Link ตอนที่ 1 ค่ะ part 1
http://ppantip.com/topic/30041844" rel="nofollow" >
http://ppantip.com/topic/30041844
ตอนที่ 1 part 2 (จบตอน)
http://ppantip.com/topic/30047179
ตอนที่ 2 part 1
http://ppantip.com/topic/30062087
ตอนที่ 2 part 2 (จบตอน)
http://ppantip.com/topic/30092497/
ตอนที่ 3
ลลินายืนบิดตัวไปมาอย่างอึดอัดเบื้องหน้าคือพี่ชายที่หน้าตาบึ้งตึงราวกับโกรธใครมาสักร้อยปี
“ตบเขาเสียหน้าช้ำ คอ ข้อมือเคล็ดต้องใส่เฝือกอ่อน หางคิ้วแตกเย็บสี่เข็ม”
“ทำจมูกใหม่ด้วยเฮีย” เด็กสาวบอกเสียงอ่อย พี่ชายตวัดสายตาดุขึ้นมองตวาดเอาเสียงดังลั่น
“ทำไมทำตัวแบบนี้ เป็นอันธพาลหรือไง ใครสั่งใครสอนให้หาเรื่องตบตีคนเขาไปทั่ว หา!”
“เขาว่าลีน่าก่อน” หล่อนเงยหน้าขึ้นมองตาละห้อย น้ำตาอุ่นคลอจนเกือบหยดเมื่อนึกถึงถ้อยคำบาดหูบาดใจของธาริกา เมษาชิงเบือนหน้าหนีเสียทันควันพยายามหลบตากลมที่ออดอ้อน ขืนมองมากเดี๋ยวได้ใจอ่อนอีก
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา เราน่ะมันป่าเถื่อนชอบใช้กำลัง ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกันแบบนี้”
“ก็...เขาว่าลีน่า”
“เขาไม่รู้จักเรามาก่อนก็วิจารณ์เอาตามที่เห็น จะไปโทษเขาก็ไม่ถูก” พี่ชายว่าเสียอย่างนั้นเด็กสาวถึงกับขมวดคิ้วสงสัย
“เขาบอกเฮียว่าไง”
“อ้าว ก็เราน่ะมันเอาแต่เที่ยวตะลอนๆทั้งวัน เขาก็สั่งสอนให้อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนมันก็ถูกแล้วนี่ อีกอย่างบ้านเรามันมีแต่ผู้ชายไปคลุกคลีอยู่กันแบบนั้นคนไม่รู้เขาก็มองเอาผิดๆได้ จะว่าไปเขาก็หวังดี เฮียไม่เห็นว่าจะต้องไปอาละวาดตบตีเขาถึงขนาดนั้น”
“เขาเตือนลีน่าเรื่องความประพฤติเหรอเฮีย” เด็กสาวถึงกับแผดเสียงเข้าใส่อย่างลืมตัว
“เอาอีกแล้วพูดแค่นี้ก็โมโห ก็มันอย่างนี้นี่เล่า ถึงได้ทำแต่เรื่องปวดหัว ฉันจะทำยังไงกับแกดีนะ”
“เฮียน่ะหลงเมียจนลืมน้อง” ลลินาเม้มปากแน่นแสนแค้นจนคับอกน้ำตาอุ่นไหลอาบนวลแก้ม ท่าทีหงุดหงิดแกมรำคาญของพี่ชายทำให้เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าถูกผู้หญิงคนนั้นสบประมาท
