ผมว่าถึงวันนี้ คุณยิ่งลักษณ์ก็บริหารประเทศในฐานะนายกฯ มามากกว่า 2 ปีแล้ว การบริหารด้วยการใช้คำว่าบูรณาการนำ โดยที่ผู้บริหารสูงสุด ทำหน้าที่ฝ่ายท่องเที่ยวแบบเดียว คงน่าจะพอได้แล้ว
วันนี้ประเทศมาถึงอีกจุดนึง ที่ต้องการคนมาจัดการปัญหาที่ค้างคา ที่ต้องอาศัยการตัดสินใจแบบเด็ดขาด น่าจะถึงเวลาที่ท่านนายกฯ ควรเล่นบทนี้สักที
ปัญหาเรื่อง พรบ.นิรโทษกรรม อันนี้นายกฯ ควรเดินเกมในสภา ด้วยเป้าหมายในใจที่ชัดเจนว่า ต้องการนิรโทษกรรมให้ใครแค่ไหนอย่างไร
ถ้าหากเป็นตามเป้าหมายที่คนเสนอและอีกหลาย ๆ คนพูดมาตลอดว่า นิรโทษเฉพาะประชาชนที่มาชุมนุม ไม่รวมแกนนำผู้สั่งการ นายกฯ ควรศึกษากฎหมายดู เทียบกับข้อทักท้วงที่มีออกมาในช่วงที่ผ่านมา ว่าตรงไหน ข้อความไหน ที่มีความไม่ชัดเจนอย่างที่สงสัยกันจริง ก็ระดมนักกฎหมาย หาคำอื่นที่ครอบคลุมได้ ชัดเจนมากขึ้น เขียนแทนลงไป เพื่อทำให้ข้อสงสัยลดน้อยลงไปได้
แต่อย่างไรก็ตาม การเดินหน้าเรื่องนี้ ต้องเดินหน้าไปอย่างมั่นใจ เพราะผมว่า ตอนนี้ธงของฝ่าย ปชป.ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า ถ้าผ่านวาระสามเมื่อไหร่ ก็จะต้องสู้กันอีกยก
ดังนั้น เนื้อหาในกฎหมายตอนนี้ ไม่ใช่ประเด็นว่า ฝ่ายปชป. จะเห็นด้วยหรือไม่ แต่มันเป็นเรื่องที่ว่า เนื้อหาที่ฝ่ายรัฐบาลต้องการนั้น จะมีเนื้อหาอย่างไร เขียนอย่างไร ให้เข้าใจได้ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ไม่ต้องตีความ
เพราะถ้าเขียนได้ชัดเจนจริง ถึงฝ่ายค้านจะมโนภาพไปตรงไหน ก็ไม่ต้องกลัวอยู่แล้ว ถ้ามั่นใจว่าประชาชนได้ประโยชน์ ก็ควรกล้าผลักดันให้เดินหน้าไปได้ในทางที่ นายกฯ สนับสนุนอย่างเต็มที่ แล้วก็ดันให้ผ่านสภาไปให้มีผลบังคับใช้ให้ได้ ฝ่ายค้านจะว่ายังไงก็ไม่ต้องสนใจ
อย่าทำเหมือนที่ผ่านมา มีคนทักท้วงก็ไม่กล้าเดินหน้า แก้รัฐธรรมนูญ ยอมเสียเวลาประเทศ ประชุมรัฐสภาเป็นเดือน ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าลงวาระสาม แล้วจะทำไปทำไม
ท่านนายกฯ ต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำให้ได้ก่อน แล้วผลักดันให้เดินไปตามนั้น เพราะถ้าปล่อยให้เดินไปตามที่คนอื่นคิด และคนอื่นทำแบบทุกวันนี้ ถึงจุดท้าย ๆ ที่สถานการณ์บีบรัดเข้ามา นายกฯต้องตัดสินใจ แล้วค่อยเลือกทางที่ไม่เสี่ยง สุดท้ายประเทศก็จะเสียเวลาไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีผลตอบรับอะไรกลับมาเลย
มั่นใจก็เดินหน้า ไม่มั่นใจก็สั่งหยุด แต่จะทำตัวแบบผู้บริหารสูงสุดที่แก้ปัญหาประเทศด้วยการเดินทางไปโน่นมานี่ แล้วปล่อยคนมีหน้าที่ทำงานในหน้าที่ไป แค่นั้นไม่ได้แล้วนะครับ อยากได้แบบไหน ก็เดินหน้าสู่เป้าหมายอย่างรวดเร็ว ชัดเจน ไม่ให้สับสนแบบทุกวันนี้
