ไม่ทันถึงอาทิตย์บริษัทของประพนธ์ ก็ประสบปัญหาทางด้านการเงินอย่างหนัก นักลงทุนก็ถอนหุ้นออกอย่างไม่มีสาเหตุ
บริษัทแม่อย่างพรพรรษของนวภคพ่อของภคพร คือทางออกเดียวที่จะช่วยบริษัทลูกของประพนธ์และกันย์ได้
ไม่มีใครรู้ว่าเหตุการณ์วุ่นวายในครั้งนี้มีภคพรเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมด ทุกคนถูกเรียกมาพบที่บริษัทแม่
พวกเขาจึงไม่อาจหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าที่แสนจะลำบากใจนี้ได้เลย ทุกคนพูดคุยปรึกษาปัญหาด้วยความเคร่งเครียด
แต่ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ ภคพรนั่งนิ่งงันไม่ออกความเห็นใดๆแม้ว่าเวลาจะผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เมื่อทุกคนพูดจบ
เธอจึงยอมปริปากพูดด้วยรอยยิ้มอันแสนเยือกเย็น
“ในเมื่อคุณพ่อคุณแม่ของฉัน ตัดสินใจให้ฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้ ฉันก็จะขอสรุปว่า จะไม่มีการช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้นจากบริษัทแม่ของเรา
รวมถึงบริษัทลูกอย่างกันเกตุ”ภคพรลุกขึ้นยืน มองจ้องหน้าเกตุแก้วเย้ยหยัน แม้ว่ากันย์จะไม่ปรากฏตัว แต่เธอเชื่อว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำ
จะทำให้เขาเดือนเข้ามาหาเธอเองโดยไม่ต้องเปลืองแรงเลยแม้แต่น้อย
“เธอพูดเรื่องบ้าอะไรของเธอ”
ประพนธ์ลุกขึ้นจ้องหน้าภคพร ตะคอกใส่เธอ
“ก็ไม่มีอะไรมาก เราแค่ไม่อยากช่วย ถ้าบริษัทกันย์เกตุกล้าให้ความช่วยเหลือภัทรพลล่ะก็ บริษัทของพวกคุณก็จะมีสภาพไม่ต่างกัน”
ภคพรหันไปมองจ้องเกตุแก้วอย่างเลือดเย็น เพราะกันย์ทำให้เธอเกลียดเกตุแก้วไม่ต่างกัน
“เธอมันบ้าไปแล้ว มีสิทธิอะไรมาล้อเล่นกับเรื่องคอขาดบาดตายของเราแบบนี้”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพร ในขณะที่ทุกคนในห้องประชุมได้แต่นั่งเงียบไม่กล้าเอ่ยอะไร เพราะต่างรู้กันดีถึงอำนาจทางการเงิน
ของบริษัทพรพรรษและรู้ว่าภคพรเป็นคนร้ายกาจที่พูดจริงและทำจริงเสมอมา
“ถ้าไม่อยากถูกตำรวจมารากคอไป ก็นั่งลง แล้วก็แค่ฟังที่ฉันพูดเฉยๆ อย่าได้คิดแม้แต่ที่จะออกความคิดเห็นใดๆ เพราะว่าฉันไม่รับฟัง”
ภคพรเชือดเฉือน ร้ายกาจ
“เธอ..”