“ว่าไงนะ ลีน่า” ที่โกรธอยู่แล้วยังไม่ดับ ท่าทีอวดดื้อถือดีของน้องสาวราวกับสาดน้ำมันเข้ากองไฟ เมษาถึงกับชี้หน้า “ลามปามใหญ่แล้วนะเรา ยังไม่สำนึกอีก นั่นน่ะเขาเป็นแฟนเฮียเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเราที่เขาสั่งสอนก็เพราะหวังดี ยังจะมาทำแบบนี้อีกเรานี่มันดื้อด้านเกินไปแล้วนะ”
“ใช่สิลีน่ามันไม่ดี มันดื้อด้าน ใครๆก็ไม่รัก” เด็กสาวแผดเสียงแข่ง ร้องไห้โฮทั้งกระทืบเท้าเร่าๆ
“เก็บลีน่ามาเลี้ยงทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้มดกัดตายไปเสียเลย” ท่าทางแบบนั้นไม่สมเป็นสาววัยสิบแปดเลยสักนิด เจ้าหล่อนเต้นเร่าราวกับเด็กหญิงเล็กๆเมื่อหลายปีก่อนหากยังอายุเท่านั้นเขาคงเข้าไปกอดปลอบและหลอกล่อด้วยขนมหวาน แต่ขณะนี้กับสถานการณ์แบบนี้ทำเอาเมษาเอือมระอาสุดทน
“ลีน่า” เมษาตวัดเรียกเสียงห้วน ชายหนุ่มคว้าแขนเด็กสาวตัวแสบไว้มั่นอีกมือฟาดผัวะเข้าไปที่สะโพกมนแทบจะสุดแรง ได้ผล แม่น้องสาวตัวดีหยุดชะงักตัวแข็งราวกับถูกสาป
“โตแค่ไหนแล้วทำมาร้องไห้เป็นเด็ก หยุดเดี๋ยวนี้ไม่งั้นเฮียจะจับฟาดให้ก้นลาย”
“ลีน่าเกลียดเฮียเมษ” เจ้าหล่อนกรีดร้องขึ้นหลังจากมองเขานิ่งอยู่ทั้งยังทำตาโตด้วยความตกใจหล่อนช๊อคไปกับการลงโทษของพี่ชาย แต่ไหนแต่ไรมาให้ปากร้ายปากจัดอย่างไรเมษาไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิง กับน้องนุ่งอย่างมากก็แค่ส่งตาเขียวๆมาให้ไม่เคยเลยจะตีแม้สักแปะ
“ตีลีน่าทำไม ลีน่าจะฟ้องยาย เฮียเมษไม่รักน้อง” หล่อนลูบสะโพกที่ร้อนผ่าวเพราะแรงฝ่ามือ อันที่จริงก็ไม่ได้เจ็บปวดสาหัสอะไรแต่ที่หนักหนาคือเจ็บใจมากกว่า
“พอได้แล้วเอะอะโวยวายเป็นเด็ก ยายไปสวรรค์แล้วอย่าให้ต้องนั่งสะดุ้งเพราะเด็กดื้อเลย”
“ลีน่าไม่อยู่แล้วบ้านนี้ ลีน่าเกลียดเฮียเมษ เชิญเลยอยู่กับเมียหน้าพลาสติกจะเอาใจกันยังไงก็ตามใจ ลืมไปเลยว่าเคยมีน้องคนนี้” เด็กสาวปาดน้ำตาสะบัดหน้าวิ่งตึงๆออกไป เมษาเองก็เหนื่อยใจจนคร้านจะรั้งเอาไว้ ชายหนุ่มถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยอ่อนหลายชั่วโมงมานี้เขามีเรื่องต้องจัดการมากมายจนรับมือกับหล่อนไม่ไหวแล้ว เขาทรุดนั่งลงกับเก้าอี้รับแขกตัวยาวทั้งอ่อนแรงและอ่อนใจ ท้ายที่สุดเมื่อทำใจได้แล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาสั่งการด้วยเสียงเนือยๆ
