ตามหัวข้อเลยคะ ไม่ชอบนิสัยแบบนี้ของตัวเองเลย
พยายามแล้วนะ ที่จะเปลี่ยนความคิดตัวเอง เหมือนตอนจะเปลี่ยนมันก็ฮึ๊บจะเปลี่ยนได้ แต่พอเจอเหตุการณ์มันก็กลับเข้าแบบเดิม
อย่างเช่น
- ไม่อยากปฏิเสธเพื่อน ปฏิเสธคนอื่น เพราะกลัวเขามองเราไม่ดี กลัวโกรธเรา กลัวไม่ชอบเรา บลาๆ(เหมือนเคยเจอเพื่อนไม่ดี ทำอะไรขัดใจหน่อยก็โกรธแล้วบี๊ฟให้เพื่อนคนอื่นโกรธเราด้วย)
- จะพูดอะไรก็ให้ซอฟกับความรู้สึกคนอื่น ทั้งๆที่เหมือนกระทบกับความคับข้องใจของตัวเอง เลยเหมือนงงกับตัวเองอยู่บ่อยครั้ง
- บางทีจะทำอะไรรู้สึก"กลัว"ไปก่อน แบบร่างกายมันจะใจเต้นแรกเลยนะ เหมือนกลัวจะทำออกมาดีมั้ย กลัวจะโดนว่า เหมือนกดดันตัวเองไปเอง

ไม่ชอบนิสัยแบบนี้ของตัวเองเลยคะ มันทำให้เรากลายเป็นคนคิดมาก คิดย้ำๆซ้ำๆกับเรื่องเดิมๆ ใช้เวลานานกว่าจะออกไปจากหัว
พยายามหาหนังสือข้อคิดชีวิตมาอ่าน ปล่อยว่างหรือหาปรัชญามาอ่าน แต่มันก็ได้ผลนะ แต่ได้แค่ตอนที่เราไม่มีปัญหา

ปล.ภายนอกเราเป็นคนอารมณ์ดี ตลกมากๆเลยนะ แต่ภายในเป็นคนคิดมากจริงๆ อยากเปลี่ยนส่วนหลังนี้มากเลยคะ

เพื่อนๆพอมีข้อคิดหรือคติสอนใจอะไรแลกเปลี่ยนหรือแชร์กันมั้ยคะ ขอบคุณมากเลยคะ