ประพนธ์อยากจะขอร้องความเป็นธรรมแต่ก็ไม่อาจพูดอะไรเพราะคำขอร้องของเกตุแก้วที่บอกมห้เขานั่งลง

           เสียงเอะอะโวยวายของเกตุแก้วทำให้กันย์รีบก้าวเท้าเดินอย่างรีบร้อนเพื่อไปให้ถึงตัวเธอ แต่ภาพที่ได้เห็นและเสียงที่ได้ยิน
มันกำลังทำให้เขาแทบจะเป็นบ้า
“ไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเลยสิ ไปสิ ไปเลย อย่ามาแต่งกับเกตุเลย ฮือๆๆๆ”
เกตุแก้วร้องไห้โฮอยู่ในอ้อมอกของประพนธ์
“อย่าทำแบบนี้สิเกตุ ผมไม่มีทางทิ้งคุณ ไม่มีทาง ผมรักคุณได้ยินไหม ผมรักคุณ”
“ไม่ได้ คุณรักเกตุไม่ได้ เราต้องไม่แต่งงานกัน ผู้หญิงคนนั้นจงใจทำร้ายเรา เกตุเสียใจ เสียใจ ฮือออ”
เกตุแก้วรู้สึกหนักอึ้งอยู่ในอก เธอไม่สามารถปล่อยให้ครอบครัวของประพนธ์ล้มละลายลงได้
“ผมจะไม่ยอมแยกจากคุณ ต่อให้ผมต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ผมก็จะไม่มีทางแตะต้องเธอ ผมจะรอคุณเกตุ คุณรอผมนะ
รอผม ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยบริษัทของเรา และทำทุกทางเพื่อเลิกกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้”
ประพนธ์ให้คำมั่นสัญญา ไม่ว่าด้วยวิธีใด เขาจะใช้การแต่งงานในครั้งนี้เพื่อสั่งสอนภคพรอย่างแน่นอน
“เพราะเกตุเป็นน้องของพี่กันย์ใช่ไหม ผู้หญิงคนนั้นถึงทำกับเราแบบนี้ ฮือๆๆ เกตุเกลียดผู้หญิงคนนั้น เกลียด เกลียด”
เกตุแก้วร้องไห้ปานจะขาดใจ ประพนธ์กำหมัดแน่นเคียดแค้น เขารู้ได้ว่าไม่มีทางหลีกเลี่ยงการแต่งงานในครั้งนี้ได้แน่
ภคพรจะต้องเจ็บปวดและทุกข์ทรมานไม่ต่างกันกับสิ่งที่เธอทำไว้กับเขาในวันนี้
“เกตุ พี่ขอโทษ”
กันย์เอื้อนเอ่ยแผ่วเบา ไฟแค้นลุกช่วงโชติขึ้นเต็มอก เขาจะไม่มีวันยอมให้เรื่องราวจบลงแบบนี้อย่างแน่นอน

           สายลมเย็นพัดใบไม้ให้อ่อนไหว กลิ่นหอมของดอกมะลิหอมตลบอบอวน ภคพรและนวพรรษสองพี่น้อง
นั่งคุยกันอยู่ที่ระเบียงชั้นสองของบ้านด้วยหัวใจที่ผ่อนคลายลง
“พี่จะเข้าไปหยิบอัลบั้มรูปก่อนนะ”ภคพรลุกขึ้นยืน ลูบผมน้องสาวเล่นอย่างเอ็นดู เดินเข้าบ้านไปด้วยรอยยิ้ม นวพรรษนั่งมองสนามหน้าบ้าน
แล้วก็ยิ้มออก เมื่อนึกถึงว่าก่อนหน้านี้ชีวิตของเธอมีความสุขขนาดไหน ถ้าไม่เพราะเธออ่อนแอเกินไป คงไม่มีใครทำร้ายเธอ
และครอบครัวของเธอได้
“มีความสุขเหลือเกินนะ”
กันย์เดินเข้ามาด้วยแววตาที่เต็มแน่นไปด้วยความชิงชัง นวพรรษเบิกตาโพลงตกใจ ลุกถอยหนีด้วยความหวาดหวั่น
“ตั้งแต่ไม่มีคุณ ชีวิตของฉันก็ดีขึ้นเยอะ ถ้าฉันไม่พบคุณ ฉันคงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้”
นวพรรษหลบสายตา ไม่อยากต่อกร