“พงษ์พันธ์ฝากดูลีน่าด้วยคงจะไปนอนบ้านตาศักดิ์ ทางมันมืดกลัวว่าจะมีใครซุ่มอยู่”
“ไม่ต้องห่วงครับกำลังจับตาดูอยู่ เวรยามเราก็เพิ่มอีกเป็นสองเท่ารับรองว่าไม่พลาด”
“ขอบใจมาก ฉันว่าจะพักสักสองสามชั่วโมงก่อนจะเข้าไปข้างใน ฝากบอกให้โสภณมาปลุกด้วย”
“นายทิ้งภณให้ดูแลคุณครีมแล้วนี่ครับ” ปลายสายว่า เมษาแทบจะตบหน้าผากไล่ความมึนงง
“เออว่ะ จริงด้วย ลืมเสียสนิทเลย งั้นช่วยโทรปลุกฉันหน่อยก็แล้วกัน”
“ได้ครับ ว่าแต่ปล่อยคุณลีน่าไปแบบนั้นจะดีหรือครับ”
“ปล่อยไปก่อนให้สงบใจสักพัก มาเที่ยวนี้ไม่ไหวเลยจริงๆออกฤทธิ์ออกเดชเกินทน”
“คงน้อยใจนายเมษล่ะมั้งครับ”
“ก็คงอย่างนั้น ช่างเถอะเดี๋ยวก็หาย ว่าแต่...ทางนั้นมีความเคลื่อนไหวหรือเปล่า”
“ยังครับ แต่คงไม่นานนี้ ข่าวล่าสุดนายสิงห์เองก็เก็บตัวเงียบคงรอจังหวะอยู่”
“ไอ้ตัวร้าย ส่งข่าวพวกเราให้ระวังด้วยจับตาดูพวกมันให้ดี” เขากำชับสั่งพงษ์พันธ์อีกหลายเรื่องกว่าจะวางสายไปได้ ดูจากสถานการณ์อีกไม่นานคงต้องปะทะกัน คืนก่อนหน้านี้คนของเขาถูกยิงตายไปหนึ่งเจ็บสาหัสอีกหนึ่งเพราะไปหาของป่าในเขตติดต่อ แม้จะยืนยันไม่ได้ว่าเป็นฝีมือของคู่อริแต่คนที่น่าสงสัยที่สุดก็คือพวกมัน อาศัยช่วงที่ต่างฝ่ายยังไม่มีความเคลื่อนไหวเขาเองต้องเก็บแรงเอาไว้…เพื่อจะเอาคืนกับพวกมันให้สาสม
********************
จอมใจเจ้าป่า ตอนที่ 3
ตอนที่ 1 part 2 (จบตอน) http://ppantip.com/topic/30047179
ตอนที่ 2 part 1 http://ppantip.com/topic/30062087
ตอนที่ 2 part 2 (จบตอน) http://ppantip.com/topic/30092497/
ตอนที่ 3
ลลินายืนบิดตัวไปมาอย่างอึดอัดเบื้องหน้าคือพี่ชายที่หน้าตาบึ้งตึงราวกับโกรธใครมาสักร้อยปี
“ตบเขาเสียหน้าช้ำ คอ ข้อมือเคล็ดต้องใส่เฝือกอ่อน หางคิ้วแตกเย็บสี่เข็ม”
“ทำจมูกใหม่ด้วยเฮีย” เด็กสาวบอกเสียงอ่อย พี่ชายตวัดสายตาดุขึ้นมองตวาดเอาเสียงดังลั่น
“ทำไมทำตัวแบบนี้ เป็นอันธพาลหรือไง ใครสั่งใครสอนให้หาเรื่องตบตีคนเขาไปทั่ว หา!”
