THE TALENT
จอมคนจุติสวรรค์พันธุ์นักรบ


ศึกแรก ปฐมบทแห่งการพบกันของนักรบผู้ยิ่งใหญ่

บทที่ 8 : ผู้สังหารดาบสุดท้าย


    บาส สก็อต ฟีโอนิกส์ นักรบผมแดงผู้ใช้โซ่เป็นอาวุธได้รับชัยชนะเหนือนักรบอสูรผู้เก่งกาจที่เหวี่ยงลูกตุ้ม เขาสามารถหลอกล่อจนกระทั่งอสูรนั้นติดกับโซ่ที่เขาล้อมไว้ มันโดนมัดอย่างแน่นหนาจนไม่สามารถไปไหนได้ คริสเตียนเห็นช่องว่างของอสูรดังนั้น เขาวิ่งมาพร้อมคมดาบยาว ประหารลงที่คอของอสูรขาดสะบั้น บาสจึงคลายโซ่ออก ร่างของอสูรแม้ศีรษะหลุดจากบ่าแล้วนั้น กลับยังกระตุกอยู่บนพื้น นักรบทั้งสองไม่มีเวลาแม้แต่ดีใจ เพราะอสูรผู้ใช้ดาบอย่างแคล่วคล่องโจมตีสองนักรบทันที อสูรผู้พิทักษ์ราชาไชกาเมสที่เหลือสามตนนั้นเก่งกาจมากกว่าอสูรสามตนที่พวกเขาเพิ่งกำจัดไปได้
    ซาโก้ปะทะกับจอมอสูรไชกาเมสโดยไม่มีอาวุธติดมือเลย เขาหลบดาบของจอมอสูรอย่างแคล่วคล่องว่องไว ตามวิชาการต่อสู้สำนักโอลิม ที่เน้นความคล่องตัว ซาโก้เหวี่ยงหมัดพร้อมแรงอัดกระแทกเข้าไปที่หน้าของอสูร เขาสะสมแรงจากการพยายามเล็งเป้ามาพักหนึ่ง ใบหน้าของอสูรโดนหมัดของมนุษย์ถึงกับยุบเลยทีเดียว
    “ชิ! พวกเทพ พลังมันมหาศาล ประมาทไม่ได้จริงๆ" ไชกาเมสเช็ดเลือดสีเข้มที่ไหลจากจมูก
    ระหว่างนั้นวูฟเอาด้านดาบทุบอกตัวเองให้น้ำแข็งแตก ทุบแต่ละทีก็กระเทือนไปทั่วร่าง เจ็บปวดแสนสาหัส แต่นักรบอาวุโสกัดฟันเพื่อกดความเจ็บปวดไว้

…......................
….............


    ไฟร์กับคาดัสยืนปักหลักต่อสู้กับอสูรไม่ให้พวกมันสามารถเข้าไปทำร้ายชาวเมืองได้ ไฟร์นั้นร่างกายยังสามารถต่อสู้ต่อไปได้อีก แต่คาดัสบาดเจ็บสาหัส มีเพียงความตั้งใจจะต่อสู้เพื่อปกป้องประชาชนผู้อ่อนแอเท่านั้น ที่เป็นพลังขับเคลื่อนร่างกายของนักรบผู้จงรักภักดีต่ออาณาจักรผู้นี้
    “ชิ! ท่านวูฟยังฆ่าเจ้านั่นไม่ได้อีกหรือ" คาดัสพูด
    “เจ้านั่น...อ้อ..หมายถึงองค์ราชางั้นรึ คงฆ่าไม่ได้ง่ายๆ หรอกนะ นอกจากองครักษ์ทั้งหกของพระองค์แล้ว ตัวขององค์ราชาเองก็หาใช่อ่อนแอไม่" ไฟร์พูด

…..................
…..........