“คุณคงไม่เคยรู้ ว่าผมทำเลวได้ขนาดไหน สำหรับคนที่ทำร้ายน้องสาวของผม”
กันย์เดินเข้ามาหานวพรรษใกล้ๆ กระชากแขนเธอกำไว้แน่น ดวงตาคมกริบมองจ้องเธออย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“ปล่อยฉัน”
นวพรรษพยายามสะบัดแต่ก็ไม่เป็นผล
“อย่ามายุ่งกับน้องสาวผม ถ้าไม่อยากเสียใจไปมากกว่านี้ ผมไม่ได้อยากทำร้ายคุณ”
กันย์ขู่เข็น
“คิดว่าจะมีเรื่องอะไรเลวร้ายกว่าเรื่องที่คุณทำไว้กับฉันอีก ขยะสังคมอย่างคุณสมควรได้รับบทเรียน แต่ก็ช่างมันเถอะ
เวรกรรมมันมีจริง ซักวันคุณจะได้รับมันเอง อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันขยะแขยง ปล่อยฉัน”
นวพรรษพยายามสะบัด แต่กลับกายเป็นกันย์ที่รวบมือเธอทั้งสองข้างมาจับไว้อย่างแน่นหนา ดวงตาคมกริบจดจ้องด้วยความแค้น
“อย่ามาระรานน้องสาวผม ผมเลวกว่าที่คุณคิด ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรัก”
กันผลักนวพรรษเซถลา โกรธที่เธอทำร้ายน้องสาวเขา
“แกกล้าดียังไงกล้ามาหาเรื่องน้องสาวฉันถึงในบ้าน”
ภคพรเอะอะโวยวายทันทีที่เดินเข้ามาถึง
“ผมพอจะรู้ว่าเรื่องทุกอย่างเป็นฝีมือคุณ ผมแค่ต้องการจะมาเตือนว่าอย่าไปยุ่งวุ่นวายกับน้องสาวผม ถ้าไม่อยากให้น้องสาวคุณต้องเจ็วตัว
ถ้าคุณทำร้ายเกตุ ผมก็จะทำร้ายน้องสาวของคุณเหมือนกัน”กันย์ผลักนวพรรษที่ยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
ก่อนจะเดินจากไปด้วยหัวใจที่แสนด้านชา
“อีกสองวันเจอกันในงานแต่งงานของฉันกับนายประพนธ์ รับรู้เอาไว้ด้วยว่าที่เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ก็เพราะนาย
ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อแก้แค้นแก ไอ้ชั่ว”ภคพรตะโกนด่าไล่หลัง แค้นฝังใจ ในขณะที่นวพรรษเบิกตากว้างตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
“พี่เนย์ พี่ พี่..”
นวพรรษพยายามรวบรวมความกล้าที่จะถาม แต่ก็ถูกภคพรตัดบท
“เมย์ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น พี่ตัดสินใจแล้ว อย่าพูดอะไรอีกเลย”
ภคพรเดินหน้าเข้าบ้านด้วยหัวใจที่สับสนวุ่นวาย กลัวในสิ่งที่เธอกำลังจะทำและผลที่กำลังจะตามมา แต่ไม่ว่าเธอจะกลัวขนาดไหน
ความแค้นก็มีมากกว่า เธอแค้นพวกเขามากกว่า

         ประพนธ์และเกตุแก้วมาหาภคพรที่บ้านเพื่อขอร้องเธอ โดยมีนวพรรษเป็นผู้รับหน้าด้วยหัวใจที่ทุกข์ทรมานไม่แพ้กัน
“อย่าเกลียดพี่เนย์เลยนะค่ะ เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะพี่เนย์รักเมย์มากเกินไป คุณสองคนพูดดีๆกับพี่เนย์เถอะนะ
