สิ่งหนักใจมาตั้งแต่เด็ก
ย้อนกลับไป 4ปีที่แล้ว นี่คือจุดเริ่มต้นที่ผมเป็นโรคซึมเศ้รามาตั้งแต่ป.4 ที่แม่ผมเริ่มใช้คำพูดของคำหยาบคายเช่น กู,,ควาย ซึ่งเป็นคำที่ใช้กับลูกไม่ได้แต่เขาไม่ฟัง แถมเขายังประชดด้วยเช่น ผมหน้ามืด แม่ผมก็จะบอกโดยใช่คำขู่ว่า ไปนอนเดี๋ยวจะได้ไม่เป็นลม ไป!!! ผมได้ยินผมก็ตกใจมากที่ทำไมแม่ถึงพูดกับผมแบบนี้ ผมพูดดีๆแต่แม่ก็ยังพูดจาไม่ดีใส่ วันนั้นผมทำให้ไม่ค่อยชอบแม่เป็นแบบนี้สักเท่าไหร่ และทุกครั้งที่แม่ทำแบบนี้กับผม ผมจากกลั้นน้ำตา ทุกครั้ง เพราะผมกลัวแม่ด่า ผมตั้งไปร้องไห้ที่ห้องน้ำทุกคืน แบ่งผมก็ร้องไห้ในฝัน ตอนป.6 ผมก็เจอแบบนี้อีกครั้งแต่ ให้ผมสวัสดีเพื่อนครูที่แม่รู้จัก ไม่งั้นก็จะพูดว่า ต้องสวัสดีนะเพราะเขาจะได้ชมแม่ว่า สอนลูกดี ผมโดนที่ประโยคที่ผมไม่สวัสดี ซึ่งผมก็ไม่ แคร์นะว่า เขาจะว่า เพราะสมัยนี้แค่ทักทายด้วยกัน พูดแค่นี้ว่า สวัสดี แค่นี้ ซึ่งถ้าผมไม่ทำตามเขาจะด่าว่า ทำไมไม่ทำตามที่กูเลยว่ะ แบบนี้ และตอนท้ายปี นะ ผมโดนแรงที่สุด ในชีวิตเลยนะว่า ก่อนที่ จะไป เหตุ การณ์ ที่ เกิด ขึ้น ในวัน ที่ 25 ธันวาคม 2566 เวลา 16:35 ผมไปซื้อของกับพี่ชายนะว่า จะซื้ออะไรก็ซื้อ ซึ่งเขาไม่มากับผม ผมก็ซื้อไปๆ จนถึงถึงบ้าน แม่ก็ด่าผมนะว่า ซื้อ อะไรเยอะแยะ เงินกู นี่มัน จริงๆ ไปมีชีวิตของตนเอง หาเงินมาชดใช้กูละกัน ด้วยเสียง โมโห สุดขีด ผมก็กลั้นน้ำตาได้จนถึงผมไปห้องน้ำผมร้องไห้แบบเงียบเพราะผมไม่สามารถ เล่าให้เขาฟังได้ เพราะไม่งั้นก็จะพูดว่า เป็นโรคซึมเศ้ราใช่ไหม ได้งั้น ไปตายซะ แบบนี้เลย ตอนที่ผมไปโรงเรียน จนถึงตอนเย็น ผมไม่อยากกลับบ้าน เพราะผมไม่อยากโดนแม่ด่าตอนไหนก็ไม่รู้ ผมไม่มีพ่อ เพราะพ่อหายตัวไปตั้งแต่เกิด ผมต้องเจอพ่อสักวันหนึ่ง ผมก็รอเขามาถึงปัจจุบัน ผมก็ที่ครูให้คำแนะนำ ผมไม่สามารถบอกให้ครูฟังได้ เพราะผมกลัวว่าครูจะเป็นห่วงมากเกินไป จนถึงผมขึ้นม.1 ผมก็ เริ่มตั้ง อารมณ์ได้ไประยะหนึ่ง แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ แม่ แต่สิ่งที่เพื่มมาคือ พอด่าคนอื่นก็มา ใส่อารมณ์กับผม ก็งงว่า ทำไม กูไม่เกี่ยว เป็น แบบนี้ มาจนถึง ทุกวัน นี้ แต่วันนี้ ผมก็โดนแม่ด่า เรื่อง แค่เน็ต แค่เรื่อง นิดเดียว ก็ ด่า ว่า เงินกู นี่ไอตัวปํญหา ไอตัว หลังจากผมก็ไปร้องไห้ในห้องน้ำ ซึ่งแบบช่วงทึ่ ไม่มีใครอยู่ผมก็ร้องไห้เสียงดัง ผมเจ็บปวดจนอ​ยากฆ่าตัวตาย แต่ผมไม่สามรถ ทำได้เพราะ ผมไม่หลายยังทีต้องทำ
เลยผมอยากถามว่า เรามีชีวิต แบบวัยรุ่น เพื่อ อะไร??
ขอบคุณที่ค่อยอ่านแล้วเป็นอุทาหรณ์ให้ ทุกคนนะครับ