จักรยานของเกือบทุกคัน จะเป็นรถเก่ามือสองญี่ปุ่น ราคาไม่กี่พันบาท
เมื่อบ้าจักรยานถึงจุดหนึ่งก็เลย เอาจักรยานมาเป็นเครื่องมือหากินเสียเลย
ด้วยการทำร้านจักรยานเช่า และจัดทริปเล็กๆสำหรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ


http://2g.ppantip.com/cafe/ratchada/topic/V13060860/V13060860.html



ฤดูการท่องเที่ยวย่านทะเลอันดามัน สิ้นสุดเมื่อเดือน พฤษภาคม การออกไปดำน้ำ ก็ไปไม่ได้
ขี่จักรยานก็ไม่สนุกเพราะฝนตกตลอดทั้งวัน บางครั้งก็ตกติดต่อกันหลายวัน

เลยต้องปิดกิจการชั่วคราว เพราะอยู่ไปก็ไม่มีอะไรทำคงได้แต่นั่งมองสายฝนกับคลื่นสูงๆหน้าชายหาด
ก็เลยขี่จักรยานกลับบ้าน ถือเป็นการพักผ่อนประจำปีที่ยาวนาน
ระยะทาง 903 กม ก็ไม่ได้ไกลมากมายนักค่อยๆขี่มาเรื่อยๆ ไม่กี่วันก็ถึง

http://ppantip.com/topic/30506340



พอกลับมาพักผ่อนอยู่บ้าน เวลาว่างมีมาก ก็หาอะไรทำเล่นๆ ได้ตำราทำขนมปังของพี่สาว
ก้เลยลองหัดทำดู ทำเล่นๆ ทำไปเรื่อยๆ อาศัยข้อมูลจากห้องก้นครัว เป็นหลัก อาทิ

http://topicstock.ppantip.com/food/topicstock/2007/07/D5580965/D5580965.html
และ
http://topicstock.ppantip.com/food/topicstock/2011/05/D10587518/D10587518.html

จากขนมปังที่อบชุดแรก ทำให้การเขียนสรุปทริปจักรยานช้ามาก จนกระทู้หายไปหมด จนต้องกลายมาเป็น
ขนมปังกับจักรยาน

http://ppantip.com/topic/30561708

หลังจากการล้มลุกคลุกคลานอยู่กับการทำขนมปัง 2-3 ครั้ง เพราะความเป็นมือใหม่
ช้อนโต๊ะหรือช้อนชา ก้ไม่รู้จัก แป้งแต่ละชนิดก็ไม่รู้จัก ผสมมั่วกันไปหมด

ขนมปังที่น่าจะออกมาดูดีกินอร่อย กลายเป็นขนมปังที่ร่วนซุย เนื้อขนมปังไม่เกาะติดกัน
ทีแรกก็เข้าใจว่า สงสัยจะนวดหนักมือไปหน่อย ตามประสาแรงวัวแรงควาย
ขนาดปลาสวายปลาตะเพียนหน้าวัดมันยังไม่กินเลย

แต่วันหนึ่งมานั่งดูถ้วยตวง ก็เลยถึงบ้างอ้อ ช้อนโต๊ะกับช้อนช้ามันไม่เหมือนกันนี่หว่า
คือ TPS กับ TBSP ขนมปังก็เลยออกมาเหมือนทรายก่อสร้าง
คราวนี้ก็เริ่มใหม่ ขนมปังออกมาหน้าตาดูดี และอร่อยกว่าที่ไปซื้อจากร้าน
หรือตามห้างทั่วไปเสียอีก ทั้งยังเลือกจะผสมอะไรก็ได้ตามใจชอบเสียด้วย เจ๋งว่ะ ^^

จากการบ้าคลั่งทำขนมปังทุกวัน ทั้งกินทั้งแจก จนขนมปังเต็มบ้านไปหมด
ผีขนมปังและผีเตาอบ ต่างพากันเข้ามาสิงร่างเสียแล้ว ทำไงดีล่ะ

อันนี้ขนมปังโฮลวีท มีขนาดเล็กและขนาดใหญ่


ขนมปังไส้แฮมชีส ลูกเล็กๆ


ขนมปังฟักทองอันใหญ่มากกกก


ขนมปังโฮลวีท+ไรน์


เอาตะกร้าผูกกับท้ายจักรยาน พร้อมเดินทางไกล (หน้าปากซอย)


นักดำน้ำขี่จักรยานขายขนมปัง


หลังจากขายขนมปังหมดแล้ว ใช้เวลาขายประมาณ 1-2 ชั่วโมม ก็ขี่จักรยานไปตลาด
ซื้อกับข้าว ผักสด กลับมาทำอาหารกลางวัน และเตรียมตัวทำขนมปังในตอนบ่ายๆ



