ผมกลับมาแล้วครับ พร้อมกับตอนใหม่ของ หนุ่มๆ ชาวจำอวด คราวนี้ย้อนกลับไปช่วงก่อนก่อตั้ง 'ชมรมเฮี้ยนของบิ๊กเบิ้ม'
  ขอบคุณทุกเสียงตอบรับและการแชร์
  ชอบไม่ชอบอย่างไร แนะนำเพิ่มเติมได้ครับ

   ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว ผมเขียนร้อยๆ กันไปจนจบตอน

  ปล. สองเนื้อหา น่ารัก น่าหยิกไปนิดนะครับ ตอนนี้มีพื้นหลังเป็นเลือด และ ผีตุ้งแช่ไม่ค่อยมีให้เห็น เพราะจะออกมาเกลื่อนหน้าจอแทน

    เนื้อหา และ ตัวละคร เป็นการแต่งขึ้นตามจินตนาการ ผสมกับข่าว

    ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ท
  





  อันนี้บทที่ผ่านมา  รอยยิ้มของโมนา

http://ppantip.com/topic/35561207  ภาคท้าย (บทสรุป)
  http://ppantip.com/topic/35515715  ภาคกลาง
  http://ppantip.com/topic/35481854  ภาคต้น (นำเรื่อง)



    ตอนที่ 2 ด้วยรักและกลืนกิน

    สองปีก่อน

     เครื่องปรับอากาศรุ่นเก่าครางเสียงดังในห้องทำงานสี่เหลี่ยมผืนผ้าแคบๆ โต๊ะพับหน้าขาวตั้งหันหลังชนฝาผนัง สภาพห้องโดยรวมเข้าขั้นรก มีฝุ่นจับตามหนังสือที่วางกองบนพื้นเป็นตั้งสูงต่ำลดหลั่นกันไป  เสียงจากทีวีเครื่องเล็กดังเป็นระยะๆ รายงานข่าวเกี่ยวกับการจับกุมผู้ชุมนุมที่นิยมความรุนแรง ซึ่งเกิดขึ้นในจุดสำคัญหลายจุด เนื่องจากขณะนี้บ้านเมืองอยู่ในสภาวะแบ่งข้างกันอย่างชัดเจน

     มือซ้ายผมกดแป้นพิมพ์ ส่วนมือขวาส่งคุกกี้เข้าปาก พอสะอึกก็รีบคว้าขวดน้ำมาดื่มอั๊กๆ  ความเครียดจากข่าวการเมืองทำให้สมองบีบรัด แต่ยังไม่เท่าภาพสยองที่ผมได้รับจากเพื่อนรุ่นพี่  มันเป็นภาพนิ่งที่แจ็คส่งมาหลอกหลอนผมจนเสียสมาธิในการทำงาน

    ภาพดังกล่าวมีข้อมูลเพียงน้อยนิด ผมทราบคร่าวๆ ว่า สาเหตุหลักเกิดจากการเสพยาเสพติดชนิดใหม่เข้าไป ฤทธิ์ของมันส่งผลให้ประสานหลอน เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นสัตว์เดรัจฉาน กระนั้นก็ดูเหมือนว่ามีคนกลุ่มหนึ่งปรารถนาที่อยากจะกลายพันธุ์เพราะมัน  

    ยาชนิดพิเศษหาซื้อได้ง่าย ยังไม่มีการควบคุมจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกา ผมพยายามค้นข้อมูล  ส่วนมากเป็นคำศัพท์ทางวิชาการ  สำหรับคนที่ภาษาอังกฤษแย่อย่างผมจึงได้แต่กุมขมับ ผมรู้เพียงว่าจุดเริ่มต้นมาจากชายฐานะดีคนหนึ่ง  เขาคลั่งไคล้กลิ่นเกลือแช่ตัว ระหว่างที่นอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ เขาเผลอกินมันเข้าไป หลังจากนั้นมันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

      เขาเสาะหากลิ่นที่แตกต่างผสมหลายสิ่งในปริมาณที่เข้มข้น แล้วทดลองกับตัวเอง ทั้งสูดดม ฉีดเข้าเส้น และกลืนกินตามแบบที่เขาชอบ
     ผลของเกลือเม็ดซับซ้อนและยังไม่มีข้อสรุปตายตัว แต่สิ่งที่น่ากลัวคือมันสร้างภาพหลอน ผู้ใช้เกิดความหวาดระแวง หัวใจเต้นเร็ว ร่างกายมีความร้อนจัด และไฮไลต์สำคัญคือ ยาเสพติดชนิดนี้สามารถเรียกพลังงานภายใต้จิตสำนึกออกมา!!!