คุณยิ่งลักษณ์ ถึงเวลาแสดงภาวะผู้นำได้แล้ว
วันนี้ประเทศมาถึงอีกจุดนึง ที่ต้องการคนมาจัดการปัญหาที่ค้างคา ที่ต้องอาศัยการตัดสินใจแบบเด็ดขาด น่าจะถึงเวลาที่ท่านนายกฯ ควรเล่นบทนี้สักที
ปัญหาเรื่อง พรบ.นิรโทษกรรม อันนี้นายกฯ ควรเดินเกมในสภา ด้วยเป้าหมายในใจที่ชัดเจนว่า ต้องการนิรโทษกรรมให้ใครแค่ไหนอย่างไร
ถ้าหากเป็นตามเป้าหมายที่คนเสนอและอีกหลาย ๆ คนพูดมาตลอดว่า นิรโทษเฉพาะประชาชนที่มาชุมนุม ไม่รวมแกนนำผู้สั่งการ นายกฯ ควรศึกษากฎหมายดู เทียบกับข้อทักท้วงที่มีออกมาในช่วงที่ผ่านมา ว่าตรงไหน ข้อความไหน ที่มีความไม่ชัดเจนอย่างที่สงสัยกันจริง ก็ระดมนักกฎหมาย หาคำอื่นที่ครอบคลุมได้ ชัดเจนมากขึ้น เขียนแทนลงไป เพื่อทำให้ข้อสงสัยลดน้อยลงไปได้
แต่อย่างไรก็ตาม การเดินหน้าเรื่องนี้ ต้องเดินหน้าไปอย่างมั่นใจ เพราะผมว่า ตอนนี้ธงของฝ่าย ปชป.ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่า ถ้าผ่านวาระสามเมื่อไหร่ ก็จะต้องสู้กันอีกยก
ดังนั้น เนื้อหาในกฎหมายตอนนี้ ไม่ใช่ประเด็นว่า ฝ่ายปชป. จะเห็นด้วยหรือไม่ แต่มันเป็นเรื่องที่ว่า เนื้อหาที่ฝ่ายรัฐบาลต้องการนั้น จะมีเนื้อหาอย่างไร เขียนอย่างไร ให้เข้าใจได้ง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ไม่ต้องตีความ
เพราะถ้าเขียนได้ชัดเจนจริง ถึงฝ่ายค้านจะมโนภาพไปตรงไหน ก็ไม่ต้องกลัวอยู่แล้ว ถ้ามั่นใจว่าประชาชนได้ประโยชน์ ก็ควรกล้าผลักดันให้เดินหน้าไปได้ในทางที่ นายกฯ สนับสนุนอย่างเต็มที่ แล้วก็ดันให้ผ่านสภาไปให้มีผลบังคับใช้ให้ได้ ฝ่ายค้านจะว่ายังไงก็ไม่ต้องสนใจ
อย่าทำเหมือนที่ผ่านมา มีคนทักท้วงก็ไม่กล้าเดินหน้า แก้รัฐธรรมนูญ ยอมเสียเวลาประเทศ ประชุมรัฐสภาเป็นเดือน ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าลงวาระสาม แล้วจะทำไปทำไม
ท่านนายกฯ ต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำให้ได้ก่อน แล้วผลักดันให้เดินไปตามนั้น เพราะถ้าปล่อยให้เดินไปตามที่คนอื่นคิด และคนอื่นทำแบบทุกวันนี้ ถึงจุดท้าย ๆ ที่สถานการณ์บีบรัดเข้ามา นายกฯต้องตัดสินใจ แล้วค่อยเลือกทางที่ไม่เสี่ยง สุดท้ายประเทศก็จะเสียเวลาไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีผลตอบรับอะไรกลับมาเลย
มั่นใจก็เดินหน้า ไม่มั่นใจก็สั่งหยุด แต่จะทำตัวแบบผู้บริหารสูงสุดที่แก้ปัญหาประเทศด้วยการเดินทางไปโน่นมานี่ แล้วปล่อยคนมีหน้าที่ทำงานในหน้าที่ไป แค่นั้นไม่ได้แล้วนะครับ อยากได้แบบไหน ก็เดินหน้าสู่เป้าหมายอย่างรวดเร็ว ชัดเจน ไม่ให้สับสนแบบทุกวันนี้