อันก่อน >> http://ppantip.com/topic/30278329
พอดี Track นี้คนอัพลง Youtube พึ่งเอาลงวันนี้ เห็นว่าแปลง่ายกว่าอันที่แล้วด้วย เลยลองแปลมาให้อีกซักอันครับ
มีดำน้ำบ้าง แปลผิดพลาด ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะครับ


คำแปล
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ชั้น โทงาชิ คุซุฮะ ค่ะ ส่วนนี่คือพี่ชายของชั้น โทงาชิ ยูตะ ที่ต้อนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้นม.2 อยู่ และชอบพูดอะไรประหลาดๆออกมาเป็นบางครั้ง
คุซุฮะ : “หวา~ ฝนตกลงมาแล้ว! รอดไปทีที่ผ้าที่ตากไว้ไม่เปียกฝนนะ…..หือ? เป็นอะไรเหรอ พี่? ที่หน้าต่างมีอะไรเหรอ?
DFM : “ฝนตกยังงั้นรึ?”
คุซุฮะ : “เอ๊ะ!? อ๋อ…พึ่งตกเมื่อกี้เองน่ะ”
DFM : “ร่ำไห้แทนข้าที่ไม่อาจหลั่งน้ำตายังงั้นรึ?”
คุซุฮะ : “เมื่อวานก็พึ่งร้องเพราะอกหักมาไม่ใช่เหรอ?”
DFM : “อึ่ก!.. น..นั่นมัน….อ๊ะ! แฮ่ม!! น้องข้า นั่นมันเป็นการฝึกซ้อมขององค์กรเพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะต่างหากล่ะ!! ข้าสามารถแสร้งร่ำไห้ออกมาได้อย่างไม่หยุดหย่อน ระวังจะโดนหลอกไว้ด้วยล่ะ!!”
คุซุฮะ : “ฮื่อ…”
นาฬิกาดัง
คุซุฮะ : “อ๊ะ! ได้เวลาไปรับยูเมฮะแล้ว…ชั้นไปรับยูเมฮะที่โรงเรียนนะพี่”
DFM : “ไปคนเดียวกลางสายฝนแบบนั้นมันอันตรายนะ ข้าจะไปด้วยเพื่อปกป้องเจ้าเอง”
คุซุฮะ : “เอ่อ…ไปไม่ถึง 10 นาทีเอง ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรขนาดนั้นก็ได้น่า”
DFM : “วันที่มีฝนตกเป็นอะไรที่เลวร้ายมาก ดูอย่างเวลามีงานศพสิ ข้าคนนี้จะคอยจับตาดูปกป้องเจ้าด้วยความรักที่มีทั้งหมดเพื่อรับมือกับทุกสถานการณ์ หากเกิดอะไรขึ้นมา ด้วยพลังของเจ้าเพียงลำพังคงไม่พอ”
คุซุฮะ : “อือ~…” …… ถ้าไปด้วยกันกับพี่จะเจอตำรวจจับรึเปล่านะ! ไม่อยากจะพูดถึงเลย!! “อะ….อืม งั้นเราไปด้วยกันเถอะนะพี่”
DFM : “ขอเวลา 5 นาที ขอไปขอคำอนุมัติก่อน”
คุซุฮะ : “อะ..อืม..งั้นหนูรอที่ประตูนะ”
.
.
DFM : “ขอโทษที่ให้รอ”
คุซุฮะ : เอาปืนของเล่นไปอีกแล้วเหรอเนี่ย!? “จะเอาปืนนั่นไปด้วยเหรอ? ถ้าเอาไปที่โรงเรียนเดี๋ยวคนอื่นเขาก็กลัวกันหมดหรอก!”
DFM : “หึ! อย่าห่วงไปเลยน้องข้า! ปืนนี่มีภาพลวงตาคลุมอยู่ คนธรรมดาทั่วไปมองไม่เห็นหรอก!!”
คุซุฮะ : ….แต่ว่าชั้นเห็นมันชัดเต็มตาเลยนะ!....
DFM : “ไปกันเถอะ!”
คุซุฮะ : “อ๊า! พี่อย่าลืมร่มสิ! ข้างนอกฝนยังตกอยู่นะ!”
DFM : “ไม่จำเป็น…ไปกันได้แล้ว!!”
คุซุฮะ : “อะ…เดี๋ยว…พี่นี่ล่ะก็ !!”
.
.
คุซุฮะ : “พี่…ไม่เอาร่มจริงๆเหรอ? ถึงฝนจะไม่แรงเท่าเมื่อกี้ก็เถอะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”
DFM : “ไม่ต้องห่วง ชั้นไม่ต้องการร่มหรอก ลูกผู้ชายเขาไม่ใช้กัน…อุ…นอกจากนี้…ชะ…ชั้นต้องตื่นตัวตลอดเพื่อรับมือกับการต่อสู้ที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ..พะ…เพราะงั้นฝนแค่นี้ไม่เป็นปัญหา!“
คุซุฮะ : “อื๋อ….พี่ตัวสั่นอยู่รึเปล่า?”
DFM : “หึ…หึ….สะ…สบายมาก..”
.
.
