สวัสดีครับ...คราวนี้ผมขอเสนอเรื่องสั้นเรื่องใหม่ของผมที่ค่อนข้างไร้สาระและจิตพอสมควร
ก็อ่านพอบันเทิงนะครับอย่าไปคิดมาก เป็นเรื่องสั้นที่อยู่ในเรื่องสั้นอีกที 7 เรื่องครับ เป็นครั้งแรกของผมเลย
บางเรื่องก็โหด บางเรื่องก็ฮาครับ

(เตือนว่าเรื่องทั้งหมดมีความรุนแรง และภาษาหยาบคายแทรกประปราย
หากไม่ถูกจริตก็อย่าได้อ่านเรื่องสั้นนี้นะครับ)




"Diary Blood ไดอารี่สติแตก"

by LKPP



"ไม่ลองก็ไม่รู้"

ชลกับธาเป็นสองนักเลงที่เกรียนได้เกรียนดีทุกสถานการ์ณ
มักจะมีอะไรแปลกๆมาพูดกันเสมอ คราวนี้ทั้งสองมารอรถที่
หน้าโรงเรียน และพูดทฤษฎีแปลกๆขึ้นมาอีกแล้ว

"เฮ้ย ไอ้ชล เอ็งว่าถ้าข้าต่อยคนแก่ซักคน
มันจะเป็นยังไงวะ?" ธาถามขึ้นมา

"เอ็งก็จะกลายเป็นไอ้เลวหมามหาสารเลวไง
แค่นี้ทำเป็นไม่รู้ แค่นี้เอ็งยังแย่ไม่พออีกเหรอไง?" ชลพูดตอบ

"แล้วเอ็งไม่อยากรู้เหรอไง?" ธาถามอีก

"ไม่ลองก็ไม่รู้ดิวะ" ชลตอบไป และทั้งสองก็ตบมือกันรับคำท้า
(นึกว่าจะเป็นคนดี) ธาเดินออกไปและเห็นคนแก่คนหนึ่ง ที่ท่าทาง
หมัดเดียวคงจะตายคาที่ เลยออกไปและต่อยไปซะหนึ่งหมัด!

แต่ชายชราคนนั้นรับหมัดได้!!!

"เฮ้ยไอ้น้อง! เอ็งแน่มากนะที่จะมาต่อยกะข้าเนี่ย! รู้มั๊ยข้าเป็นใคร!"
ชายชราตะคอกใส่ธาไปอย่างเป็นฟืนเป็นไฟ จนธาและชลที่ดูอยู่ห่างๆถึงกับสั่น


"ตาครับ! ผมขอโทษครับ! ผมแค่สงสัยเฉยๆ! ยกโทษให้ด้วยครับ"


"ใครเป็นตาเอ็ง!!! ข้าอายุแค่ 20 เองโว้ย!!!!! แต่หน้าข้าแก่เพราะ
ข้ากินแต่เหล้า สูบแต่บุหรี่ต่างหาก!!!!!เกรียนแบบนี้เจอคนเกรียน
กว่าแล้วเอ็งจะรู้สึก!!!!"


ทันใดนั้นชาย (ที่คิดว่า) ชราก็จัดการยำตีนธาแบบไม่เหลือซาก
โดยที่คนที่เดินผ่านไม่สนใจแถมยังสมน้ำหน้าอีกต่างหาก....



___________________________________________



"เมื่อดูหนังในคอม"

หนุ่มวัยเกรียนคนหนึ่งกำลังดูหนังที่โหลดมาในคอม
ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ในเมื่อมีอินเตอร์เน็ตซะอย่าง
ซึ่งหนังที่เขาดูเป็นหนังผี


"เฮ้อ! มันน่ากลัวตรงไหนวะเนี่ย โฆษณาหลอกลวงประชาชนนี่หว่า
ดูเสร็จลบทิ้งเลยล่ะกัน" เขาพูดออกมา ทันใดนั้นหนังก็เข้าสู่ช่วง
ไคลแม็กส์ ที่ผีหญิงสาวกำลังจะฆ่าพระเอกของเรื่อง


[แกฆ่าฉัน! แกต้องตาย!] ผีในหนังพูดด้วยความอาฆาต


"เฮอะ พูดไปเหอะ เดี๋ยวพระเอกมันก็รอดไปเองแหละ ปัดโธ่"
เขาพูดเพราะรู้ว่ายังไงพระเอกก็ต้องรอด




[ก็เออน่ะสิวะ!!!!! ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย!!!!!] ผีสาวในหนังพูด


"เฮ้ย อะไรวะ บทพูดนี้?"


