ผักสีเสียด  คำเมืองเรียกผักขี้เสียด   ลักษณะ ต้น แผ่เป็นแผ่นกว้าง 1 ฝ่ามือ ราบกับพื้นดิน ใบ กลมเล็ก ออกจากก้านใบ ใบอ่อนจะมีสีเขียว
แต่ถ้าแก่ จะออกแดงเล็กน้อย  
นิยมเอามาแกงกับปลาแห้ง  ถ้ากินตอนร้อน ๆ จะขมไม่มาก  แต่ถ้าปล่อยไว้เย็นความขมจะเพิ่มขึ้น  เนื่องจากมีใบเล็กมาก ๆ เวลาเด็ดมักจะเด็ด
ทั้งก้านทั้งใบ



มีผักที่ออกรสขมอีกชนิดหนึ่ง  อันนี้จะออกแนวรสขมจัด  เป็นพืชล้มลุกติดดินเหมือนกัน  คือผักขี้ขวง หรือบางที่อาจเรียก ผักขี้ก๋วง  วันนี้เสนอ
สองผัก  ฟังเป็นคำไม่สุภาพทั้งสองผักเลยนิ  ชื่อกับความอร่อย ไปกันคนละแนวเลย  ชื่อฟังแล้วไม่น่ากิน  แต่ถ้าได้วดน้ำแล้ว หู ตา สว่างเลยทีเดียว

ผักขี้ขวง หรือสะเดาดิน



พอดีที่บ้านสงสัยจะเริ่ม สว.กันแล้ว แกงผักใดผักหนึ่งก็ขมใช้ได้อยู่แล้ว  วันนี้เอามาลอแล (ผสม) กัน  น้ำพริกแกงก็ พริกแห้ง กระเทียม
หอมแดง กะปิ  สูตรเดิมนั่นแหละแกงเมืองไม่เรื่องมาก
ต้มปลาแห้ง (ป้าต่วม)  พร้อมเอาน้ำพริกลงต้มด้วย  1 หม้อ

อย่างที่บอกว่าแกงนี้ต้องกินร้อน ๆ   ใกล้จะกินแบ่งน้ำแกงใส่หม้อเล็ก กะ 1 ถ้วย



ซอยเตรียมไว้เลย 1 ผล



เอาผักทั้งสองอย่าง กะแค่พอกิน  ใส่ลงไป



ตามด้วยมะเขือเทศ



สว.หรือไม่สว.ทั้งหลาย  เชิญเลยครับ หวานเป็นลม  ขมเป็นยา
แกงถ้วยนี้ขมพิเศษ  ตรงที่ผักขี้ขวงหรือสะเดาดินนั่นแหละครับ

ผม 2 คนกับมือ 1 ระดมซดแม้แต่น้ำก็ไม่เหลือ  ยังเหลือมื้อหน้าอีก 1 หม้อ  ต้องแกงเลยกินเลยครับ



วันนี้วันเสาร์  ได้ปลาตะเพียนมา โลครึ่ง  แล่เอาแต่เนื้อ  กะทำปลาฟักไว้กินยามฉุกเฉิน  

ได้เนื้อเยอะพอสมควร



ที่เหลือ สับเป็นชิ้นใหญ่  เตรียมลงหม้อ



จัดไปอย่าให้เหลือ ต้มห้ว หาง ก้าง โครง ไข่



กับข้าวมื้อนี้ ซดน้ำเป็นหลัก  เรียกเหงื่อได้ดีแท้



ยังไม่จบครับ แต่เบรคให้ปาด