คือเราเสียดายมากอาจเป็นเพราะเราค่อนข้างคาดหวังว่าสอบวิชานี้เราจะผ่านแต่ผลออกมาคือเราไม่ผ่านสมมุติว่าเต็ม100ผ่าน50เราได้49เรานอยมากเพื่อนเลยให้เราลองตรวจสอบดูเพราะครูให้นักเรียนห้องอื่นตรวจให้เราก็ลองตรวจดูใหม่ปรากฎว่าเค้าตรวจให้เราไม่คบจริง เราจึงไปบอกคะแนนครูใหม่ แต่ครูกับบอกเราว่ามันข้ามวันแล้วไม่แก้คะแนนให้ใหม่ทั้งๆที่ครูแกเป็นคนให้คนอื่นตรวจให้แทนที่จะตรวจเอง

(เราลืมบอกไปว่าครูคืนสมุดให้วันก่อนแต่เราไม่ได้ไปเราเลยไม่ได้ตรวจสอบและบอกคะแนนใหม่)

เราก็บอกไปตามตรงว่าเราไม่อยู่ตอนที่ครูแจกสมุดคืน ครูก็เถียงกลับมาว่าวันก่อนเห็นเรามานั่งในห้องอยู่เพื่อนเรากับเรางงมากเพราะทุกคนรู้ว่าวันก่อนเราไม่มาดีที่เพื่อนช่วยเรายืนยันครูว่าเราไม่ได้มาแต่แกก็ไม่นอมให้เราบอกคะแนนใหม่เราเลยน้ำตาคลอแล้วแบบจะร้องไห้เพื่อนๆเลยมาปลอบเราแล้วเพื่อนก็แบบช่วยขอครูกับเราด้วยเพราะเมื่อวานเราไม่อยู่จริงๆ


แล้วครูแบบเรียกเราไปว่าเลยจ้าเรายังจำประโยคนั้นได้อยู่เลย

”อย่ามาร้องไห้นะอะไรนิดหน่อยก็ร้องนิสัยแย่มากเลยก็เธอไม่มาบอกเอง”
กูแบบwhat!!!ก็กูไม่อยู่ไงเมื่อกี้ฟังกูรึป่าว แต่เพื่อนก็ช่วยเราพูดได้ค่ะสุดท้ายครูก็ยอมแก้คะแนนให้

คือก่อนหน้านี้เราก็เคยร้องไห้กับแม่เรื่องเกี่ยวกับโครงงานที่ทำกับครูคนนี้ทำแต่ไม่ได้ไปแข่งกับเค้า55555เราโง่เองแหละ แต่แม่ดันไปปรึกษากับครูคนหนึ่งใน รร เรา แล้วเหมือนเรื่องไปถึงครูแล้วแกแบบพูดกับเราตอนเช็คคะแนนให้เราใหม่ว่า
”ครูยังไม่เคลียร์กับเธอเลยนะเรื่องโครงงาน”
คือเราพอจะรู้มาบ้างนิดหน่อยว่าครูคนนี้แกเอาเรื่องเราไปพูดใส่ให้ครูคนอื่นฟัง

คือเราแบบคิดมาก แบบ นั่งเครียด สอบวิชาอื่นก็ไม่มีสมาธิเลยทำงานก็ออกมาไม่ดีเพราะแบบสติจิตใจเราล่องลอยกับคำพูดครู

ขอ How to กลั้นน้ำตายไม่ให้ไหลรึแบบวิธีทำให้เลิกจากอาการร้องไห้ง่าย อารมณ์อ่อนไหวแบบสุดๆ

แล้วก็วิธีทำให้เลิกคิดมากกับเรื่องไม่เป็นเรื่องหน่อยจ้า;-;เหนื่อยสุดๆ>,_,<

ปล.คือเราอยู่ม.3เราค่อนข้างจะซีเรียสเพราะเราต้องเก็บคะแนนและเกรดเพื่อจะเข้าเรียนต่อในม.ปลายอย่างน้อยเอาพอผ่านก็ยังดีกว่าตกหว้า