เสียงสียามค่ำคืนมักจะพรากความสวยงามในชีวิตไปจากผู้คนที่อ่อนต่อโลกเสมอ แต่ก็หน้าแปลกที่มีผู้คนมากมาย
ยอมที่จะเสี่ยงเข้าสู่โลกแห่งความฝันเพื่อนแรกกับความสุขจอมปลอม ทุกคนมาที่นี่เพื่อหาความสุขใส่ตัว ไม่มีความรักแท้
ไม่มีความจริงใจ มีแต่ความหลอกลวงและความสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้น
“ไหนบอกพี่มาซิ ว่าใครที่มันทิ้งแกไป"
ภคพรหญิงสาวร่างเล็กสูงโปร่งฉุดกระชากรากถูสาวน้อยหน้าตาน่ารักน้องสาวแท้ๆของเธอเข้ามาในร้านทางประตูทางเข้า
เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ยิ่งทำให้อารมณ์ของเธอเดือดพล่านกว่าเดิมหลายร้อยเท่า
“พี่เนย์อย่าทำแบบนี้สิ เมย์ไม่เป็นอะไรจริงๆ เรากลับกันเถอะ”
นวพรรษพยายามขุดขืนแต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงโมโหของพี่สาวเธอได้
“บอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ ว่าไอ้หน้าตัว....คนนั้นมันเป็นใคร มันกล้าทำแกท้อง ทำไมมันไม่รับผิดชอบ”
ภคพรฉุดกระชากรากถูนวพรรษเข้ามาด้านในสุดก่อนจะคาดคั้นเธออย่าเอาเป็นเอาตายด้วยอารมณ์โมโห
“พี่เนย์อย่าทำแบบนี้สิ กลับบ้านเถอะนะคะ”
นวพรรษพยายามบ่ายเบี่ยงและเดินหนี แต่ภคพรตามมาขวางหน้าไว้
“ไอ้หน้าตัว....คนไหนที่มันชื่อกันย์ออกมาเดี๋ยวนี้นะ อย่ามัวแต่หดหัว”
ภคพรร้องตะโกนทุกสายตาหันมามองที่เธอเป็นตาเดียว
“ผมเอง”  
หนุ่มหล่อเข้มในตาชั้นเดียว เดินเข้ามาหาและยืนเด่นตระหง่านอยู่ตงหน้าภคพร เขาหล่อมากจนภคพรอึ้งไปชั่วขณะ
“เพี๊ยะ”
หญิงสาวในตาดุฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของกันย์หลังจากที่เรียกสติกลับคืนมา ในขณะที่เพลย์บอยหนุ่มจอมเจ้าชู้อย่างกันย์
ก็ผลักภคพรเซถลาอย่างไม่มียอมให้เช่นกัน
“พี่เนย์”
นวพรรษเกาะแขนพี่สาวเธอแน่น ทั้งหวาดกลัวและแสนห่วงใย
“นายทำน้องสาวฉันท้องนายต้องรับผิดชอบ”
ภคพรมองจ้องหน้ากันย์เขม็ง ดวงตากลมโตของเธอมองเขาอย่างไม่คลาดสายตา
“....”  
กันย์หันไปมองจ้องนวพรรษที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังภคพรอย่างตั้งใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่แสนเย็นชา
“เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอเนย์ ว่าเด็กคนนี้จะต้องไม่เกิดมา”
“นี่นายกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไง เด็กคนนี้เป็นลูกของนาย นายจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้”
ภคพรแผดเสียงหุนหัน ในขณะที่นวพรรษได้แต่ยืนตัวสั่นเทาน้ำตาเอ่อไหล
“ผมไม่ได้รักน้องสาวคุณ แล้วน้องสาวของคุณก็เด็กเดินไปที่จะเป็นแม่คน”
กันย์ยังคงนิ่งเฉย ความเย็นชาของเขายิ่งทำให้ภคพรโมโหและหมดความอดทน
“เด็กเกินไปสำหรับเป็นแม่คน แต่ไม่เด็กเกินไปสำหรับเรื่องอย่างนั้นใช่ไหม คอยดูนะ ฉันจะเรียกตำรวจมารากตัวนายเข้าคุก
และจะฟ้องร้องไม่ให้นายเหลืออะไรเลย คอยดู”
ภคพรขู่เข็น แต่กันย์ไม่มีความหวั่นไหวในดวงตาให้หญิงสาวได้มองเห็นเลยแม้แต่น้อย
