เหตุการณ์แรกวันนี้ตอนประมาณบ่าย3โมงครึ่ง เราต้องไปทำธุระแถวๆBTS กรุงธนบุรีเลยขึ้นBTSที่สยามช่วงเวลานั้นคนที่รอรถไฟฟ้าอยู่ก็พอมีแต่ไม่ได้เยอะมากเมื่อรถมาเราเดินตามหลังคู่แม่ลูกอ่อน2คู่เข้าไปในขบวน เราเห็นคู่แม่ลูก2คู่นั้นที่มาด้วยกันมือหนึ่งอุ้มเด็กน้อยอายุประมาณขวบกว่า(เด็กตัวเล็กๆอยู่ยังเดินไม่ได้)อีกมือต้องจับราวเอาไว้ คนที่นั่งอยู่ในขบวนบางคนก็มองดูแล้วก็แกล้งหลับบ้างเล่นโทรศัพท์ต่อไปบ้างไม่มีใครสักคนลุกขึ้นมาให้คู่แม่ลูกนั่งเลย พอถึงสถานีราชดำริมีครอบครัวฝรั่งประกอบด้วยพ่อแม่ลูกเล็กอีก2คนเข้ามาก็ไม่มีใครใจดีลุกให้เด็กเล็กทั้ง2นั่งเลย จนถึงสถานีช่องนนทรีพอดีมีคนลุกออกไปพวกเขาถึงจะได้นั่งกัน

     เหตุการณ์ที่สอง เมื่อเดือนที่แล้วเรานั่งรถเมล์สาย29ไปลงแถวBTSหมอชิตมีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นรถมาแล้วเกาะเสาไว้แถวบันไดประตูหน้าอย่างแน่นเราเลยคิดว่าสงสัยพี่คงกลัวตกบันไดแน่เพราะคนยืนออกันแถวบันได แต่พอกระเป๋ารถเมล์มาเก็บค่าโดยสารพี่กระเป๋าฯก็พูดเสียงดังประมาณว่า น้องผู้หญิงที่ท้องมานั่งเก้าอี้ตรงนี้ อย่ายืนระวังจะตกลงเอานะ(พี่กระเป๋าฯให้พี่ผู้หญิงที่ท้องนั่งเก้าอี้พลาสติกบางๆตรงข้างคนขับ เป็นเหมือนเก้าอี้ที่ใช้นั่งกินก๊วยเตี๋ยว)คนบนรถหันมามองที่พี่ผู้หญิงจากนั้นก็ทำเฉยไม่มีใครสนใจทั้งที่เก้าอี้ที่พี่ผู้หญิงท้องนั่งมันไหลไปตามแรงที่รถเบรคจนพี่เค้าต้องกอดเสาที่กันระหว่างคนขับแน่นเราเลยไปยืนข้างๆพี่เค้าเผื่อถ้ารถเบรคแรงๆเราจะได้ช่วย

     เมื่อไรสังคมไทยที่เคยมีน้ำใจเหมือนในอดีตจะกลับมาอยากให้ช่วยเห็นใจเสียสละให้คนสูงอายุ คนท้อง เด็กเล็กๆบ้าง ที่มาตั้งกระทู้ก็เพื่ออยากให้คนอื่นได้รู้ในสิ่งที่เราได้เจอมาถ้าใครไม่พอใจในกระทู้นี้เราก็ขออภัยไว้ล่วงหน้า
     สำหรับใครที่มีน้ำใจแก่คนอื่นอยู่แล้วเราก็ขอขอบคุณในน้ำใจนั้นมากๆนะเพราะพวกคุณทำให้สังคมไทยน่าอยู่ขึ้นแม้จะเป็นการกระทำเล็กๆที่รู้กันไม่กี่คนแต่ผลของการกระทำมันกลับยิ่งใหญ่มากซึ่งมันจะทำให้คนบางคนที่ได้รับน้ำใจนั้นได้แบ่งปันเสียสละ มีน้ำใจแก่คนอื่นต่อ

*แก้ไขคำผิด