1. ตัด
“คนอื่นไปนอนหมดแล้วรึ”
       “ใช่ขอรับ”
       โมฮัมหมัดเดินไปนั่งทอดขาที่เก้าอี้ท่าทางเหนื่อยล้า
       ชารีฟเอาแก้วน้ำชาร้อนกรุ่นๆ มาวาง
       “เบื่อมั้ย…ต้องรับใช้ผิดเวลา” ศาสราจารย์ถาม
       ชารีฟคำนับ ทำสุ้มเสียงแบบพวกคนชั้นต่ำ “ไม่เบื่อเลย ข้าพเจ้าเต็มใจอย่างมากเลย นายท่าน”
       “ก่อนอื่นหัดพูดให้เรียบร้อยกว่านี้ พูดชัดๆ เก็บปากเก็บคำ” โมฮัมหมัดบอก
       ชารีฟรับคำ “เก็บปากเก็บคำ”
       “ให้ชัดๆ อย่าพูดปล่อยๆ คำ”
       “ขอรับนายท่าน” ชารีฟรับแข็งขัน ชัดเจน
       “นั่นแหละ ใช่แล้ว”
       ศาสตราจารย์โมฮัมหมัดมองชารีฟอีกอย่างเพ่งพินิจ จนชารีฟเริ่มอึดอัด


2. ตัด

ชาวเบดูอิน 2 คน กำลังจัดการให้ศาสตราจารย์โมฮัมหมัดขึ้นหลังอูฐ ศาสตราจารย์กลัวตกแทบตาย ท่าทางเงอะงะมาก
       
       เบดูอิน 1 บอก “จับดีๆ ท่านหมอ...จับดีๆ ถ้าไม่อยากตกหลังอูฐ” พอเห็นศาสตราจารย์ดูมีอายุ ท่าทางเป็นนายคน จึงพูดดีๆ ด้วย “ถึงเมืองอานาอีซาแล้ว มีกระโจมอยู่อย่างหรูเลย...ท่านหมอ”
       “กี่วันจะถึงอานาอีซา” โมฮัมหมัดถาม
       “7 วัน ขี่อูฐแค่ 7 วันเท่านั้น” เบดูอิน 2 บอก
       ขณะที่ศาสตราจารย์โมฮัมหมัดตัวจริง อยู่บนหลังอูฐนั่งแบบเอนๆ ตกใจแทบจะตกจากหลังอูฐแล้ว


วันนี้มีแค่นี้ค่ะ ฉากที่โอมานคุยกับชารีฟเหมือนมันหายไปจะผู้จัดการออนไลน์แหะ