“ตามใจคุณ ถ้าอยากประจานความง่ายของน้องสาวคุณให้คนทั้งโลกรู้ก็ตามใจ แต่ขอบอกให้รู้ไว้ก่อนว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ผมจะไม่มีทางรับผิดชอบน้องสาวคุณ เพราะเราไม่เคยมีความรักให้แก่กัน ไม่เคยเลย”
กันย์กล่าวด้วยความเย็นชา มองจ้องนวพรรษดูถูกและเดินจากไปอย่างไม่สนใจใยดี
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
ภคพรกำหมัดแน่นด้วยความแค้นใจ ต่อให้ต้องตายกันไปข้าง กันย์จะต้องได้รับความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานเหมือนกับน้องของเธอ

          เรื่องราวร้ายๆที่เกิดขึ้นกับนวพรรษทำให้เธอถูกบังคับให้แต่งงานกับธาวิน ลูกชายเศรษฐีหนุ่ม หนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทพรพรรษ ฝันร้ายในครั้งนี้กลายเป็นจุดเปลี่ยนของทุกชีวิตในครอบครัวของภคพร โดยเฉพาะนวพรรษ เธอเป็นเด็กหญิงสาวแสนเรียบร้อย
ที่อ่อนต่อโลก และนั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่เปิดโอกาสให้กันย์ ชายหนุ่มผู้ไร้หัวใจได้มีโอกาสได้ทำร้ายเธอ
“เมย์”ภคพรมองหน้าน้องสาวเธอด้วยความสงสารจับใจ แม้ว่าชุดเจ้าสาวแสนสวยที่เธอสวมใส่อยู่จะสวยงามสักเพียงใด
แต่ใบหน้าที่มีแต่รอยน้ำตาทำให้หัวใจของผู้เป็นผู้สาวเจ็บปวดไม่ต่างกันเลย นวพรรษเคยเป็นเด็กหญิงเรียบร้อยที่มีแต่รอยยิ้มอันสดใส
แต่เพราะผู้ชายเลวๆคนนึง รอยยิ้มอันมีค่าของเธอกำลังเลือนหายไป
“พี่เนย์...ฮือๆๆๆ”นวพรรษโผลกอดพี่สาวเธอ ร้องไห้ปานจะขาดใจ เจ็บปวดทรมาน
“เข้มแข็งไว้นะเมย์ เมย์จะต้องมีชีวิตที่มีความสุข ลืมเรื่องร้ายๆไปให้หมด มีชีวิตให้มีที่มีความสุขเถอะนะ เชื่อพี่”ภคพรลูบผมปลอบใจน้องสาว
เจ็บแปลบในหัวใจ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเธอจะต้องทำให้กันย์ได้พบกับความเจ็บปวด
          
         งานเลี้ยงฉลองการแต่งงานของธาวินและนวพรรษถูกจัดขึ้นท่ามกลางความสงสัยของแขกเหรื่อในงาน เพราะอายุของนวพรรษ
ที่ยังไม่จบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ เธอยังเด็กเกินกว่าที่จะมีครอบครัว การแต่งงานแบบกระทันหันในวันนี้ ทำให้นวพรรษและครอบครัว
ถูกนินทาเล่นอย่างสนุกปาก นวพรรษกับธาวินทำได้แค่ยืนเฉยชาต้อนรับแขกที่เดินทางมาร่วมแสดงความยินดี การปรากฏตัวของแขก
ที่ไม่ได้รับเชิญอย่างกันย์ ทำให้นวพรรษถึงกับเข่าอ่อน
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
ธาวินประคองร่างบอบบางของเจ้าสาวแสนสวยอย่างทะนุถนอม
“คุณช่วยพายายเมย์เข้าไปในงานที เมย์มีเรื่องต้องจัดการ"
ภคพรออกหน้า เดินเข้ามาหากันย์และเผชิญหน้ากับเขาอย่างเกลียดชัง
“แกออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะ คนที่นี่ไม่ต้อนรับ”
ภคพรสบถคำหยาบอย่างไม่ไว้หน้าผู้หลับผู้ใหญ่ในงานที่กำลังเดินเข้ามาในงาน
“ตายแล้วเนย์ ทำไมพูดกับญาติผู้ใหญ่อย่างนั้นล่ะลูก ขอโทษคุณประไพรเดี๋ยวนี้”
เพียงพรดุลูกสาว