ขอร้องให้เธอยกเลิกเรื่องเงื่อนไขการแต่งงานครั้งนี้ซะ”
นวพรรษกล่าวด้วยความเป็นห่วงพี่สาว
“ไม่มีประโยชน์ ต่อให้ก้มลงกราบเท้าพี่ก็ไม่ยอม”
เสียงภคพรแหวมาแต่ไกล ทุกคนหันไปมองจ้องเธอเป็นตาเดียว
“พี่เนย์ อย่าทำแบบนี้สิ หนูไม่ได้แต่งงานเพราะความรักไปคนนึงแล้ว พี่ยังจะทำแบบนี้อีกหรอ อย่าทำแบบนี้เลยนะเมย์ขอร้อง”
นวพรรษพยายามอ้อนวอน
“ถ้าเมย์ยังอยากฟังอยู่ที่นี่ หุบปาก พี่ตัดสินใจแล้ว ในเมื่อคนพวกนั้นทำให้เราเจ็บปวดได้ ทำไมเราจะทำให้พวกเขาเจ็บปวดบ้างไม่ได้
สนุกดีออก ในเมื่อเราทรมาน พวกมันก็ต้องทรมานด้วย เอาให้มันรู้กันไปว่า ใครจะต้องกระอักเลือดตาย
เพราะบาปกรรมที่พวกมันทำกันเอาไว้”
ภคพรหยาบคายใส่ประพนธ์และเกตุแก้วอย่างไม่ไหว้หน้า
“ยายผู้หญิงหยาบคาย หน้าด้านไร้ยางอาย ไม่มีใครเอาเธอแล้วสินะ ถึงได้ใช้วิธีนี้เพื่อหาเจ้าบ่าว”
ประพนธ์ต่อปากต่อคำ ทั้งเกลียดชังและขยะแขยงผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้ามากขึ้นทุกทีทุกที
“แล้วแต่หน้าโง่ๆอย่างนายจะคิด แต่ขอบอกให้รู้ว่าที่ฉันอยากแต่งงานกับนาย ก็เพราะอยากทำให้ผู้หญิงคนนี้เจ็บปวด
ยิ่งมากเท่าไหร่ฉันยิ่งสะใจ”
ภคพรหันไปยิ้มเยาะเกตุแก้ว ใบหน้าที่แสนทนทุกข์ทรมานของกันย์คือสิ่งที่เธออยากเห็น
“เธอมัน....”
ประพนธ์ปรี่เขาหาประพนธ์แต่ถูกเกตุแก้วขวางเอาไว้
“คุณภคพร คุณทำแบบนี้ทำไม ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่เคยทำอะไรให้คุณ เราไม่เคยรู้จักกันด้วยซ้ำ พี่กันย์ไม่ใช่หรอที่คุณแค้น
ทำไมถึงไม่ไปทำร้ายเขา มาทำร้ายฉันทำไม”
เกตุแก้วเผชิญหน้ากับภคพรด้วยน้ำตาที่นองใบหน้า
“ผู้ชายคนนั้นมันไม่มีหัวใจ ไม่ว่าจะทำยังไง มันก็คงไม่มีความรู้สึกอะไร เพราะอะไรเธอรู้ไหม เพราะว่าหัวใจของมันอยู่ที่เธอ
น้องสาวที่ไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดแม้แต่น้อย”
ภคพรตะวาดใส่เกตุแก้ว
“พูดบ้าอะไรของเธอ ตัวเองจิตใจสกปรก อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะสกปรกเหมือนเธอ”
ประพนธ์ต่อว่าภคพรอย่างปกป้องคนรัก
“พอทีเถอะคุณภคพร เราสองคนยอมทำตามเงื่อนไขของคุณแล้ว เลิกพูดอะไรที่มันทำให้ตัวเองดูต่ำช้าซะที
หวังว่าคุณจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเราสองคน”
เกตุแก้วเสียงสั่น น้ำตาน้องหน้า แต่ก็ไม่รู้จะต่อสู้กับภคพรได้ยังไง
“แน่นอน นี่มันแค่เริ่มต้น ยังมีนรกอีกหลายขุมที่พวกเรายังเดินไปไม่ถึง ฉันจะเป็นคนพาพวกคุณเดินลงไปเอง”
ภคพรแสยะยิ้ม รู้ทั้งรู้ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นเธอที่ต้องเสียใจ แต่เธอก็เลือกที่จะทำแบบนี้เพื่อแก้แค้น
