สภาวะแห่งการบรรลุธรรม มีจริงหรือ? หรือเพียงแต่ความเข้าใจเท่านั้นถือว่า บรรลุธรรม?

สภาวะแห่งการบรรลุธรรม มีจริงหรือ?   หรือเพียงแต่ความเข้าใจเท่านั้นถือว่า บรรลุธรรม?

    ในพุทธศาสนานั้น อาศัยทั้งความเข้าใจ ซึ่งก็คือ สุตมยปัญญา และจินตมยปัญญา   พร้อมทั้งสภาวธรรมแห่งการบรรลุธรรม ซึ่งก็คือ ภาวนามยปัญญา  

    ซึ่ง มรรคสมังคี ก็ย่อมอาศัย ปัญญา 3 นั้น (สุตมยปัญญา จินตมยปัญญา ภาวนามยปัญญา) ศึกษาอธิศีลสิกขา ศึกษาอธิจิตตสิกขา และศึกษาอธิปัญญาสิกขา ย่อมต้องมีสภาวะธรรมขณะบรรลุธรรม ซึ่งก็มีกล่าวอยู่ในพระไตรปิฎก คือ โคตรภูญาณ มรรคญาณ ผลญาณ นั้นเอง  

   จากพระไตรปิฎกเล่มที่ 20
-------------------------------------
                       เสขสูตรที่ ๑
         [๕๒๕] ครั้งนั้น ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับถวายบังคม
พระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
พระองค์ตรัสว่า เสขะๆ ดังนี้ ด้วยเหตุมีประมาณเท่าไรหนอ บุคคลจึงชื่อว่าเป็นเสขะ
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรภิกษุ ที่เรียกชื่อว่าเสขะ ด้วยเหตุว่ายังต้องศึกษา ศึกษาอะไร
ศึกษาอธิศีลสิกขา ศึกษาอธิจิตตสิกขา และศึกษาอธิปัญญาสิกขา ดูกรภิกษุ ที่เรียกชื่อว่าเสขะ
ด้วยเหตุว่ายังต้องศึกษาแล ฯ
           สำหรับพระเสขะผู้ศึกษาอยู่ ปฏิบัติตามทางตรง เกิดญาณในความ
สิ้นไปก่อน
แต่นั้น คือ แต่มรรคญาณที่ ๔ อรหัตผลจึงเกิดใน
ลำดับต่อไป ต่อจากนั้น ท่านผู้พ้นด้วยอรหัตผลผู้คงที่ มีญาณเกิดขึ้น
ในความสิ้นภวสังโยชน์ว่า วิมุตติของเราไม่กำเริบ ดังนี้ ฯ
---------------------------------------------------

    อธิบาย 1 ...     เกิดญาณในความสิ้นไปก่อน   นั้นและที่ผมกล่าว่า สภาวธรรม ก็คือ โคตรภูญาณ มรรคญาณ ผลญาณ

      ซึ่งมีในพระไตรปิฎกเล่มที่ 31 มาติกา  ผมตัดมาเฉพาะส่วน และจัดบรรทัดเพื่อง่ายในการอ่าน ดังนี้.
---------------------------------------------------------------------------
...... ปัญญาในการออกและหลีกไปจากสังขารนิมิตภายนอก เป็นโคตรภูญาณ
ปัญญาในการออกและหลีกไปจากกิเลส ขันธ์และสังขารนิมิตภายนอกทั้งสอง เป็นมรรคญาณ
ปัญญาในการระงับประโยคเป็นผลญาณ
ปัญญาในการพิจารณาเห็นอุปกิเลสนั้นๆ อันอริยมรรคนั้นๆ ตัดเสียแล้ว เป็นวิมุติญาณ ๑
ปัญญาในการพิจารณาเห็นธรรมที่เข้ามาประชุมในขณะนั้น เป็นปัจจเวกขณญาณ ๑ .....
----------------------------------------------------------------------------

     อธิบาย 2 ... ซึ่งพระเสขะบุคคล ย่อมรู้ชัดเห็นชัด ในขณะที่ญาน นั้นๆ ปรากฏ เป็นธรรมดา ไม่ใช่เป็นเพียงแต่ความเ้ข้าใจเท่านั้น .
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่