“คุณแม่คงยังไม่รู้ใช่ไหมค่ะ ว่าเดนมนุษย์ตัวไหนที่มันทำกับยายเมย์ไว้ ถ้าคุณแม่ไม่รู้หนูจะบอกให้ก็ได้ค่ะ ว่าผู้ชายคนที่ยืนหน้าตาสกปรก
จิตใจสกปรกตรงหน้าเราคนนี้ไงค่ะ”
ภคพรชี้หน้ากันย์เสียงแข็ง เกลียดชัง
“นี่มันเรื่องอะไรกันพี่กันย์”
เกตุแก้วหญิงสาวร่างเล็กในชุดราตรีงามสง่าเกาะแขนถามพี่ชายประหลาดใจ รวมถึงพ่อแม่ของประพนธ์ชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่ง
ที่ควงคู่มากับเกตุแก้วในฐานะคู่มั่นของเธอในวันนี้ ก็มองจ้องกันย์อย่างห่วงใยเช่นกัน
“มันยังไงกัน กันย์”
ประไพรถามหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทเธอ
“ผมกับเมย์ เรารู้จักกันแค่คืนเดียว ทุกอย่างมันเป็นแค่เรื่องบัญเอิญ ผมผิดเอง ผมขอโทษ แต่ไม่ว่ายังไง ฝากบอกเธอด้วยว่าผมเสียใจ
ที่ไม่ใช่เจ้าบ่าวของเธอในวันนี้ และขอให้เธอมีความสุขกับชีวิตการแต่งงาน”
กันย์ไม่แก้ตัวและยอมรับในความผิด พร้อมกับหันหลังเดินหนีจะออกจากงาน รู้ตัวดีว่าไม่เป็นที่ต้อนรับ
“ฉันจะสาปแช่งนาย คอยดู ฉันจะทำให้นายต้องเจ็บปวดไอ้คนชั่ว คนสารเลว”
ภคพรด่ากราดแบบไม่ไว้หน้าใคร กันย์ทำให้เธอต้องดึงด้านร้ายๆของตัวเองออกมาใช้อย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน
เธอเกลียดเขาเข้าไปจนถึงสุดขั้วหัวใจ
“พอได้แล้วเนย์ วันนี้งานแต่งงานของน้องนะลูก”
เพียงพรห้ามปรามลูกสาว น้ำตาคลอด้วยความเจ็บปวดไม่ได้ต่างกัน
“ไม่ค่ะคุณแม่ เนย์ไม่ยอมหยุดแน่ ฉันเกลียดแก เกลียด เกลียด”
ภคพรหยิบดอกไม้จากพานที่วางอยู่ใกล้มือ เขวี้ยงใส่กันย์ แต่เขาไม่สนใจที่จะหันมามองด้วยซ้ำ
“อย่าเกลียดพี่กันย์เลยนะค่ะ พีเขาแค่..”
เกตุแก้วพยายามจะแก้ตัวแทนพี่ชายแต่ก็ถูกภคพรตะวาดใส่ชุดใหญ่
“หุบปาก ถ้าจะมาที่นี่เพื่อปกป้องผู้ชายเลวคนนั้นก็กลับไป แค่ไม่มีพวกคุณมาร่วมในงานวันนี้ พวกเราก็ยังจัดงานกันต่อได้
ถ้าไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้ครอบครัวฉันก็กลับไปซะ”
ภคพรยังคงพูดจาหยาบคายใส่ทุกคนอย่างไม่ไว้หน้าอย่างแสนร้ายกาจ
“ยายเนย์”
เพียงพรห้ามปรามลูกสาวไม่สนับสนุนในกริยาที่แสนหยาบคาย เพราะนอกจากเกตุแก้วแล้ว ที่ตรงนั้นยังมีประพนธ์คู่หมั้นเกตุแก้ว
และครอบครัวของเขา ซึ่งก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทพรพรรษเช่นกัน
“คนอะไร ไม่มีมารยาท กลับเถอะครับคุณพ่อ คุณแม่ ในเมื่อเขาไม่อยากรับน้ำใจของเรา ทำไมเราต้องมาทนกับความไร้มารยาท
ของผู้หญิงหยาบคายคนนี้ด้วย”
ประพนธ์มองจ้องภคพร ทนไม่ไหวกับความร้ายกาจของเธอ
“นี่นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ออกไป”
ภคพรตะวาดใส่ประพนธ์อย่างก้าวร้าว
“ไปแน่ แค่เห็นหน้าคุณผมก็อยากจะอ้วกแล้ว ยิ่งได้ฟังคำพูดของคุณแล้ว ผมยิ่งสุดทน หยาบคาย”
ประพนธ์มองภคพรดูถูก
“พี่พนธ์อย่าค่ะ อย่าทำแบบนี้” เกตุแก้วห้ามปราม
“นี่นายกล้าดียังไงมาว่าฉัน ไอ้คนบ้า” ภคพรผลักอกประพนธ์เต็มแรง
“ตายแล้ว ยายเนย์” เพียงพรเอื้อมมือไปคว้าแขนลูกสาวแต่ก็สายเกินไป
“ผมไม่เป็นไรครับ นี่การ์ดแต่งงานของผมกับเกตุครับ”
