คือผมอยู่ที่ร้อยเอ็ด แล้วผมต้องย้ายมาเรียนที่ชลบุรี อยู่กับป้ากะลุง แล้วอยู่มาได้พักที่ผมเรียนใกล้ปิดเทอมผมเลยขอเเกว่า ผมขอกลับบ้านนะปิดเทอม
แกก็เงียบไป พักนึงแกก็ว่า จะกลับไปทำไม ผมก็ตอบไปว่า ผมคิดถึงแฟน แล้วก็เริ่มทะเลาะกันกะแก หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าห้องไปร้องไห้อยู่เงียบๆคนเดียว
พอมาถึงตอนเย็นหลังกินข้าวเส็จก่อนแกจะขึ้นไปนอน แกเดินเข้ามาในห้องผมแล้วบอกผมว่า เอาโทรสัพมา ผมถามว่าจะเอาไปทำไม ก็เงินฉันนิ ผมก็เลยเอาให้แกไป หลังจากแกออกไปก็ร้องไห้หนัก เสียใจมาก ผมก็ไม่ค่อยคุยกับในบ้านพักใหญ่เลย อยู่ในห้องคนเดียวนอนคิดไปเรื่อย คิดไปคิดมาบางทีก็ร้องไห้
จนมีวันนึงผมมีโอกาสได้กลับบ้านพร้อมพวกป้าเเละลุงไปธุรเร่งด่วน ซึ่งไปไม่กี่วัน ผมก็กลัวแฟนผมมีคนอื่นเพราะไม่ได้คุยจะเดือนหรือสองเดือนได้ แต่แฟนผมก็มาอยู่กินให้ทุกคนในครอบครัวเห็นหมดเเล้วแต่พอผมมาเรียนผมก็ไปส่งที่แฟนกลับไปอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม ก็คุยกับแม่กับแฟนว่า รอหน่อยนะถ้าเรียนจบจะกลับมาขอ แม่กะแม่เเฟนก้ตอบว่า พูดเเล้วห้ามผิดคำพูดนะ แม่ก็จะเอาแค่ลุกละเป็นผัวมันคนอื่นมาแม่ไม่รับเลย ซึ่งผมเชื่อใจเเละมั่นใจแฟนผมมาก
ป้าเเละลุงเขาก็บอกเสมอว่าไม่ห้ามเรื่องคู่ชีวิตเลือกเอาเองโตเเล้ว
พอมาถึงบ้านที่ร้อยเอ็ด ก็ดึกมากเเล้วก็พักผ่อน วันต่อมาก็ออกไปทำธุระที่อำเภอ เส็จก็เย็น วันสุดท้ายที่ก่อนจะเดินทางกลับ เมื่อทำทุกอย่างเส็จก็ประมาณห้าโมงเย็นผมก็ออกไปหาเเฟนผม พอไปถึงไม่มีคนอยู่ โทรสัพผมก็ไม่มีติดต่อ พอดีแม่แฟนอยู่ร้านค้า พอผมจอดหน้าร้านเขาตกใจผมมาก เขาบออกว่าผมไม่ติดต่อมาเลย ผมก็เลยบอกว่า ผมโทรสัพไม่มีคับแม่ แม่โทรหาNให้หน่อยคับ เขาก็โทรให้ เลยบอกแกว่า งั้นเดียวผมไปรออยู่บ้านนะคับ รอพักนึงระหว่างที่รอก็คุยกะเเม่ เลยขอไปค้นห้องแฟน พอเดินถึงหน้าประตู ก็คิดตั้งแต่มาเเล้วว่าถ้าเจอภาพหรืออะไรที่ไม่ใช่ของเราจะไม่เข่าอ่อนเลยหรอวะ ก็เลยว่าเอาวะวัดใจกันเลย เปิดไปก็ค้นทั่วๆห้อง ก็ไม่มีไรเปลี่ยนมาก ไปเจอสมุดเล่มนึง แฟนผมเขียนระบายลงในสมุดประมานว่า คิดถึงผม ทำไมหายไปแบบนี้เกิดไรขึ้น เขามีคนอื่นไหมนะ แฟนผมเขียนไว้คราวๆประมานนี้ ผมก็ดีใจขึ้นมานิดนึงละ ก็เลยเดินมานั่งเล่นได้ไม่นาน แฟนผมก็มากับเพื่อน ผมก็มองเเล้วเธอก็เดินเข้ามา เเล้วนั่งข้างๆผมร้องไห้ละก็กอดผมละพูดว่าหายไปไหนมา ทำไมไม่ติดต่อมาเลย นึกว่ามีคนใหม่เเล้ว มาก็ไม่บอกสักคำ ผมตอบไปว่า อยากโทรหาทุกวันแต่ไม่มีโทรสัพ ได้แต่นั่งๆนอนๆยู่คนเดียวในห้อง แล้วไปไหนมาแล้วเวลาที่ไม่ได้คุยกันคุยกะคนอื่นป่าว เราไม่มีคนอื่นหรอกเราสัญญากับแม่กับเธอละไง ไม่ผิดสัญญาหรอก แฟนผมก็กอดผมร้องไห้หนักเลย แต่ผมยังไม่ได้บอกเธอว่าอยู่กี่วัน
พอเริ่มค่ำเธอก็ชวนผมไปกินหมูทะ ก็ไปกินที่ร้านผมก็เล่าทุกอย่างให้ฟ้ง เเล้วเธอก็ถามว่า ทำไมป้าทำแบบนี้อะ....เออ! เเล้วกลับวันไหน ?
ผมก็ตอบว่า เรามาทำธุระด่วนมาแค่สองสามวัน พรุ้งนี้ก็ได้กลับเเล้ว T.T ผมไปนิก็กินไม่ลงเลย
คุณคิดดูครับว่า ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนเเล้วมาเจอกันมันรู้สึกดีแค่ไหน ผมบอกเลยว่า อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนั้น..
หลังจากกินเสร็จกลับมาบ้านเเฟน เธอถามว่า จะวันนี้กลับไหม ไม่กลับได้ไหม ผมเลยว่า ต้องกลับแต่ดึกๆนุ้นละเดียวเวลากลับเดียวปลุก ไปอาบน้ำได้เเล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จก่อนเข้านอน ถึงมันจะเเค่ไม่กี่ชั่วโมงมันทำให้คนนึง จากเรื่องเครียดๆก็หายไปรู้สึกดีมาก พอผ่านไปสักพักแฟนผมเริ่มหลับ แต่ผมไม่หลับผมนอนกอดมองหน้าเธอเเล้วคิดว่าทำไมถึงเกิดไรขึ้นแบบนี้ กับพวกเราด้วยนะ อยู่ๆก็น้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด จนใกล้ถึงเวลากลับบ้าน ผมไม่อยากปลุก แต่ถ้าไม่ปลุกก็จะว่า่ทำไมไปไม่บอก ตัดสินใจปลุกเธอขึ้นมา เธอก็ยังม่ลืมตาถามว่าปลุกทำไมมีไร เลยบอกว่า เธอเราจะกลับเเล้วนะ ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เธอก็สะดุ้งขึ้นมา ร้องไห้แล้วบอกกอดเค้าหน่อย ไม่กลับไม่ได้หรอ ไม่อยากให้ไปเลย เมื่อไรเราจะได้อยู่ด้วยกัน T..T ผมร้องหนักว่าเธออีก ผมพูดกับเธอว่า ตัวรู้ไหมว่าเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน เค้าไม่ได้คุยกับใครเลยนะเค้าไม่มีสนใจใครเลยนะ เค้าหาทางพยายามติดต่อตัวตลอด เค้าคิดถึงตัวมากรักมากถึงวันนี้จะได้อยู่ด้วยกันแปปเดียวเค้าก็มีความสุขมากนะ แต่ตุวให้สัญญากับเค้านะว่า เค้าไม่อยู่ต้องดูเเลตัวเองด้วยนะ ห้ามมีใครคนอื่นนะเค้าเชื่อใจตัวมากนะ