DFM : “!!...หยุดก่อน น้องข้า!!”
คุซุฮะ : “เอ๊ะ!? อืม…”
เสียงโยนปืนทิ้ง
คุซุฮะ : อ๊ะ! ปืนนั่นไร้ประโยชน์จริงๆด้วย…ถ้าเมื่อกี้มีใครเห็นเข้าจะเป็นยังไงกันนะ!?
ยูเมฮะ : “อ๊ะ! ดาร์คเฟลมมาสต้าา~”
คุซุฮะ : “ยูเมฮะ! เรียก ‘พี่’ ต่างหากล่ะ!”
ยูเมฮะ : “แต่พี่ก็คือ ‘ดาร์คเฟลมมาสเตอร์’ นี่นา”
คุซุฮะ : “สอนน้องพูดอะไรแปลกๆเนี่ย พี่?”
DFM : “ยูเมฮะ .. เรื่องนั้นเป็นความลับระหว่างเรานะ”
ยูเมฮะ : “ค่า~”
DFM : “ข้าไม่ค่อยได้ออกมากลางฝนแบบนี้บ่อยนัก รีบกลับกันเถอะ!”
คุณครู : “อ๊ะ! ยูเมฮะจังมีคนมารับแล้วเหรอ คุซุฮะจังกับ…ยูตะคุง!! ตัวเปียกหมดเลยนี่!! แล้วร่มล่ะ!?”
ยูตะ : “เอ๊ะ!..อะ…คือ….ไม่ได้เอามาน่ะครับ…”
คุณครู : “หวา~…งั้นรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวจะเอาร่มมาให้ยืม”
ยูตะ : “อะ…ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่เป็นไรหรอก!!”
คุณครู : “จะไม่เป็นไรได้ยังไงกัน เปียกออกซะขนาดนั้น รอเดี๋ยวนะ จะไปหยิบมาให้เดี๋ยวนี้ล่ะ”
ยูตะ : “อะ…คือว่า!...”
คุซุฮะ :”เห็นมั้ยล่ะ! ทำคุณครูเป็นห่วงซะขนาดนั้น!!”
DFM : “หึ..ข้าต่อสู้มาคนเดียวตลอดนี่นะ เลยไม่ค่อยได้รับความหวังดีจากผู้คนเท่าไร”
.
.
แม่ : “แล้ว ก็ต้องเอาร่มไปคืนครูเขาสินะ?”
คุซุฮะ : “นั่นสิคะ! พี่นี่ก็สร้างปัญหาให้กับครูเขาซะจริงเชียว!”
แม่ : “แล้วยูตะล่ะ?”
คุซุฮะ : “อาบน้ำกับยูเมฮะอยู่ค่ะ”
DFM : ----บ่นแบบจูนิเบียวให้ยูเมฮะฟัง-----
ยูเมฮะ : “ยอดเลย!!...เอาอีก ทำให้ดูอีกทีนะดาร์คเฟลมมาสต้า~”
คุซุฮะ : “เฮ้อ~ สอนอะไรแปลกๆให้ยูเมฮะอีกแล้ว!”
แม่ : “เอาน่าๆ ดีออก ยูเมฮะก็ดูจะสนุกดีนี่”
คุซุฮะ : “แม่ก็ปล่อยเลยตามเลยเกินไปนะคะ รู้รึเปล่าว่ายูเมฮะมีเอาไปพูดอะไรแปลกๆที่โรงเรียนด้วยนะ!”
แม่ : “คงเป็นอะไรที่กำลังนิยมกันที่โรงเรียนม.ต้นล่ะมั้งน่า”
ยูเมฮะ : “อาบน้ำเสร็จแล้ว~”
แม่ : “อ๊ะ! มากันแล้ว งั้นมาทำอาหารกันดีกว่านะ ยูตะ! พายูเมฮะมานั่งที่โต๊ะทีนะ”
DFM : “เฮ้อ.. ช่วยไม่ได้นะ..”
ยูเมฮะ : “อื้อ~ ที่นั่งดีจัง~”
แม่ : “อ๊ะ! คุซุฮะ ช่วยเอาของจากตู้ให้ทีนะลูก”
คุซุฮะ : “อ๊ะ ค่ะ!”…อืม…คงไม่ต้องใช้เก้าอี้หรอกมั้ง….”อือ…เอ้า…ฮึบ! ……. หวา!!!”
ยูตะ : “คุซุฮะ!!!”
คุซุฮะ : “ว้าย!!”
ยูตะ : “ปะ..เป็นอะไรรึเปล่า!!?”
แม่ : “ปะ..เป็นอะไรกันมั้ย?”
คุซุฮะ : “พี่…”…ช่วยปกป้องชั้นไว้เหรอเนี่ย! “อื้อ! ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะ!”
DFM : “จริงๆด้วย! การที่ข้าอยู่ที่นี่มันทำให้คนที่อาศัยอยูถูกองค์กรตามล่างั้นหรือนี่!? ”
คุซุฮะ : จริงๆนั่นแหละ ขอพี่แบบธรรมดาดีกว่ากันเยอะเลย!


ถ้ามีเวลาอาจจะแปลมาอีกครับ