“เขาว่าลีน่าก่อน” หล่อนเงยหน้าขึ้นมองตาละห้อย น้ำตาอุ่นคลอจนเกือบหยดเมื่อนึกถึงถ้อยคำบาดหูบาดใจของธาริกา เมษาชิงเบือนหน้าหนีเสียทันควันพยายามหลบตากลมที่ออดอ้อน ขืนมองมากเดี๋ยวได้ใจอ่อนอีก
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา เราน่ะมันป่าเถื่อนชอบใช้กำลัง ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกันแบบนี้”
“ก็...เขาว่าลีน่า”
“เขาไม่รู้จักเรามาก่อนก็วิจารณ์เอาตามที่เห็น จะไปโทษเขาก็ไม่ถูก” พี่ชายว่าเสียอย่างนั้นเด็กสาวถึงกับขมวดคิ้วสงสัย
“เขาบอกเฮียว่าไง”
“อ้าว ก็เราน่ะมันเอาแต่เที่ยวตะลอนๆทั้งวัน เขาก็สั่งสอนให้อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนมันก็ถูกแล้วนี่ อีกอย่างบ้านเรามันมีแต่ผู้ชายไปคลุกคลีอยู่กันแบบนั้นคนไม่รู้เขาก็มองเอาผิดๆได้ จะว่าไปเขาก็หวังดี เฮียไม่เห็นว่าจะต้องไปอาละวาดตบตีเขาถึงขนาดนั้น”
“เขาเตือนลีน่าเรื่องความประพฤติเหรอเฮีย” เด็กสาวถึงกับแผดเสียงเข้าใส่อย่างลืมตัว
“เอาอีกแล้วพูดแค่นี้ก็โมโห ก็มันอย่างนี้นี่เล่า ถึงได้ทำแต่เรื่องปวดหัว ฉันจะทำยังไงกับแกดีนะ”
“เฮียน่ะหลงเมียจนลืมน้อง” ลลินาเม้มปากแน่นแสนแค้นจนคับอกน้ำตาอุ่นไหลอาบนวลแก้ม ท่าทีหงุดหงิดแกมรำคาญของพี่ชายทำให้เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าถูกผู้หญิงคนนั้นสบประมาท
“ว่าไงนะ ลีน่า” ที่โกรธอยู่แล้วยังไม่ดับ ท่าทีอวดดื้อถือดีของน้องสาวราวกับสาดน้ำมันเข้ากองไฟ เมษาถึงกับชี้หน้า “ลามปามใหญ่แล้วนะเรา ยังไม่สำนึกอีก นั่นน่ะเขาเป็นแฟนเฮียเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเราที่เขาสั่งสอนก็เพราะหวังดี ยังจะมาทำแบบนี้อีกเรานี่มันดื้อด้านเกินไปแล้วนะ”
“ใช่สิลีน่ามันไม่ดี มันดื้อด้าน ใครๆก็ไม่รัก” เด็กสาวแผดเสียงแข่ง ร้องไห้โฮทั้งกระทืบเท้าเร่าๆ
“เก็บลีน่ามาเลี้ยงทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้มดกัดตายไปเสียเลย” ท่าทางแบบนั้นไม่สมเป็นสาววัยสิบแปดเลยสักนิด เจ้าหล่อนเต้นเร่าราวกับเด็กหญิงเล็กๆเมื่อหลายปีก่อนหากยังอายุเท่านั้นเขาคงเข้าไปกอดปลอบและหลอกล่อด้วยขนมหวาน แต่ขณะนี้กับสถานการณ์แบบนี้ทำเอาเมษาเอือมระอาสุดทน
“ลีน่า” เมษาตวัดเรียกเสียงห้วน ชายหนุ่มคว้าแขนเด็กสาวตัวแสบไว้มั่นอีกมือฟาดผัวะเข้าไปที่สะโพกมนแทบจะสุดแรง ได้ผล แม่น้องสาวตัวดีหยุดชะงักตัวแข็งราวกับถูกสาป
“โตแค่ไหนแล้วทำมาร้องไห้เป็นเด็ก หยุดเดี๋ยวนี้ไม่งั้นเฮียจะจับฟาดให้ก้นลาย”