ประพนธ์ยื่นการ์ดส่งให้เพียงพร ก่อนจะเหลือบไปมองภคพรอย่างรังเกลียด
“ฉันไม่ให้คุณพ่อคุณแม่ไป”  ภคพรปัดของในมือของประพนธ์อย่างก้าวร้าว
“เธอ”  ประพนธ์กัดฟันแน่น มองจ้องภคพรเกลียดแสนเกลียด
“เนย์ แม่ทนไม่ไหวแล้วนะ ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้”  เพียงพรหันไปมองค้อนลูกสาวคนโต
“ไม่ค่ะ คุณแม่”
ภคพรมองหน้าประพนธ์เย้ยหยัน เดินหนีเข้างานไปอย่างหยิ่งทระนง ทิ้งให้ทุกคนยืนมองหน้ากันอย่างเอือมระอาในกริยาที่เธอแสดงออก

          เสียงประตูที่ดังรัวขึ้นแต่รุ่งเช้าทำให้นวพรรษเดินจำใจต้องลุกไปที่ประตูอย่างไม่มีทางเลือก
“พี่เนย์ ฮือๆๆๆๆๆๆ”
นวพรรษถาโถมเข้าหาพี่สาวโอบกอดเธอแน่นหนา เจ็บปวดทรมานแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“อย่าร้อง เมย์ต้องเข้มแข็งนะ ผู้ชายคนนั้นมันจะต้องได้รับกรรมในสิ่งที่มันทำกับเมย์ พี่จะไม่ยอมให้มันมีความสุขได้เด็ดขาด”
ภคพรพยายามกลั้นน้ำตา ความเกลียดอัดแน่นอยู่ในอก เจ็บแค้นแทนนวพรรษ
“เมย์เป็นของผู้ชายคนนั้นไปแล้ว เมย์ตกเป็นของเขาไปแล้ว เมย์เกลียดเขา เมย์ไม่ได้รักเขา เขาบังคับเมย์ๆ ฮือๆๆ”
ว่าที่เจ้าสาวหมาดๆกล่าวทั้งน้ำตา เพราะต้องการปกป้องชีวิตน้อยๆที่กำลังจะเกิดมาทำให้เธอยอมแต่งงาน
แต่ทว่าธาวินกำลังทำให้ทุกอย่างมันแย่ไปหมดสำหรับเธอ
“ไม่เป็นไรนะเมย์ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น เชื่อพี่ เชื่อพี่”ภคภรประคองน้องสาวคนเดียวไว้แนบอก พยายามกลั้นน้ำตาแห่งความเคียดแค้น
ชิงชังไม่ให้ไหลริน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กันย์จะต้องได้รับบทเรียน

         ภคพรจ้างนักสืบค้นประวัติของกันย์จนได้รู้ว่าเขาเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลศิริภัทร และน้องสาวคนเดียวที่กันย์รักมากคือเกตุแก้ว
เกตุแก้วมีคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานกันคือประพนธ์ นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่ทุกคนต้องการตัว เขาทั้งหล่อ รวย และเกิดมาในชาติตระกูลที่ดี
“นายมันกาฝาก”
ภคพรกัดฟันพูด กำรูปเกตุแก้วไว้ในมือ ความลับที่ทุกคนในสังคมไม่เคยได้รับรู้ แต่เธอได้รู้ก็คือ กันย์เป็นลูกชายของเพื่อนรักพ่อเกตุแก้ว
ที่ตายจากไปแล้ว เขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ เพราะเหตุนี้ทำให้เขารักเกตุแก้วเกินกว่าที่พี่น้องจะมอบให้กัน และเพราะเหตุนี้ทำให้เขาไม่ยอมรักใคร
และใช้ชีวิตไปวันๆกับการนอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้า ไม่ว่าจะมีใครต้องเจ็บปวดกับการกระทำของเขา เขาก็ไม่เคยใส่ใจ
“นายจะต้องได้รับบทเรียน ผู้หญิงคนนั้นจะต้องได้รับความเจ็บปวดมากกว่าน้องสาวฉันหลายร้อยเท่า”
ภคพรบอกกับตัวเองซ้ำๆและเริ่มมีคงวามคิดชั่วร้ายเข้ามาในหัวสมอง เพราะความเคียดแค้นชิงชังที่สุมแน่นอยู่ในอก ทำให้เธอไม่สนใจ
ว่าสิ่งที่เธอกำลังคิดที่จะทำ มันเลวร้ายหรือทำร้ายใคร