        "เข้ากันเป็นปี่เป็นระนาดเลยนะ" เตชินท์ประชด

        "ขลุ่ย ไม่ใช่หรอ" ชายวีย์พูดแย้งขึ้น คิรินท์ได้แต่แอบขำเพื่อน

        "ขออนุญาติครับ" บอร์ดี้การ์ดของเตชินท์พูดแทรกขึ้น "มีคนมาขอพบคุณเตชินท์"

        "ใคร" เตชินท์ ถามอย่างสงสัย

        "เธอบอกว่าเธอชื่อ ทานตะวันครับ"

        เตชินท์ ยิ้มออกทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ เพราะนั่นหมายถึงเขากำลังเป็นผู้ชนะ ณาวาได้แต่แอบห่วงอยู่ลึกๆ ว่าทานตะวันจะมาทำอะไร

        "สงสัยงานนี้ นายคงได้เลี้ยงข้าวพวกเราแน่ชายวีย์" คิรินท์บอกชายวีย์เรื่องที่เคยพนันกันเอาไว้เกี่ยวกับทานตะวัน

        "ให้เข้ามาได้" เตชินท์บอก ก่อนจะวางมาด และจัดท่าทางให้ดูดี
  
               ทานตะวันเดินเข้ามาในห้องของ F4 ใบหน้าของเธอนิ่งมากขัดแย้งกับความกลัวที่ซ่อนอยู่ เธอมองเตชินท์แทบจะไม่กระพริบตา

        "ไง คนเก่ง มาขอโทษฉันถึงที่เลยนะ" เตชินท์บอกพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆทานตะวันอย่างผู้ที่เหนือกว่าเธอทุกอย่าง

        ทานตะวันยังคงนิ่ง ก่อนเดินเข้ามาหาเตชินท์ และค่อยๆโค้งตัวลงมาอย่างช้าๆ เตชินท์ได้แต่เชิดหน้าและมองเธออย่างผู้ชนะ

        ทานตะวันสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา

        "สิ่งที่ฉันทำมันไม่ใช่การขอโทษ แต่เรียกว่าเป็นการโค้งคำนับเพื่อขอขมาที่กำลังล่วงเกินคู่ต่อสู้" ทานตะวันบอกอย่างเด็ดเดี่ยว

        "หมายความว่ายังไง" เตชินท์ชักสีหน้าสงสัย

        "ก็หมายความว่า อย่างนี้ไงเล่า นายเตชินนายคนไม่มีสมอง" ทานตะวันพูดพร้อมกับใช้มือสองข้างจับเสื้อของเตชินท์ไว้แน่นเพื่อเป็นที่ยึดก่อนจะใช้ขาของเธอเกี่ยวขาของเตชินท์ไว้เพื่อที่ต้องการจะขัดขาเขา และสุดท้ายเธอใช้แรงที่เธอมีทั้งหมดอาศัยช่วงที่ฝ่ายตรงข้ามตั้งตัวไม่ทันจับเขาเหวี่ยงก่อนจะทุ่มร่างนั้นลงกระแทกพื้นที่อยู่เบื้องร่าง ตามวิชาคาราเต้ที่เธอเคยเรียนมาบ้างในช่วงมัธยม บอดี้การ์ดของเตชินท์จะเข้ามาช่วยแต่ถูกคิรินท์และชายวีย์ขวางเอาไว้ เตชินท์ได้แต่นอนจุกอยู่กับพื้นเจ็บกายหรือจะสู้เจ็บใจ

        "และจำเอาไว้ซะด้วยนะ ว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายที่แปลงเพศมา แล้วอีกอย่าง ถ้าอยากจะสู้ก็มาสู้กันซึ่งๆหน้า อย่างลูกผู้ชาย แต่หวังว่านายคงมีอยู่บ้างนะ" ทานตะวันบอกอย่างไม่เกรงกลัวอำนาจของเตชินท์

        "เธอ ยัยคนอวดดี มันจะมากเกินไปแล้วนะ เธอเตรียมตัวไว้ได้เลย เพราะฉันจะไล่เธอออกจากเตมีย์ยู" เตชินบอกอย่างโมโห
        
        ทานตะวันได้ยินอย่างนั้น ถึงแม้เธอจะกลัวกับคำขู่แต่เธอต้องฝืนยิ้มเข้าไว้ เธอล้วงใบแดงในกระเป๋าออกมาให้เตชินท์ดู