สัญญาได้ไหมว่าจะรอเค้า เค้าจะรีบกลับมาหาตัวนะ ปีใหม่เค้าต้องมาเคาท์ดาวกับตัวให้ได้สัญญาเลย เธอก็ร้องไห้ละก็พูดว่า ไปเรียนก้ตั้งใจนะไม่ต้องห่วงเค้า เค้าไม่มีใครเเล้วนอกจากตัว ตัวก็อย่ามีใครนะรีบกลับมาหาเค้าด้วยนะ เค้าสัญญาว่าจะรอ T...T ผมก็เลยลุกยืน บอกเธอว่า เค้าไปเเล้วนะ เค้ารักตัวมากนะ สัญญาเเล้วนะเดียวปีใหม่จะมาหานะบอกแม่ให้ด้วยนะ นอนได้เเล้วนะฝันดีจุ้บ ไปเเล้วนะบ๊ายๆ เธอก็ร้องไห้ได้เเค่โบกมือให้ผม ผมก็เดินออกมาด้วยน้ำตาอยากหันหลับไปก็ไม่ได้เพราะอนาคตของผมกะเธอ ก็จำใจขับรถกลับบ้านตลอดทางยังคงมีน้ำตาจนถึงบ้านผม เข้าห้องผมตอนนั้นประมานตีสี่กว่าๆ
นอนลงเตียงบุ้บ ไม่รุ่้ว่าหลับตอนไหนอีก....
วันต่อมา 10 โมงเช้าพ่อมาปลุก ก็ตื่นทำไรเสร็จก็เดินทางกลับปกติ ตลอดระยะทางคิดแต่เรื่องแฟน มาถึงชลประมานห้าทุ่ม ก็เอาของลงเสร็จทุกอย่างต่างคนต่างเข้าห้องนอน ผมก็เข้าห้องมาแต่ทำไงนอนไม่หลับ จนถึงทุกวันนี้คับผมยังไม่ได้โทรสัพคืน ผมจะเป้นโรคซึมเศร้าอยู่เเล้วคับ
ควรทำไงดีคับ?
#ถ้าอ่านเเล้วงงคอมเม้นถามได้คับ #ประสบการณ์จิงไม่ได้เเต่ง
ถ้าเราคิดถึงแฟนเรามาก แต่เราไม่มีโทรสัพเเละอยู่ไกลกันมากแล้วนานๆที่จะได้กลับไปเจอกัน พวกคุณทำไงกันคับ?
แกก็เงียบไป พักนึงแกก็ว่า จะกลับไปทำไม ผมก็ตอบไปว่า ผมคิดถึงแฟน แล้วก็เริ่มทะเลาะกันกะแก หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าห้องไปร้องไห้อยู่เงียบๆคนเดียว
พอมาถึงตอนเย็นหลังกินข้าวเส็จก่อนแกจะขึ้นไปนอน แกเดินเข้ามาในห้องผมแล้วบอกผมว่า เอาโทรสัพมา ผมถามว่าจะเอาไปทำไม ก็เงินฉันนิ ผมก็เลยเอาให้แกไป หลังจากแกออกไปก็ร้องไห้หนัก เสียใจมาก ผมก็ไม่ค่อยคุยกับในบ้านพักใหญ่เลย อยู่ในห้องคนเดียวนอนคิดไปเรื่อย คิดไปคิดมาบางทีก็ร้องไห้
จนมีวันนึงผมมีโอกาสได้กลับบ้านพร้อมพวกป้าเเละลุงไปธุรเร่งด่วน ซึ่งไปไม่กี่วัน ผมก็กลัวแฟนผมมีคนอื่นเพราะไม่ได้คุยจะเดือนหรือสองเดือนได้ แต่แฟนผมก็มาอยู่กินให้ทุกคนในครอบครัวเห็นหมดเเล้วแต่พอผมมาเรียนผมก็ไปส่งที่แฟนกลับไปอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม ก็คุยกับแม่กับแฟนว่า รอหน่อยนะถ้าเรียนจบจะกลับมาขอ แม่กะแม่เเฟนก้ตอบว่า พูดเเล้วห้ามผิดคำพูดนะ แม่ก็จะเอาแค่ลุกละเป็นผัวมันคนอื่นมาแม่ไม่รับเลย ซึ่งผมเชื่อใจเเละมั่นใจแฟนผมมาก