[เข้าใจว่าตามสูตรมั๊ย! สูตรน่ะ! หนังผีมันก็เป็นแบบนี้ทุกเรื่อง
แหละ ไอ้หอกเอ๊ย!!!!] ผีสาวหันมาและออกมาจากจอคอมพิวเตอร์!!!
[ตูไม่ไช่ญาติซาดาโกะด้วย จำไว้ซะนะโว้ย!!! แผ่นแท้ก็ไม่ซื้อมัว
แต่โหลดอยู่ได้ไอ้คนมักง่าย!!!!!]


"เหวออออออ!!! อะไรวะเนี่ย!!!!" เขาตะโกนออกมาด้วยความกลัว


[รู้มากนักใช่มั๊ย!!! งั้นมาดูใกล้ๆเลยละกันโว้ย!!!!!] ผีสาวพูด
และลากเขาเข้าไปในคอมอย่างรวดเร็ว.....



___________________________________________



"มาไวไปไว"

เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือที่ยืมมา
จากห้องสมุดอยู่ระหว่างรอรถที่ป้ายรถเมย์

"คนเราเกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องปกติ....
เราจงตระหนักไว้เสมอว่าเราสามารถตาย
เมื่อไหร่ก็ได้ จงใช้ชีวิตให้คุ้มค่า....หนังสือนี่
พูดอะไรตลกจังว่ะ..."




"โครมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!"




หลังจากนั้นคนก็มามุงกันเต็ม....มีรถสิบล้อคันหนึ่ง
ที่หักหลบชนเข้ามาที่เขาจนร่างของเขา จนแหลก
ละเอียดไม่มีชิ้นดี อวัยวะกระจายไปคนละทิศละทาง
ไส้ไปติดกับหน้าร้านก๋วยเตี๋ยวบ้าง ตาไปห้อยอยู่
ที่หน้ารถสิบล้อบ้าง........



___________________________________________




"ความเชื่อส่วนตัว"

หญิงสาวคนหนึ่งเชื่อว่าตัวเองสามารถรักษาบาดแผลตัวเองอย่างรวดเร็ว
แบบวูฟเวอร์รีน เธอกำลังตะไบเล็บอยู่ในห้องตัวเองตัวเอง เลยขอลองดู
หน่อยว่าจริงมั๊ย โดยการเอาที่ตะไบเล็บเฉือนนิ้วตัวเอง จนเลือดไหลออกมาเป็นทาง


"เจ็บ เจ็บมากๆเลยแฮะ..." เธอบ่นออกมา





.....4 ชั่วโมงผ่านไป....




"ลูก ลงมากินข้าวได้แล้ว" แม่ของเธอเดินขึ้นไปเรียก
พอเปิดประตูไปก็ต้องช็อคกับภาพที่เห็น



...หญิงสาวคนนี้ได้ทำการตัดนิ้วของตัวเองออกหมดแล้วทั้งนิ้ว
มือนิ้วเท้า ลูกตาข้างซ้ายโดนควักออกไปวางไว้ที่หัวเตียง
ถอนฟันตัวเองออกไปหลายซี่ เอาของมีคมในห้องมาเสียบ
ตามใบหน้าตัวเอง ตอนนี้เธอกำลังใช้ที่ตะไบเล็บคว้านท้อง
ตัวเองอยู่ ที่เตียงคุ้งไปด้วยเลือดที่โชกไปหมด......



"อ้าว แม่คะ ไม่ต้องตกใจหรอกค่ะ หนูกำลังลองว่าหนูจะรักษา
ตัวเองได้แบบวูฟเวอร์รีนหรือเปล่า แต่จนป่านนี้ยังไม่มีอะไรเกิด
ขึ้นเลย สงสัยหนูว่าหนูคงทำไม่ได้จริงๆหรอกมั้ง..." เ


ธอตอบพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส.....



