.
      
            พระพุทธเจ้าท่านชวนไปในเรื่องความว่าง แต่สาวกชั้น

หลัง ( บางคน บางองค์ ไม่ทราบจำนวน ) ( ชัก ) ชวนไปในเรื่อง

ความวุ่น ( เช่น ใบ้หวย ฯลฯ ) วุ่นจนตาย วุ่นจนจะเข้าโลง ก็ไม่รู้จัก

หมดความวุ่นสักที แต่คำของพระตถาคตนั้น สุญฺญตปฏิสํยุตฺตา –

ประกอบพร้อมเฉพาะแล้วด้วยความว่าง ลองคิดูให้ดี ๆ ว่า มันต่าง

กันอย่างไร ?

             เพราะฉะนั้น เราควรจะสนใจในเรื่องที่เป็นตัวแท้ของคำ

ของพระพุทธองค์ ซึ่งกล่าวถึงแต่เรื่องความว่างอย่างเดียว ทำไม

จึงเป็นเช่นนั้น ? คำตอบก็มีอยู่ชัด ๆ แล้วว่า นิพฺพานํ ปรมํ สุญฺญํ

ว่างอย่างยิ่งนั่นแหละคือพระนิพพาน พระองค์ทรงสั่งสอนเรื่องนิพ

พาน เพราะฉะนั้นจึงทรงสั่งสอนเรื่องความว่าง ไม่สั่งสอนเรื่องของ

ความวุ่น ไม่สั่งสอนชักจูงให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ ได้รับผลอย่างนั้น

ได้รับผลอย่างนี้ วุ่นวายไปไม่มีที่สิ้นสุด

             แต่ถ้าเป็นเรื่องของความว่างแล้ว มันหยุดมันนิ่งมันสงบ

คือมันว่างนั่นเอง เพราะฉะนั้น ควรจะมีความแน่ใจในข้อที่ว่า เราจะ

เลือกเอาความว่างหรือว่าจะเลือกเอาความวุ่น ลองพิจารณาดูด้วย

ตนเองเถิด คนเราถ้าวุ่น ๆ มากเข้ามันจะเป็นอย่างไร ? อย่างน้อยที่

สุดมันก็จะต้องกลุ้มอกกลุ้มใจ ถ้ามากไปกว่านั้นมันก็เป็นโรคเส้นประ

สาท ถ้ายิ่งไปกว่านั้นอีกก็ต้องไปโรงพยาบาลบ้า ซึ่งใคร ๆ ก็เห็นกัน

อยู่ทั่ว ๆ ไปว่า ถ้ามันวุ่นในใจไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว เป็นไม่แคล้วโรงพยา

บาลบ้า นี่มันต่างกันระหว่าง ความว่าง กับ ความวุ่น อย่างนี้


                                                จาก หนังสือ ไม่วุ่น จะ ว่าง

                                    ของท่านอาจารย์ พระพุทธทาส ภิกขุ



The Matrix Really . Pt 4 . เรื่องสำคัญที่สุด ที่เราควรจะศึกษา

The Matrix Really . Pt 5 . เรื่องนี้เป็นตัวแท้ตัวจริง คือ ธรรมที่แท้จริง