ผ่านไป 1 เดือนตั้งแต่โดนบอกเลิกแบบไม่ทันตั้งตัว จนวันนี้ตัวเองทำใจได้แล้ว ปล่อยวางแล้ว ต่างคนต่างเดิน

จู่ๆ เขาก็กลับมา บอกว่า เขาจบกับทางน้ั้นแล้ว เขาไม่โอเค อยากกลับมาหาเรา เขาผิดไปแล้ว ขอโอกาสแก้ตัว ให้โอกาศเขาอีกสักครั้ง (โอกาศเป็นคำนามที่นับไม่ได้หรือไง ให้ไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วเนี่ย) คิดถึงเราเหลือเกิน อย่างนั้นอย่างนี้ ขุดแม่น้ำทุกสายในโลกมาพรรณนา ขอเจอเราอีกสักครั้ง บอกหึงเรามั่งหล่ะ หวงเรามั่งหล่ะ

โอยยย...จะบ้าตาย คิดว่าที่ผ่านมา เราไม่เข็ด โง่เกินไปหรือไง บอกตามตรงไม่เชื่ออะไรอีกแล้วค่ะ ถึงให้อภัย ไม่โกรธไม่แค้น แต่ก็ไม่ได้แปลว่า ไอ้ที่เธอเคยทำไว้ ฉันจะลืม

ถ้าที่หน้าผากมีตราสัญลักษณ์บอกนิสัย เหมือนป้ายประหยัดไฟเบอร์ 5 ก่อนที่เราจะตัดสินใจคบใครก็ดีสินะ
ตอนนั้นทำไม๊ ทำไมใจดี โลกสวย เป็นนางฟ้า ให้โอกาสพร่ำเพรื่อ ก็ไม่รู้ สวยฉ่ำจัมโบ้เอ (ในโลกส่วนตัว) แบบนี้ ฉันไม่อยู่เป็นทางเลือกให้ใครนะฮ้า..ชริ ว่าแล้วก็สะบัดบ๊อบแรงๆ หนึ่งที

ปล. แบบว่าง่วง + ว่าง ไม่มีไรทำ เข้ามาโพสบ่นแก้ง่วง