ตามกระทู้นะคะ ก็เมื่อไม่นานมานี้เดินทางใน กทม. ใช้บริการรถไฟฟ้าบ่อยสมควร แต่ส่วนใหญ่เป็นแค่ระยะสั้นๆ ไม่ไกล ก็แค่ 1-2สถานีก็ไม่มีปัญหาอะไร ไม่ได้นั่งก็ไม่คิดอะไร เพราะมันระยะสั้นๆ แต่ก็เมื่ออาทิตย์ที่แล้วใช้บริการรถไฟฟ้าอีกรอบ รอบนี้สงสารตัวเอง สงสัยเพื่อนร่วมชาติคนอื่นๆด้วย ถ้าเขาเจอเหตุการณ์แบบที่เราเจอ ก็น่าสงสาร

เหตุเกิดบนรถไฟฟ้าที่เรา พ่อ แม่ ลูก ขึ้นมาจาก สถานีสยามเพื่อจะลงที่ สถานีพระโขนง วันนั้นคนแน่นพอสมควร แต่ก็ไม่แน่นเท่าตอนเลิกงานช่วงเย็นนะ

ที่อยากบ่น และสงสารตัวเอง หรือเพื่อนร่วมชาติคนอื่นๆที่เคยเหตุการณ์แบบนี้น่ะค่ะ เพราะในวันนั้น เราต้องยืนและต้องอุ้มลูกเกือบหนึ่งขวบ นน.ลูกก็ประมาณเกือบ 10 ก.ก. จากสถานีสยาม ถึง พระโขนง ยืนอุ้มลูกมือเดียว หลายสถานีอยู่นะ โหนมือนึง แรกๆไม่เท่าไร นานๆเข้า คนเข้าๆ ออกๆวนรอบตัว คนก็แน่น ยืนนานก็เริ่มหนัก ลูกก็เริ่ม แอะๆ อึดอัดมั้ง เพราะลูกก็ค่อยๆขยับลงๆ ไม่อยากให้อุ้ม เราก็ต้องอุ้มต้องปรามลูกให้นิ่ง เพราะจะได้โหน จับได้สะดวกๆด้วย  

และในวันนั้นไม่มีใครเลยสักคน ลุกให้เราสองแม่ลูกนั่ง หรือถามเพื่อจะอุ้มลูกเรานั่งด้วย คือไม่อะไรทั้งนั้น แฟนเราไม่ต้องพูดถึง ถือของเยอะอยู่แล้ว และลูกติดแม่ ไม่อยากให้พ่ออุ้มนานๆ ก็ไม่ว่ากัน แต่เราซิ มองคนที่นั่งใกล้เรา ในรัศมี 1 เมตรนี่ รอบๆตัวเรามีผู้ชาย 3 คน ผู้หญิงอีก  

ทำไม ๆๆๆ ไม่มีใครเลย ที่มีน้ำใจ ลุกหรือขยับ หรือเสียสละ หรือ ถามเพื่อให้ลูกเรานั่งมั่งเลยหรือนี่ เรานะนั่งก็ได้ หรือไม่นั่งก็ได้ค่ะ แต่มันน่าสลดใจตรงที่ คุณผู้ชายเหล่านี้ มองเห็น และนั่งกดมือถือ เล่นเกมส์ แชทกันในมือถือ หรือ ไม่ก็นั่งคุยกับเพื่อนหน้าตาเฉย ไม่มีความเห็นใจ สงสารคนที่ยืนอุ้มลูกอยู่ตรงหน้าบ้างเลยหรือไง วันนั้นเจอแบบนั้นนะ แค่ถามเราก็ดีใจแล้วนะ จะนั่งหรือไม่นั่งก็อีกเรื่องนึง แต่แค่ถามหรือน้ำใจยังไม่มีเลย สังคมสมัยนี้เปลี่ยนไปเยอะมาก  คนมีน้ำใจไปไหนหมด

เอาล่ะค่ะ บ่นพอละ อ่านจบแล้วก็อย่าให้ใครเจอเรื่องแบบนี้เลยค่ะ นี่เรายังไม่แก่นะ ถ้าคนชราไม่แข็งแรงด้วย หรือคนท้องยืนตรงหน้าคนพวกนี้เราแปลกใจจังค่ะ ว่าจะมีใครลุกให้นั่งไหมนะ อยากรู้จังค่ะ