        "เหตุผลเดียวที่ฉันจะออกจากที่นี่ได้ ก็คือฉันสอบไม่ผ่าน ไม่ใช่เป็นเพราะนาย เตชินท์" ทานตะวันบอกพร้อมกับฉีกใบแดงเป็นสองส่วนก่อนจะทิ้งไปยังร่างของเตชินท์ แล้วเธอก็เดินออกจากห้องนี้ไป เธอไม่ต้องการจะเป็นผู้ชนะของเกมส์นี้ เพียงแต่เธอต้องการจะจบเรื่องนี้โดยทำให้ณาวาเดือดร้อนเพราะเธอให้น้อยที่สุด เพราะเธอเชื่อว่าเขาคงปกป้องเธอตลอดช่วงเวลาที่อยู่ที่เตมีย์ยูนั้น คงไม่มีทางเป็นไปได้

        เตชินท์ได้แต่มองตามหลังของทานตะวันอย่างเจ็บใจ ณาวาเดินเข้ามาหาเตชินท์พร้อมกับส่งมือให้เตชินท์จับเพื่อดึงให้เขาลุกขึ้นมา
เตชินท์ลังเล แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะส่งมือให้กับณาวาดึงตัวเขาขึ้นมา

        "เอายังไงต่อดีหละที่นี้ จะจัดการต่อหรือว่าจะหยุดดี" คิรินท์ถามขึ้นก่อนจะมองหน้าชายวีย์แล้วยิ้มออกมาเพราะพวกเขารู้คำตอบแล้ว

        ณาวามองหน้าเตชินท์เพราะเขาเองก็อยากรู้ว่าเพื่อนของเขาจะทำอย่างไรต่อไปเหมือนกัน เตชินท์สบตากับณาวาเหมือนอยากรู้ใจของอีกฝ่ายเหมือนกันว่ารู้สึกอย่างไรกับทานตะวันกันแน่ สุดท้ายเตชินท์ต้องเลือกที่จะเป็นฝ่ายหลบสายตาที่จริงจังของณาวาก่อนจะหันไปอีกทาง

        "ก็นายยกเลิกคำสั่งไปแล้วนี่ณาวา นายก็เป็นหนึ่งใน F4 คำสั่งของนายก็เหมือนคำสั่งของฉัน"

        เตชินท์โทษว่าเป็นเพราะณาวาเรื่องนี้ถึงได้จบ ทั้งทีความจริงแล้ว เขานั้นใจอ่อนตั้งแต่รู้เรื่องทานตะวันที่หน้าห้องสมุดเก่า ยิ่งมาเจอกับทานตะวันซึ่งๆหน้า สายตาที่ไม่ยอมแพ้ใคร ความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวทั้งที่เป็นผู้หญิง ทำให้เตชินท์ประทับใจเธออยู่ไม่น้อย เตชินท์หันกลับมามองณาวาอีกครั้ง เพื่อทบทวนความรู้สึกตัวเอง เพราะแค่ความอยากรู้ว่าผู้หญิงที่ทำให้เพื่อนของเขาหวั่นไหวได้อีกครั้งเป็นแบบไหน กลับทำให้เขาเองนั้นถลำลึกเข้าไปผูกพันธ์เรื่องของทานตะวันอย่างไม่รู้ตัว เพราะในความจริงแล้วเขาเองนั้นก็ไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงคนไหนเหมือนกัน

        "มองอะไร" ณาวาถาม

        "เปล่า ไม่มีอะไร" เตชินท์โกหกความรู้สึกตัวเอง

        "แล้วเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ณาวาถามด้วยความเป็นห่วง คิรินท์ และ ชายวีย์ ต่างก็เดินเข้ามาดูเตชินท์ด้วยเช่นกัน



                ทานตะวันเดินออกมาหยุดที่ข้างมุมตึกถึงเธอจะทำเป็นเก่งต่อหน้าเตชินท์มากแค่ไหน แต่ลึกๆแล้วเธอก็แอบหวั่นเกรงไปกับอำนาจที่แท้จริงของเตชินท์อยู่ไม่น้อย เธอเริ่มรู้สึกได้ว่าขาเริ่มสั่นก่อนที่เธอจะตัดสินใจทรุดตัวนั่งลงอยู่ตรงนั้น ทานตะวันได้แค่คิดว่าไม่ว่าต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรก็ช่าง เพราะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เธอเลือกที่จะทำแบบนี้เธอต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเธอให้ได้

        "ตะ ตะ ตะวันนนนนนน" เสียงหนึ่งเรียกชื่อเธอด้วยความดีใจอย่างเป็นที่สุด

        ทานตะวันหันมาตามเสียงเรีกชื่อของเธอ เมื่อเธอได้เห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแทบจะไม่เชื่อสายตาว่าเธอจะได้เจอคนคนนี้อีกครั้งที่นี่ ที่เตมีย์ยู

        "ช้าง ช้างใช่มั้ย" ทานตะวันถามเพราะเธอจำเพื่อนเก่าของเธอได้ดี อีกฝ่ายพยักหน้ารับแทนคำตอบ ทั้งคู่โผเข้ากอดกันด้วยความดีใจที่ได้พบเจอกันอีกครั้ง