ขอแทกห้องสยาม เพราะเราอยู่ในช่วงวัยรุ่น
และห้องชานเรือน เพราะอยากได้มุมมองจากผู้ใหญ่โดยเฉพาะแม่ๆค่ะ
อาจจะยาวนิดนึงนะคะ
คือตอนนี้เราเรียนกำลังจะขึ้นปี4(ยังไม่ใกล้จบ) ในกทม เรียนหนัก อยู่หอบ้างอยู่บ้านบ้าง คุณแม่ยังทำงาน ตอนนี้อายุเกือบๆจะ60แล้ว
ตั้งแต่เริ่มโตมาก็สัญญากับตัวเอง และพยายามทำ คือจะไม่เถียงแม่ พยายามใจเย็นๆ อารมณ์เย็นๆไว้ทุกเรื่อง ซึ่งเราเองก็เป็นคนที่อารมณ์เย็น ใจเย็นที่สุดในบ้าน ตลอดมาก็ทำได้มาตลอด
แต่เริ่มมาสังเกตตัวเองว่าตั้งแต่หลังขึ้นปี3 เริ่มหงุดหงิดง่าย โดยเฉพาะกับแม่ บางทีก็จะเผลอเหวี่ยงใส่บ้าง
เช่นคุณแม่ใช้ipad แล้วก็ถามนู้นถามนี่ บางทีเราก็จะรำคาญว่าแบบทำไมแม่ไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม่ใช้เครื่องอิเล็คทรอนิคเก่งซะด้วยซ้ำ แม่เป็นคนสอนเราใช้คอมด้วย
หรือพ่อแม่กังวลว่าเราจะอ่านหนังสือสอบไม่ทัน ก็จะคอยถามว่า อ่านถึงไหน ต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็จะหงุดหงิด แล้วบางทีก็เผลอตวาดไปด้วย รู้สึกเหมือนแบบ รู้อยู่แล้วหน่า ไม่ต้องมาบอกก็ได้ เราก็อ่านอยู่ เราก็พยายามอยู่
แต่ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยค่ะ กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนที่เผลอตวาด เผลอเถียง เผลอขึ้นเสียงไปแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงให้ใจเย็น ไม่รู้ว่าปัญหามันอยู่ที่ไหน เป็นเพราะวัยที่ต่างกัน ทัศนคติ หรือความเครียดจากเรื่องเรียน ไม่รู้จะไปแก้ที่จุดไหนดี
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ช่วงนี้หงุดง่าย โดยเฉพาะกับคุณแม่ ทำไงดีคะ
และห้องชานเรือน เพราะอยากได้มุมมองจากผู้ใหญ่โดยเฉพาะแม่ๆค่ะ
อาจจะยาวนิดนึงนะคะ
คือตอนนี้เราเรียนกำลังจะขึ้นปี4(ยังไม่ใกล้จบ) ในกทม เรียนหนัก อยู่หอบ้างอยู่บ้านบ้าง คุณแม่ยังทำงาน ตอนนี้อายุเกือบๆจะ60แล้ว
ตั้งแต่เริ่มโตมาก็สัญญากับตัวเอง และพยายามทำ คือจะไม่เถียงแม่ พยายามใจเย็นๆ อารมณ์เย็นๆไว้ทุกเรื่อง ซึ่งเราเองก็เป็นคนที่อารมณ์เย็น ใจเย็นที่สุดในบ้าน ตลอดมาก็ทำได้มาตลอด
แต่เริ่มมาสังเกตตัวเองว่าตั้งแต่หลังขึ้นปี3 เริ่มหงุดหงิดง่าย โดยเฉพาะกับแม่ บางทีก็จะเผลอเหวี่ยงใส่บ้าง
เช่นคุณแม่ใช้ipad แล้วก็ถามนู้นถามนี่ บางทีเราก็จะรำคาญว่าแบบทำไมแม่ไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม่ใช้เครื่องอิเล็คทรอนิคเก่งซะด้วยซ้ำ แม่เป็นคนสอนเราใช้คอมด้วย
หรือพ่อแม่กังวลว่าเราจะอ่านหนังสือสอบไม่ทัน ก็จะคอยถามว่า อ่านถึงไหน ต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็จะหงุดหงิด แล้วบางทีก็เผลอตวาดไปด้วย รู้สึกเหมือนแบบ รู้อยู่แล้วหน่า ไม่ต้องมาบอกก็ได้ เราก็อ่านอยู่ เราก็พยายามอยู่
แต่ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยค่ะ กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนที่เผลอตวาด เผลอเถียง เผลอขึ้นเสียงไปแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงให้ใจเย็น ไม่รู้ว่าปัญหามันอยู่ที่ไหน เป็นเพราะวัยที่ต่างกัน ทัศนคติ หรือความเครียดจากเรื่องเรียน ไม่รู้จะไปแก้ที่จุดไหนดี
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