ตอนที่ 1 part 1 http://ppantip.com/topic/30041844/
ตอนที่ 1 part 2 (จบตอน) http://ppantip.com/topic/30047179/
ตอนที่ 2 part 1 http://ppantip.com/topic/30062087/
ตอนที่ 2 part 2 (จบตอน) http://ppantip.com/topic/30092497/
ตอนที่ 3 part 1 http://ppantip.com/topic/30115477
ตอนที่ 3 part 2 (จบตอน) http://ppantip.com/topic/30131773
ตอนที่ 4 part 1 http://ppantip.com/topic/30153288
ตอนที่ 4 part 2 http://ppantip.com/topic/30157283

ตอนที่ 5 part 1

    “มาทางนี้ เจ้ายักษ์” เด็กสาวเรียกหาแถมยังจูงมือให้เดินตาม แม้วีรสิงห์จะตวัดตาดุมองอย่างไม่สบอารมณ์หล่อนก็ไม่สนใจ พยายามดึงมือออกจากการเกาะกุมสักพักหล่อนก็จับใหม่ไม่รู้ติดใจอะไรเขานักหนา หลายวันมานี้นายศักดิ์ไม่ใคร่ได้เข้ามาดูแลเขามากนัก คงมีแต่เด็กหนุ่มที่ชื่อนิกรและยายเด็กปากมากที่คอยมาวุ่นวายอยู่ไม่รู้จักหยุดจักหย่อน

    ชายหนุ่มไม่ยอมปริปากพูดกับหล่อน กลัวว่าขืนพูดด้วยหล่อนจะยิ่งพูดมาก ครั้นไม่พูดอะไรยอมทำตามใจเจ้าหล่อนก็กลับชอบใจไปเสียอีก สำหรับหล่อนแล้วเขาคงเหมือนกับตุ๊กตาตัวโตๆที่หายใจได้ เคลื่อนที่ได้ ให้หล่อนเล่นเป็นพยาบาลป้อนข้าวป้อนน้ำเสียกระมัง

    “วันนี้ลีน่าจะโกนหนวดเคราให้นะ เจ้ายักษ์” หล่อนลากเขาไปที่ร่มไม้ริมน้ำ อาการของเขาดีขึ้นมากจนเกือบปกติดีแล้วยังเหลืออาการเจ็บแปลบบริเวณชายโครงอยู่บ้างแต่ก็ไม่หนักหนา บาดแผลแห้งสนิทดีฝีมือเย็บแผลของชายชราผู้นั้นนับว่าใช้ได้ทีเดียว เขาเองก็โชคดีมากที่รอดมาได้ ยายเด็กนี่ก็ขยันทวงบุญคุณเหลือเกินถ้าไม่เห็นแก่ว่าหล่อนช่วยเขาไว้ คงจับฟาดให้ก้นลายไปแล้ว

    เด็กฝรั่งลูกครึ่งเจ้าปัญหาหิ้วกระเป๋าเครื่องสำอางมาด้วยใบหนึ่ง มีหวังวันนี้คงได้เล่นแต่งตัวตุ๊กตา หล่อนก็หน้าตาดีดูฉลาดเฉลียวไม่รู้ทำไมชอบเล่นอะไรปัญญาอ่อนนัก พวกเด็กฝรั่งที่รู้จักส่วนมากเป็นผู้ใหญ่กว่าวัย ทำงานพิเศษตั้งแต่อายุยังน้อยหาเงินค่าขนมหรือไม่ก็เก็บไว้ซื้อของที่อยากได้ แต่ยายเด็กคนนี้ไม่เห็นทำอะไรวันๆเอาแต่วิ่งเที่ยวเล่น แถมเล่นอะไรเป็นเด็กกว่าอายุ หล่อนกดเขาให้นั่งลงที่ลานหินกว้างริมน้ำ ควักเอาอุปกรณ์จากกระเป๋าออกมาวางเรียงรายบนพื้นข้างตัว

    “มานี่” จู่ๆหล่อนก็รัดคอกดให้นอนหงายซบลงกับตัก เขาอยากจะแกล้งยายเด็กปัญญาอ่อนนี่นักเลยแกล้งทิ้งน้ำหนักลงไปเต็มตัว ได้ผลเจ้าหล่อนบ่นอุบ

    “ตัวหนัก”

    หล่อนวักน้ำลูบหน้าเขาจนชุ่มควักเอาครีมโกนหนวดขึ้นมาโปะแถมถือมีดโกนตั้งท่า เขาหวาดเสียวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล จนต้องบิดหน้าหนีพร้อมกับดันตัวลุกขึ้น แบมือขอมีดโกนมาจัดการเอง ไม่อยากเสี่ยงเอาชีวิตแขวนไว้กับคมมีดที่อยู่ในมือยายเด็กเมื่อวานซืน ดีไม่ดี “นายสิงห์” ที่ผู้คนต่างเกรงกลัวแค่ได้ยินชื่อ จะมาสิ้นชื่อเพราะยายเด็กปัญญาอ่อนนี่เสียอีก