___________________________________________




"ทฤษฎีเกี่ยวกับอาหาร"

พี ต๋อง โอ สามคนนี้เป็นเพื่อนกันมานั่งทานอาหารเที่ยง
ในร้านที่พึ่งเปิดใหม่ ที่โอเป็นคนแนะนำมา และลองดู
เมนูไปเรื่อยๆ และจู่ๆพีก็พูดขึ้นมา


"เฮ้ยเอ็ง เอ็งว่าจริงมั๊ยวะที่ว่าเนื้อคนเนี่ย รสชาติมันจะ
แตกต่างจากเนื้อสัตว์อื่นๆโดยสิ้นเชิงเลยว่ะ"


"จะรู้มั๊ยเล่า! นี่มากินข้าวนะโว้ย พูดอะไรน่าหยะแหยงจังวะ..."
ต๋องบอกห้ามไม่ให้พูด และกันไปถามโอที่นั่งหัวโต๊ะ
"แล้วเอ็งจะกินอะไรวะ อุตส่าห์แนะนำให้มากกินเนี่ย"


"อร่อยหมดทุกอย่างแหละ นี่ไง อาหารมาแล้ว" โอพูดและเห็น
บริกรเอาอาหารมาเสิร์ฟพอดี และหันไปถามพี "เฮ้ย เมื่อกี้เอ็งพูดว่าอะไรนะ?"


"อ๋อ เปล่า ข้าสงสัยเนื้อคนมันจะรสชาติเป็นยังไงเท่านั้นแหละ" พีตอบ



"ทำไมเหรอ?"



"อ๋อ เปล่า ก็อาหารมานี่แล้วไง ถ้าอยากรู้ก็ลองชิมดูดิ...อร่อยนะเว้ย..."



___________________________________________



"งานใหม่"

พจน์เป็นพนักงานออฟฟิศที่พึ่งจะโดนไล่ออกเพราะเจ้า
นายที่ใครๆก็รู้นิสัยว่าเป็นพวกมีอิทธิพลเงียบๆที่ชอบคบค้าสมาคมกับ
พวกมาเฟีย แถมยังเป็นเจ้านายที่เวลาไม่ถูกใจลูกน้องคนไหนก็จะไล่
ออกทันทีด้วย ซึ่งพจน์ก็เป็นหนึ่งในนั้น ตอนนี้พจน์กลับมายื่นใบลา
ออกอย่างเป็นทางการ


"เจ้านายครับ ผมมายื่นใบขาวอย่างเป็นทางการครับ"
พจน์เอาซองขาวยื่นให้เจ้านาย


"อ๋อเหรอ จริงๆไม่ต้องก็ได้นะนายพจน์ เพราะแค่ฉันบอกว่าออก
แกก็ต้องออก" อดีตเจ้านายพูดและไม่ยอมแหงนหน้าไป
ดูเลยแม้แต่น้อย


"ผมทราบแล้วครับ" พจน์เดินออกไป แต่ก่อนจะเดินไปจากห้อง
เขาก็หันหลังมาพูดกับอดีตเจ้านาย


"เจ้านายครับ ตอนนี้ผมได้งานใหม่แล้วนะครับ"


"งานอะไรของแกล่ะ? ภารโรงเหรอ?" เจ้านายถาม



"ไม่ใช่ครับ แต่เป็นงานมือปืนที่จะต้องคอยเก็บพวกศัตรูของ
เจ้านายที่ส่วนใหญ่เป็นพวกเจ้านายเห็นแก่ตัวทั้งหลายที่มัน
ดันมายุ่งกับพวกมีอิทธิพล...." พจน์ควักปืนออกมาจากในเสื้อ
ในระหว่างที่เจ้านายก็แหงนหน้าขึ้นมามองพอดี....



"ปังงงงงงงงงงง!!!!!!"



.......................................