ป้าเเละลุงเขาก็บอกเสมอว่าไม่ห้ามเรื่องคู่ชีวิตเลือกเอาเองโตเเล้ว
พอมาถึงบ้านที่ร้อยเอ็ด ก็ดึกมากเเล้วก็พักผ่อน วันต่อมาก็ออกไปทำธุระที่อำเภอ เส็จก็เย็น วันสุดท้ายที่ก่อนจะเดินทางกลับ เมื่อทำทุกอย่างเส็จก็ประมาณห้าโมงเย็นผมก็ออกไปหาเเฟนผม พอไปถึงไม่มีคนอยู่ โทรสัพผมก็ไม่มีติดต่อ พอดีแม่แฟนอยู่ร้านค้า พอผมจอดหน้าร้านเขาตกใจผมมาก เขาบออกว่าผมไม่ติดต่อมาเลย ผมก็เลยบอกว่า ผมโทรสัพไม่มีคับแม่ แม่โทรหาNให้หน่อยคับ เขาก็โทรให้ เลยบอกแกว่า งั้นเดียวผมไปรออยู่บ้านนะคับ รอพักนึงระหว่างที่รอก็คุยกะเเม่ เลยขอไปค้นห้องแฟน พอเดินถึงหน้าประตู ก็คิดตั้งแต่มาเเล้วว่าถ้าเจอภาพหรืออะไรที่ไม่ใช่ของเราจะไม่เข่าอ่อนเลยหรอวะ ก็เลยว่าเอาวะวัดใจกันเลย เปิดไปก็ค้นทั่วๆห้อง ก็ไม่มีไรเปลี่ยนมาก ไปเจอสมุดเล่มนึง แฟนผมเขียนระบายลงในสมุดประมานว่า คิดถึงผม ทำไมหายไปแบบนี้เกิดไรขึ้น เขามีคนอื่นไหมนะ แฟนผมเขียนไว้คราวๆประมานนี้ ผมก็ดีใจขึ้นมานิดนึงละ ก็เลยเดินมานั่งเล่นได้ไม่นาน แฟนผมก็มากับเพื่อน ผมก็มองเเล้วเธอก็เดินเข้ามา เเล้วนั่งข้างๆผมร้องไห้ละก็กอดผมละพูดว่าหายไปไหนมา ทำไมไม่ติดต่อมาเลย นึกว่ามีคนใหม่เเล้ว มาก็ไม่บอกสักคำ ผมตอบไปว่า อยากโทรหาทุกวันแต่ไม่มีโทรสัพ ได้แต่นั่งๆนอนๆยู่คนเดียวในห้อง แล้วไปไหนมาแล้วเวลาที่ไม่ได้คุยกันคุยกะคนอื่นป่าว เราไม่มีคนอื่นหรอกเราสัญญากับแม่กับเธอละไง ไม่ผิดสัญญาหรอก แฟนผมก็กอดผมร้องไห้หนักเลย แต่ผมยังไม่ได้บอกเธอว่าอยู่กี่วัน
พอเริ่มค่ำเธอก็ชวนผมไปกินหมูทะ ก็ไปกินที่ร้านผมก็เล่าทุกอย่างให้ฟ้ง เเล้วเธอก็ถามว่า ทำไมป้าทำแบบนี้อะ....เออ! เเล้วกลับวันไหน ?
ผมก็ตอบว่า เรามาทำธุระด่วนมาแค่สองสามวัน พรุ้งนี้ก็ได้กลับเเล้ว T.T ผมไปนิก็กินไม่ลงเลย
คุณคิดดูครับว่า ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนเเล้วมาเจอกันมันรู้สึกดีแค่ไหน ผมบอกเลยว่า อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนั้น..