จักรยาน ทำอะไรได้หลายอย่าง ใช้เดินทางไกล ใช้ประกอบอาชีพ ใช้ขี่ท่องเที่ยว
ใช้เป็นรถขายของก็ได้ ^^

ขอขอบคุณ มือโปรจากห้องก้นครัว ที่ได้แบ่งปันความรู้เรื่องการทำขนมปังจนผมทำขนมปังกินเองได้
จนพอจะทำขายได้แล้ว หน้าตาอาจจะไม่สวยเหมือนร้านขนมปังทั่วๆไป เพราะยังมือใหม่
แต่จากสูตรที่ได้จากห้องก้นครัวนี่ต้องยอมรับว่า อร่อยๆจริงๆ

ขนมปังที่ทำไม่ได้ใช้เครื่องนวดไฟฟ้า ใช้มือนวดทั้งหมด ใช้ตะหลิวไม้ไผ่ กับพายพลาสติค
ส่วนเตาอบเป็นเตาขนาดเล็ก พี่สาวเอาแต้มบัตรเครดิต ไปแลกมาโดยเพิ่มเงินอีกนอกหน่อย

ปล.ระหว่างที่เขียนกระทู้นี้ ตามปกติจะเป็นช่วงเวลาที่ออกไปขายขนมปัง แต่วันนี้ฝนตก
ก้เลยรอให้ฝนหยุดก่อน ไม่อยากฝ่าฝนออกไป กลัวจักรยานขึ้นสนิม (ขนมปังเปียกฝนไม่เป็นไร ทำใหม่ได้)
แต่จักรยานขึ้นสนิมไม่ได้ครับ รถมันแพง อิอิ

เพิ่มเติม : แปดโมงกว่าแล้ว ฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกเลย
เวลาขี่จักรยาน คนขี่จักรยานอาจจะรู้สึกลำบาก เพราะอันตราย รถเลอะเทอะ เสื้อผ้าเปื้อนโคลน
แต่พอมาเป็นพ่อค้า ฝนตกนี่เป็นเรื่องที่เลวร้ายประจำวัน จริงๆ เพราะมันหมายถึงเงินที่ลงทุนไปในวันนั้น
อาจจะสูญเปล่า ไม่เพียงแต่ไม่ได้กำไร อาจจะถึงขั้นขาดทุนเอาเด้วย

เพื่อนๆหลายคนมักจะเรียกผมว่า ฟอเรสต์ กัมป์ เพราะมักจะทำอะไรแปลกๆ หรือบางทีไม่แปลก แต่ทำอย่างจริงจัง
เอามากๆ ดังเช่นการดำน้ำ การขี่จักรยาน การทำขนมปัง และอีกหลายๆอย่าง

ผมมีความเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า สิ่งที่ทำให้เราสามารถทำอะไรก็ได้ ตามที่เราอยากทำ นั้นมาจากปัจจัยหลักสองประการ
ซึ่งผมเองได้รับการปลูกฝังมาจากสมัยที่ยังเรียนหนังสือ

อย่างแรก คือ สุวิชา โน ภว โหติ ผู้รู้ดีเป็นผู้เจริญ ที่เป็นพุทธวจน จากธรรมบท ซึ่งโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย
นำมาเป็น คำขวัญประจำโรงเรียน
การเป็นผู้รู้ดีในความหมายแบบของผมคือ การแสวงหาความรู้ จนมีความเช้าใจ สิ่งใดไม่รู้ก็ต้องหาความรู้ แหล่งความรู้นั้นมีมากมาย


อย่างที่สอง คือ เมื่อมีความรู้แล้ว ก็ต้องหมั่นฝึกฝน ทำซ้ำๆ จนเกิดความชำนาญ ในตราประจำมหาวิทยาลัยเชียงใหม่
มีพุทธวจน ว่า อตตานัง ทมยันติ ปัณฑิตา ~ บัณฑิตย่องฝึกฝนตนเอง ถ้าไม่ฝึกฝนด้วยตัวเอง ทักษะบางอย่าง
ทำแทนกันไม่ได้ ต้องทำด้วยตัวเอง การดำน้ำ ต้องดำน้ำด้วยตัวเองหายใจเอง ขี่จักรยานต้องออกแรงขาแรงน่องของเราเอง
ถีบบันไดแทนกันไม่ได้ คนที่ดำน้ำ คนที่ขี่จักรยาน ต้องฝึกฝนตนเองทั้งนั้น เช่นเดียวกันกับการทำขนมปัง
ก็ต้องฝึกฝนตนเอง การนวดแป้งนวดกี่นาที นวดแค่ไหนฝ่ามือของเราจะเป็นตัวชี้วัด การปั้นแป้งเป็นรูปต่างๆ
ก็ต้องทำเอง เราต้องใช้มือของเราเอง