    ซาโก้ยังคงต่อสู้กับไชกาเมสในลักษณะหลบหลีกแล้วหาจุดโต้กลับ ซึ่งไม่ใช่ธรรมชาติของการต่อสู้ในแบบซาโก้ แต่เป็นสิ่งที่อาจารย์ของเขาเคยสอนไว้ ในเรื่องการต่อสู้กับคนที่มีพลังมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นว่าจอมอสูรนั้นสามารถบาดเจ็บจากพลังของตัวเขาเองได้เหมือนกัน ทำให้เขาเริ่มมั่นใจที่จะสู้ด้วย ที่เขาทำไปเพื่อถ่วงเวลาให้วูฟสามารถกลับมาสู้ได้อีกครั้ง เพราะอานุภาพของดาบที่วูฟใช้นั้นจะสามารถแทงทะลุหัวใจอสูรผู้นี้ได้ง่ายกว่าอาวุธอื่น อย่างน้อยก็ในหมู่อาวุธที่จอมอสูรสามารถแก้ลำโดยการปล่อยเวทย์ใส่ได้
    วูฟเริ่มหายใจอ่อนลง เขาเซถลาไปข้างหลัง น้ำแข็งที่ทิ่มแทงร่างนั้นไม่สลายไปง่ายๆ อีกทั้งสภาพร่างกายภายในของเขาที่ไม่สามารถประสานกันได้ตามพลังเฉพาะที่เขามีมาแต่กำเนิด ทำให้เขาเจ็บปวดทรมานอย่างสาหัส พีคที่กำลังดูเซลก้าอยู่รีบวิ่งเข้ามาพยุงอาจารย์ของตน
    “อาจารย์ แข็งใจไว้ครับ" พีคพูด
    วูฟมองหน้าศิษย์ เขาทิ้งน้ำหนักที่ตัวพีคเพื่อให้ตัวเองยืนขึ้นได้ มือที่กำดาบเรืองแสงนั้นกำลังจะคลายออกทีละนิด เลือดของเขาเริ่มไหลออกมาตามร่องน้ำแข็งที่ติดอยู่กับตัว ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป วูฟก็ไม่รู้ว่าร่างกายของเขาจะใช้วิธีไหนในการฟื้นตัว
    “พีค... เจ้า...”

    ซาโก้รู้สึกว่าแรงของเขากำลังจะหมดแน่นอนถ้ายังต้องยันกับจอมอสูรด้วยวิธีนี้ต่อไป เพื่อนๆ ของเขาก็กำลังสู้กับอสูรผู้พิทักษ์ราชันต์ เซลก้าใช้มือซ้ายที่ไม่ได้บาดเจ็บคว้าดาบกลับมาช่วยซาโก้ต่อสู้ แต่ก็โดนไชกาเมสปัดดาบกระเด็นออกไป จอมอสูรเงื้อดาบจะฟาดใส่ลำตัวของนักรบหญิง
    บัดนั้นจอมอสูรก็ผงะหยุดนิ่ง ซาโก้แปลกใจที่อยู่ดีๆ ไชกาเมสก็หยุดการเคลื่อนไหว เบื้องล่างของร่างอสูรนั้น พีคจับดาบเรืองแสงนั้นไว้าด้วยมือทั้งสองข้าง เหวี่ยงเข้ากลางลำตัวไชกาเมสอย่างเต็มแรง ดาบนั้นสับร่างของอสูรจนเลือดพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว พีคตัวสั่นไปทั้งร่างด้วยพลังจากดาบที่เขาแทบไม่สามารถรับได้ นี่คือสาเหตที่ทำให้วูฟเป็นเพียงผู้เดียวที่ใช้ดาบนี้ได้ในตอนนี้ เพราะพลังอันมหาศาลของมัน พีคใช้พลังร่างกายครั้งสุดท้าย เงื้อดาบออกจากร่างอสูรและแทงเข้าไปที่อกซ้ายของมันเต็มแรง
    “โกอี้!” พีคเรียก ซาโก้รีบวิ่งเข้ามาช่วยจับดาบนั้นย้ำเข้าไปในอกของจอมอสูร
    “องค์ราชา!” อสูรผู้ใช้ดาบหันมาเห็นไชกาเมสล้มลงบนกำแพงเมือง เลือดสีเข้มของอสูรนองเต็มพื้น
    “ไม่นะ!” เสียงสุดท้ายของอสูรผู้เป็นองครักษ์ของไชกาเมสดังขึ้น ก่อนที่มันจะล้มตึงลงไปพร้อมกันทุกตน

….........................
….............