ผมเป็นคนรัก และแคร์แฟนมากคับ
เคยอยู่กับแฟนสมัยมหาลัย พอเรียนจบ เค้ากลับมาอยู่บ้าน
ค่อยข้างเงียบหาย ไม่ค่อยติดต่อ
แต่ปกติถ้าอยู่บ้่านเค้าก็จะไม่คุยโทรสัพ เพราะกลัวแม่ว่า แม่ค่อยข้างดุ
และไม่อยากให้ลูกมีแฟน
เวลาผมไลน์ไปก็ไม่ค่อยตอบ ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง
บางทีผมถามว่า รักผมไหม คิดถึงผมไหม เค้าบอกว่าลำคาญต้องบอกรักบอกคิดถึง
อยู่แบบนี้ บอกว่าผม เซ่าซี่ ชอบร้องไห้ ดราม่า
ผมยอมรับคับว่าผมเป็นงั่นจิง แต่ตอนนี้ผมกะเค้าอยู่ไกลกัน
ไม่โทรคุย ไม่ว่าไรคับ แต่ไม่อยากให่เค้าเงียบหาย ผมอยากมีกำลังใจในการรอคอยที่จะได้เจอกัน
ได้อยู่ด้วยกันในอนาคต ผมสร้างทุกอย่างเพื่อเค้า
ผมพูดได้เต็มปากว่ารักจริง อยากอยู่ด้วยตลอดไป

แต่ตอนนี้เหมือนเค้ากำลังห่างผมไปทีีละนิดทีละนิด
เส้ามากคับ บอกตรงๆ เขียนไปร้องไห้ไป
ไม่มีอะไรมากคับ แค่อยากมาขอกำลังใจทุกคนในห้องสยามแห่งนี่
ช่วยปลอบใจผมหน่อยคับ ขอบคุนคับ