___________________________________________



"ก็มันดังอ่ะ"

แจ็คกี้กับนุ๊ยเป็นเด็กแว๊นซ์ประจำซอย ที่ตอนนี้แจ็คกี้พึ่งจะได้
มอเตอร์ไซค์ที่สั่งทำพิเศษมาเชยชม ทำให้นุ๊ยอยากจะเชยชมด้วย


"โหไอ้แจ็คกี้! รถเจ๋งว่ะ! อย่างเท่ห์อ่ะเมิง! โคตรๆอ่ะ!"
นุ๊ยเห่อสุดๆขนาดไม่ใช่รถตัวเองนะเนี่ย


"เป็นไงล่ะเมิง นี่ยังไม่ได้โชว์ศักยภาพอันเนื้อชั้นนะโว้ย!
เดี๋ยวเราไปลองเครื่องกันดีกว่าว่ะ" แจ็คกี้อวดประสิทธิภาพ
"แต่ข้าเตือนเมิงก่อนนะโว้ย ว่าแตรมันดังมาก ระวังหูแตกล่ะ"


"โหไอ้นี่ เว่อร์แม้กระทั่งแตรรถว่ะ ไหน ดังขนาดไหนวะเนี่ย
ลองบีบดิ๊!" นุ๊ยจะเข้าไปบีบแตรแต่แจ็คกี้ห้ามไว้


"เฮ้ยๆๆๆ เมิงหยุดเลย มือบอนมั๊ยล่ะ เอานี่ไปใส่ก่อน" แจ็คกี้ส่งหูฟังชนิดหนาให้


"หูฟัง? ใส่ทำไมวะ?" นุ๊ยถาม


"แตรมันดัง เดี๋ยวหูแตก ก็บอกอยู่ เดี๋ยวโชว์ให้ดู" แจ็คกี้พูดและใส่หูฟังไว้


"เมิงปัญญาอ่อนหรือเปล่าวะเฮ้ย! เว่อร์จัดอ่ะ!
กูไม่ใส่หรอกว่ะ ปัญญาอ่อนชิบ!!!"


"ก็ตามใจ กูจะบีบแตรแล้วนะ" แจ็คกี้บีบแตรไปเต็มแรง
แต่ปรากฏว่าไม่มีเสียงอะไรออกมาเลย



"ทุ๊ย!!! ทำเป็นพูดเว่อร์ ไอ้กากเอ๊ย!!!" นุ๊ยถ่มน้ำลายไป
แต่ซักพักหนึ่ง นุ๊ยก็ได้ยินเสียงอะไรเบาๆเป็นเสียง
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ยาวๆและดังมากๆดังก้อง
อยู่ในหูเรื่อยๆอย่างไม่หยุด!!!!


"เฮ้ย! เสียงอะไร! ไอ้แจ็คกี้....อ๊าาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!"
นุ๊ยร้องออกมาอย่างแรง จนเลือดทะลักออกมาจากรูหูรูจมูก
และปากเหมือนน้ำตก ตาแดงก่ำ พร้อมทั้งอ้วกและมีเศษ
เนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อยออกมาด้วย จนขาดใจตายไปในที่สุด.....


"โอ้โห ไอ้นุ๊ย อาการหนักว่ะเมิง" แจ็คกี้หยุดบีบแตรและเอาหู
ฟังออก และเดินผ่านนุ๊ยที่นอนตายอยู่อย่างน่าตาเฉย



"โอ้โห! ขนาดนี้เชียว!!!!"



......พอแจ็คกี้ออกไปดู พบว่าคนที่อยู่ในหมู่บ้านตั้งแต่ต้นซอยยัน
ท้ายซอย ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ นอนตายในสภาพเดียวกับนุ๊ยทุกคน
บางคนหนักกว่าคือลำไส้หรือมันสมองออกมาจากปากด้วยซ้ำ
ซึ่งส่วนใหญ่จะตายในลักษณะกำลังเอามือปิดหู.....



"เตือนแล้วก็ไม่ฟัง.....ทำไงได้ ก็แตรมันดังอ่ะ..."




[ END. ]






ติชมหน่อยนะครับ รู้สึกว่าตัวเองโรคจิตดีแท้ เขียนมานี่ไม่ได้
คิดอะไรมากเลย แค่อยากจะลองอะไรใหม่ๆดู ดีไม่ดียังไงเม้น
ตามสบายครับผม ^ ^