“ลีน่าเกลียดเฮียเมษ” เจ้าหล่อนกรีดร้องขึ้นหลังจากมองเขานิ่งอยู่ทั้งยังทำตาโตด้วยความตกใจหล่อนช๊อคไปกับการลงโทษของพี่ชาย แต่ไหนแต่ไรมาให้ปากร้ายปากจัดอย่างไรเมษาไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิง กับน้องนุ่งอย่างมากก็แค่ส่งตาเขียวๆมาให้ไม่เคยเลยจะตีแม้สักแปะ
“ตีลีน่าทำไม ลีน่าจะฟ้องยาย เฮียเมษไม่รักน้อง” หล่อนลูบสะโพกที่ร้อนผ่าวเพราะแรงฝ่ามือ อันที่จริงก็ไม่ได้เจ็บปวดสาหัสอะไรแต่ที่หนักหนาคือเจ็บใจมากกว่า
“พอได้แล้วเอะอะโวยวายเป็นเด็ก ยายไปสวรรค์แล้วอย่าให้ต้องนั่งสะดุ้งเพราะเด็กดื้อเลย”
“ลีน่าไม่อยู่แล้วบ้านนี้ ลีน่าเกลียดเฮียเมษ เชิญเลยอยู่กับเมียหน้าพลาสติกจะเอาใจกันยังไงก็ตามใจ ลืมไปเลยว่าเคยมีน้องคนนี้” เด็กสาวปาดน้ำตาสะบัดหน้าวิ่งตึงๆออกไป เมษาเองก็เหนื่อยใจจนคร้านจะรั้งเอาไว้ ชายหนุ่มถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยอ่อนหลายชั่วโมงมานี้เขามีเรื่องต้องจัดการมากมายจนรับมือกับหล่อนไม่ไหวแล้ว เขาทรุดนั่งลงกับเก้าอี้รับแขกตัวยาวทั้งอ่อนแรงและอ่อนใจ ท้ายที่สุดเมื่อทำใจได้แล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาสั่งการด้วยเสียงเนือยๆ
“พงษ์พันธ์ฝากดูลีน่าด้วยคงจะไปนอนบ้านตาศักดิ์ ทางมันมืดกลัวว่าจะมีใครซุ่มอยู่”
“ไม่ต้องห่วงครับกำลังจับตาดูอยู่ เวรยามเราก็เพิ่มอีกเป็นสองเท่ารับรองว่าไม่พลาด”
“ขอบใจมาก ฉันว่าจะพักสักสองสามชั่วโมงก่อนจะเข้าไปข้างใน ฝากบอกให้โสภณมาปลุกด้วย”
“นายทิ้งภณให้ดูแลคุณครีมแล้วนี่ครับ” ปลายสายว่า เมษาแทบจะตบหน้าผากไล่ความมึนงง
“เออว่ะ จริงด้วย ลืมเสียสนิทเลย งั้นช่วยโทรปลุกฉันหน่อยก็แล้วกัน”
“ได้ครับ ว่าแต่ปล่อยคุณลีน่าไปแบบนั้นจะดีหรือครับ”
“ปล่อยไปก่อนให้สงบใจสักพัก มาเที่ยวนี้ไม่ไหวเลยจริงๆออกฤทธิ์ออกเดชเกินทน”
“คงน้อยใจนายเมษล่ะมั้งครับ”
“ก็คงอย่างนั้น ช่างเถอะเดี๋ยวก็หาย ว่าแต่...ทางนั้นมีความเคลื่อนไหวหรือเปล่า”
“ยังครับ แต่คงไม่นานนี้ ข่าวล่าสุดนายสิงห์เองก็เก็บตัวเงียบคงรอจังหวะอยู่”
“ไอ้ตัวร้าย ส่งข่าวพวกเราให้ระวังด้วยจับตาดูพวกมันให้ดี” เขากำชับสั่งพงษ์พันธ์อีกหลายเรื่องกว่าจะวางสายไปได้ ดูจากสถานการณ์อีกไม่นานคงต้องปะทะกัน คืนก่อนหน้านี้คนของเขาถูกยิงตายไปหนึ่งเจ็บสาหัสอีกหนึ่งเพราะไปหาของป่าในเขตติดต่อ แม้จะยืนยันไม่ได้ว่าเป็นฝีมือของคู่อริแต่คนที่น่าสงสัยที่สุดก็คือพวกมัน อาศัยช่วงที่ต่างฝ่ายยังไม่มีความเคลื่อนไหวเขาเองต้องเก็บแรงเอาไว้…เพื่อจะเอาคืนกับพวกมันให้สาสม
********************