    ผมบีบหัวคิ้วตัวเอง หลังจากภาพเหยื่อในหน้าจอสร้างความสะอิดสะเอียนจนอยากสำรอกของเก่า แม้จะดูคล้ายการจัดฉาก หากเสี้ยวหนึ่งในความคิด ผมเชื่ออย่างสุดหัวใจว่าทั้งหมดเป็นความจริง มนุษย์มักทำเรื่องที่คาดไม่ถึงเสมอ โดยเฉพาะยามหิวโหย!!!  

    เสียงข้อความเด้งขึ้นมาจากหน้าจอโน้ตบุ๊ก แจ็ครุ่นพี่ซึ่งสนิทกันมาหลายปีทักผมผ่านโปรแกรมแชทออนไลน์  

    แจ็ค: เอ็งเห็นรูปแล้วหรือยัง โคตรเจ๋งใช่ไหมละ

    ผม: มันก็ตื่นเต้นดีนะเฮีย แต่พูดตรงๆ ภาพพวกนี้ดูลวงโลกชะมัด

    แจ็ค: เฮ้ย อย่าเพิ่งตัดสินสิวะ เอ็งดูคลิปที่ข้าเพิ่งส่งให้เสียก่อน คราวนี้เป็นคนไทยนะโว้ย ภาพชัด เสียงแจ๋ว ข้าดู
          แล้วยังขนลุกไม่หาย

    ผม: ไร้สาระว่ะ ผมไม่มีเวลาหรอก ต้องรีบส่งใบสมัครวันสุดท้ายแล้ว



    ผมตอบเขากลับไปพร้อมกวาดตาอ่านรายละเอียดบทความที่กำลังจะส่งให้กับบริษัทวีดีโชว์ ซึ่งกำลังเปิดรับสมัครทีมงานเฉพาะกิจ เพื่อทำสารคดีแนวใหม่ผ่านช่องออนไลน์ วีดีโชว์ได้รับความนิยมอย่างสูงอันดับต้นๆ ของกลุ่มวัยรุ่น เจ้าของและพิธีกรคือเน็ตไอดอลสาวใหญ่ เธอเป็นนักชิมของแปลก อดีตเคยชนะการแข่งขันกินจุระดับโลกมาแล้ว

    แจ็ค: เอ็งพูดจริงหรือวะ ทำไมถึงอยากไปเป็นหางหมาให้รายการผู้หญิงห่วยๆ  แม่นั่นหน้าศัลยกรรม ดูก็รู้ว่าทำ
          แต่เรื่องแหกตา เอ็งรอข้าอีกหน่อย เคลียร์กับไอ้หรั่งเสร็จเมื่อไหร่ ก็เริ่มเดินกล้องถ่ายคลิปของเราได้เลย

    ผมถอนหายใจต่อหน้าโน้ตบุ๊ก เข้าใจว่าแจ็คหวังดี แต่ความฝันผมได้เวลาที่จะสานต่อให้เป็นจริงเสียที

    ผม: รอไอ้หรั่งของเฮียมาห้าเดือนแล้ว ยังไม่มีอะไรคืบหน้า จนไฟที่มีมันใกล้จะมอด เอาเป็นว่าขอใช้สะพานอื่น
         ข้ามไปสู่ฝันก่อน เผื่อดังผมจะได้มีเครดิตใช้ในการทำงานของตัวเอง

    แจ็ค:เออๆ ถ้างั้นก็ตามใจ ดังแล้วก็อย่าลืมเฮียละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า   


    ผมเลิกสนใจข้อความจากแจ็ค ทว่ายังอดไม่ได้ที่จะมองดูชื่อคลิปที่เขาส่งต่อมาให้

    ‘ด้วยรักและกลืนกิน’   ผมสะดุดใจตั้งแต่แรก มันเรียกความอยากรู้อยากเห็นให้ผมเหลือเกิน แต่เจียนจะหมดเวลาส่งใบสมัคร ผมจึงบันทึกคลิปนั้นเอาไว้ และจัดการงานเพื่ออนาคตตนเองก่อน