.
      ขอให้คิดดูเถิดว่า เรื่องของ ความว่าง นั้น

เป็น เรื่องสำคัญที่สุด ที่เราควรจะศึกษา หรือ

กล่าว อีกอย่างหนึ่ง ก็กล่าวได้ว่า เรื่องของความ

ว่าง ก็คือเรื่อง ของ พระนิพพาน ดังที่มี พระพุทธ

ภาษิตว่า " ว่าง อย่างยิ่งนั่นแหล่ะคือ นิพพาน

นิพพานัง ปะระมัง สุญญัง " ซึ่งแปลว่า นิพพาน

เป็นของ ว่างอย่างยิ่ง ซึ่งได้ใจความสั้น ๆ ว่า ถ้า

เราว่างถึงที่สุด นั่นแหล่ะคือนิพพาน ถ้าเราไม่ว่าง

เสียเลย นั่นคือ วัฏสงสาร หรือคือ นรก ถ้าเราว่าง

บ้างไม่ว่างบ้าง ก็ค่อยยังชั่วสักหน่อย อยู่ในฐานะ

เป็นมนุษย์ผู้จะดีได้ เพราะฉนั้น ควรจะสนใจใน

เรื่องความว่างเรื่อย ๆ ไปตามลำดับ จนกว่าจะถึง

ความว่างที่สุด ความว่างอย่างยิ่ง กล่าวคือ

พระนิพพาน กันนั่นเอง...

( จากหนังสือ " ไม่วุ่นจะว่าง " ของท่าน

พระพุทธทาส ภิกขุ )