    “จะทำเองเหรอ” หล่อนเอียงคอถาม ตาละห้อย ใจคอคงอยากเล่นโกนหนวดตุ๊กตา พอเห็นเขาพยักหน้าก็ส่งให้อย่างอิดออด

    “ลีน่าอยากทำ ไม่เคยทำเลย” ไหมล่ะเจ้าหล่อนอยากเล่นจริงๆ

    เขากวาดตามองหากระจก หล่อนก็รู้ใจหยิบเอากระจกบานเล็กเท่าฝ่ามือขึ้นมาส่องให้ตรงหน้า แม้จะไม่ถนัดแต่ก็ดีกว่าไม่มี เขาค่อยๆจัดการกับหนวดเครารกครึ้มโดยมียายเด็กฝรั่งนั่งอ้าปากค้างมองเหมือนไม่เคยพบเคยเห็น

    “ขนดกยังกะหมี” ฟังหล่อนว่าเข้า “ที่หน้าอกก็มีขน” ดูท่าตอนที่เขานอนไม่ได้สติหล่อนคงจะเล่นสำรวจเนื้อตัวผู้ชายเสียกระมัง เด็กอะไร้!
    วีรสิงห์ไม่สนใจ ปาดคมมีดอย่างชำนาญแค่ไม่กี่ครั้งก็เสร็จ ให้มันรู้เสียบ้างว่านายสิงห์ของปางแสงคำไม่ได้ถนัดแค่ปาดคอคนเท่านั้น ชายหนุ่มแกว่งใบมีดกับน้ำใสแจ๋ว วักน้ำลูบหน้าจนหมดฟองครีม เมื่อหันหน้ามาอีกครั้งใบหน้าคมจึงเกลี้ยงเกลากระจ่างตา

    ลลินาถึงกับเอียงคอมอง ตากลมโตเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อสายตา เจ้าหมีใหญ่มันหล่อแฮะ ตอนป่วยก็คิดอยู่ว่าหน้าตาดีแต่ทั้งหนวดทั้งเคราเต็มหน้านั่นมันรกยังกะเอาสาหร่ายมาพันไว้ พอไม่มีขนรกๆค่อยดูเหมือนผู้เหมือนคนขึ้นมาหน่อย อะไรก็ดีหรอกเสียแต่ตาดุ๊ดุแถมยังไม่พูดไม่จา หรือว่าอยู่กับคนใบ้นานๆเลยพาลเป็นใบ้ไปด้วย

    “นี่ นี่” หล่อนเอามือจิ้มแก้มที่บัดนี้ปราศจากเครารก “พูดได้หรือเปล่า”

    ตาดุปรายผ่านไปแวบหนึ่งเหมือนฟ้าแลบแถมยังเบ้ปาก เจ้าหมียักษ์รำคาญ ทำไมหล่อนจะไม่รู้ แต่เรื่องจะให้ไปไกลๆน่ะเหรอฝันไปเถอะ ก็เขาเป็นเพื่อนคนเดียวที่มีแถมหล่อนยังลากขึ้นมาจากน้ำกับมือยิ่งออกอาการไม่ชอบหน้าเท่าไรหล่อนยิ่งตื้อ

    “คนเราต้องรู้จักกตัญญูรู้คุณ” มือเล็กจับใบหน้าของชายหนุ่มให้หันกลับจ้องหน้าคาดคั้น

“ต้องรู้จักบุญคุณ ตอบแทนคุณ รู้ไหม” คราวนี้คิ้วเข้มขมวด ยายนี่จะมาไม้ไหน

    “ฉันเนี่ยนะ เป็นคนเจอนายนอนขึ้นอืดอยู่ริมน้ำ ฉันเป็นคนไปตามตามาช่วย แถมยังให้ข้าวให้น้ำให้ซุปไก่รังนก นายเป็นหนี้บุญคุณฉันรู้ไหม” หล่อนพยักหน้าหงึกหงักอย่างที่เรียกว่าพูดเองเออเอง

    “เราเป็นหนี้บุญคุณใครเราก็ต้องตอบแทน เพราะฉะนั้นนายต้องตอบแทนฉัน ต้องทำตามที่ฉันสั่ง ฉันรู้ว่านายไม่ได้หูหนวกและก็ไม่ได้เป็นใบ้ด้วย” ก็หล่อนได้ยินเจ้ายักษ์คุยกับตาศักดิ์นี่

    “เป็นอันว่าตกลง” เมื่อเจ้ายักษ์นิ่ง ลลินาจึงถือว่ายอมรับ ไม่พูดก็อย่าพูดไหนๆหล่อนเป็นฝ่ายพูดคนเดียวอยู่แล้วนี่ ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้เพื่อนเล่นก็พอ

********************