หลังจากกินเสร็จกลับมาบ้านเเฟน เธอถามว่า จะวันนี้กลับไหม ไม่กลับได้ไหม ผมเลยว่า ต้องกลับแต่ดึกๆนุ้นละเดียวเวลากลับเดียวปลุก ไปอาบน้ำได้เเล้ว
หลังจากอาบน้ำเสร็จก่อนเข้านอน ถึงมันจะเเค่ไม่กี่ชั่วโมงมันทำให้คนนึง จากเรื่องเครียดๆก็หายไปรู้สึกดีมาก พอผ่านไปสักพักแฟนผมเริ่มหลับ แต่ผมไม่หลับผมนอนกอดมองหน้าเธอเเล้วคิดว่าทำไมถึงเกิดไรขึ้นแบบนี้ กับพวกเราด้วยนะ อยู่ๆก็น้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด จนใกล้ถึงเวลากลับบ้าน ผมไม่อยากปลุก แต่ถ้าไม่ปลุกก็จะว่า่ทำไมไปไม่บอก ตัดสินใจปลุกเธอขึ้นมา เธอก็ยังม่ลืมตาถามว่าปลุกทำไมมีไร เลยบอกว่า เธอเราจะกลับเเล้วนะ ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เธอก็สะดุ้งขึ้นมา ร้องไห้แล้วบอกกอดเค้าหน่อย ไม่กลับไม่ได้หรอ ไม่อยากให้ไปเลย เมื่อไรเราจะได้อยู่ด้วยกัน T..T ผมร้องหนักว่าเธออีก ผมพูดกับเธอว่า ตัวรู้ไหมว่าเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน เค้าไม่ได้คุยกับใครเลยนะเค้าไม่มีสนใจใครเลยนะ เค้าหาทางพยายามติดต่อตัวตลอด เค้าคิดถึงตัวมากรักมากถึงวันนี้จะได้อยู่ด้วยกันแปปเดียวเค้าก็มีความสุขมากนะ แต่ตุวให้สัญญากับเค้านะว่า เค้าไม่อยู่ต้องดูเเลตัวเองด้วยนะ ห้ามมีใครคนอื่นนะเค้าเชื่อใจตัวมากนะ
สัญญาได้ไหมว่าจะรอเค้า เค้าจะรีบกลับมาหาตัวนะ ปีใหม่เค้าต้องมาเคาท์ดาวกับตัวให้ได้สัญญาเลย เธอก็ร้องไห้ละก็พูดว่า ไปเรียนก้ตั้งใจนะไม่ต้องห่วงเค้า เค้าไม่มีใครเเล้วนอกจากตัว ตัวก็อย่ามีใครนะรีบกลับมาหาเค้าด้วยนะ เค้าสัญญาว่าจะรอ T...T ผมก็เลยลุกยืน บอกเธอว่า เค้าไปเเล้วนะ เค้ารักตัวมากนะ สัญญาเเล้วนะเดียวปีใหม่จะมาหานะบอกแม่ให้ด้วยนะ นอนได้เเล้วนะฝันดีจุ้บ ไปเเล้วนะบ๊ายๆ เธอก็ร้องไห้ได้เเค่โบกมือให้ผม ผมก็เดินออกมาด้วยน้ำตาอยากหันหลับไปก็ไม่ได้เพราะอนาคตของผมกะเธอ ก็จำใจขับรถกลับบ้านตลอดทางยังคงมีน้ำตาจนถึงบ้านผม เข้าห้องผมตอนนั้นประมานตีสี่กว่าๆ
นอนลงเตียงบุ้บ ไม่รุ่้ว่าหลับตอนไหนอีก....
วันต่อมา 10 โมงเช้าพ่อมาปลุก ก็ตื่นทำไรเสร็จก็เดินทางกลับปกติ ตลอดระยะทางคิดแต่เรื่องแฟน มาถึงชลประมานห้าทุ่ม ก็เอาของลงเสร็จทุกอย่างต่างคนต่างเข้าห้องนอน ผมก็เข้าห้องมาแต่ทำไงนอนไม่หลับ จนถึงทุกวันนี้คับผมยังไม่ได้โทรสัพคืน ผมจะเป้นโรคซึมเศร้าอยู่เเล้วคับ
ควรทำไงดีคับ?
#ถ้าอ่านเเล้วงงคอมเม้นถามได้คับ #ประสบการณ์จิงไม่ได้เเต่ง