ผมเคยตั้งกระทู้ถามเรื่องเกี่ยวกับผมเป็นคนคิดมากเกินไป แต่ตอนนี้ผมพอรู้แล้วว่า ที่ผมคิดมากนั้นเกิดจาก ผม"แคร์ความรู้สึกของเพื่อนมากเกินไป"

เนื่องจากผมไปเจอบล็อคนี้ (ขออนุญาตเจ้าของบล็อคด้วยครับ : http://bobubalis.exteen.com/20110824/entry-1)
ไปอ่านเจอมาอยู่ย่อหน้านึงครับ ผมสะดุดมาก เพราะตรงกับผมเป้ะๆคือ...

ลึก ๆ คุณคงกลัวว่าเขาจะไม่ชอบคุณ หรือกลัวว่าเขาจะไม่พอใจคุณ คุณก็เลยตามใจเขาทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องที่คุณไม่ผิด คุณก็ต้องขอโทษเขา ถามว่าทำไมคุณกลัวเขาไม่ชอบคุณ ก็คงเพราะคุณต้องการพึ่งพาเขาในทางจิตใจ คุณคงไม่เชื่อมั่นในตัวเอง หรือไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง แต่จะรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าต่อเมื่อคนอื่นยอมรับในตัวคุณ ความคิดเช่นนี้จึงทำให้คุณแคร์ความรู้สึกของคนอื่นเสมอ

ผมก็ได้อ่านต่อไปว่า วิธีที่จะทำให้ดีขึ้นคือ หันมาเห็นคุณค่าของตนเอง เชื่อมั่นในตนเอง

แต่ในความเป็นจริงแล้วผมทำไม่ได้น่ะครับ ผมจะเป็นประมาณว่า เพื่อนพูดอะไรนิดหน่อยก็คิดว่าเค้าโกรธเรา เราก็มักจะถามเค้าว่า "โกรธเราหรอ" , "เกลียดเราหรอ'' ตลอดอะครับ

จนบางครั้งเราเซ้าซี้จนเค้าเกิดรำคาญขึ้นมาซะงั้นจากที่ไม่ได้มีอะไรติดใจเรา
จนทำให้ผมกลายเป็นคนนิสัยคล้ายผู้หญิง ขี้งอน ขี้น้อยใจ งุ้งงิ้งอะไรประมาณนั้น

ผมเครียดมากที่เป็นแบบนี้ ผมอยากรู้ว่าวิธีที่จะทำให้ผมแคร์ึความรู้สึกคนอื่นให้น้อยลงทำอย่างไรครับ
เพราะผมมักจะคิดมากและมองโลกในแง่ร้าย ชอบคิดถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดในอนาคตไว้ล่วงหน้าแล้วมาเครียด

ขอคำแนะนำจากพี่ๆหน่อยนะครับ คำแนะนำภาษาบ้านๆก็ได้ครับ เพราะผมไม่ค่อยเข้าใจภาษาของผู้ใหญ่สักเท่าไร แหะๆ
เพราะผมเครียด ไม่สามารถจัดการกับความเครียดตัวเองได้แล้วจริงๆ


ขอบคุณครับ

ปล. ถ้าแท็กกระทู้ผิดขออภัยครับ