“ต่ำช้า ฉันจะไม่มีวันแตะต้องเธอ ยายผู้หญิงจิตใจสกปรก ฉันจะเกลียดเธอให้ได้มากเท่าที่ใครคนหนึ่งจะเกลียดใครสักคนได้
สิ่งที่ฉันจะมอบให้เธอในการแต่งงานครั้งนี้ มันคือความเจ็บปวด คอยรับให้ดีก็แล้วกัน”ประพนธ์ฉุดขนเกตุแก้วเดินออกจากบ้าน
แต่ก็ต้องชะงักงันเพราะคำพูดของภคพร
“นายทำให้ฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน ฉันก็จะทำให้ผู้หญิงคนนี้เจ็บปวดมากกว่าหลายร้อยเท่า ไม่เชื่อคอยดู ฉันจะเกาะนายไปจนวันตาย
จะไม่ยอมเลิกกับนายเด็ดขาด นายจะไม่มีวันสมหวัง”
ภคพรมองจ้องประพนธ์แข็งกร้าว
“เรามาดูกัน ว่าเธอกับฉัน ใครจะเลวได้ใจกว่ากัน ยายผู้หญิงน่ารังเกลียด”
ประพนธ์พูดทิ้งท้ายและเดินจากไปอย่างไม่สนใจใยดี
“ทำแบบนี้ทำไมพี่เนย์ ทำทำไม คนโง่ ฮือๆๆๆ คนที่จะต้องเจ็บปวดมากที่สุดก็คือพี่ คือพี่ พี่เนย์ ฮือๆๆๆ”
นวพรรษลุกขึ้นกอดร่างบางของพี่สาวไว้ในอ้อมแขน เพราะความรักที่พี่สาวมีให้ ทำให้พี่สาวของเธอตกอยู่ในภวังค์
แห่งความเคียดแค้นอย่างอยากที่จะถอนตัว

            กันย์นอนท้อแท้สิ้นหวังในชีวิตเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา เขาได้แต่เฝ้าภาวนาให้ตัวเองหลุดพ้นจากภวังค์แห่งความรัก
ที่ไม่สามารถเป็นไปได้ระหว่างเขากับเกตุแก้ว เธอคิดกับเขาแค่พี่ชาย นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาค่อยๆไร้หัวใจ
“พี่กันย์”
เกตุแก้วเดินเข้ามาในห่วงด้วยความทุกข์ทรมาน น้ำตายังคงนองอยู่บนใบหน้า
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ”
หญิงสาวนั่งลงและร้องไห้โฮออกมาอย่างสิ้นหวัง
“ร้องไห้ทำไม”
กันย์ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับน้องสาว
“เกตุจะเสียพนธ์ไปแล้วพี่กันย์ พนธ์จะไปแต่งงานกับคุณภคพรแล้ว เกตุทำอะไรไม่ได้เลยพี่กันย์ เกตุสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เลย
คุณภคพรเธอร้ายมาก ร้ายมากจริงๆ”
เกตุแก้วสะอึกสะอื้น
“พี่จะไปจัดการผู้หญิงคนนั้นเอง”
กันย์ทำท่าจะออกจากห้องแต่ถูกเกตุแก้วคว้าแขนเอาไว้
“อย่านะพี่กันย์ ครอบครัวของพนธ์กับครอบครัวเราจะต้องหมดตัวแน่ ถ้าเราทำแบบนั้น เกตุยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ ไม่ได้”
เกตุแก้วฟูมฟายหนักขึ้น
“พี่ผิดเอง พี่ผิดเอง”
กันย์เสียงสั่นเจ็บปวดลึกเข้าไปจนถึงสุดขั้วหัวใจ ฉุดร่างบางของน้องสาวเข้ามากอดไว้ เขาจะไม่ยอมให้การแต่งงานในครั้งนี้เกิดขึ้น
เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดการแต่งงานครั้งนี้