พอถึงเวลาที่ครูพงษ์ศักดิ์วางแผนไว้ เขาก็พาผมเข้าโรงเรียน
และแน่นอนว่าวันนั้น ผมมาสาย

จริงๆวันนั้นมีนักเรียนมาสายหลายคน แต่พวกเขาไม่สนใจใครอีกแล้ว
วันนี้ ตอนนี้ พวกเขาสนใจแต่ผมคนเดียวเท่านั้น

ครูพงษ์ศักดิ์ถึงกับเดินโอบไหล่พาผมเข้าไปในโรงเรียน จนพาผมมาที่หลังเวที

เวทีนี้เป็นเวทีที่ไม่สูงมากนักและก็ไม่ใหญ่มาก ใช้เฉพาะตอนเช้าของทุกเช้า
มันตั้งอยู่ตรงข้างๆสนามวอลเลย่ ทุกเช้าพวกเขาจะใช้สนามวอลเลย์
เป็นสถานที่ให้นักเรียนเข้าแถวเคารพธงชาติ

ตอนที่ผมอยู่หลังเวที นักเรียนทั้งโรงเรียนเคารพธงชาติและสวดมนต์เสร็จแล้ว
หลังจากนั้นแทนที่ครูฉลองจะพูดถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์กับนักเรียนโดยรวม
แต่เขาเลือกพูดถึงนักเรียนเลวคนหนึ่ง ซึ่งก็คือผม แต่เรื่องราวที่พูด
ไม่มีเรื่องใดที่เป็นจริงเลย

ขณะที่ครูฉลองเล่าเรื่องเลวๆของผม (ที่ไม่จริง) บนเวที
ครูพงษ์ศักดิ์ก็พาผมมาส่งให้ครูสิงห์หัวฟู
ครูสิงห์ยิ้มอย่างโหด แกสั่งให้ผมถอดเสื้อออก
หนักข้อกว่านั้น แกสั่งให้ผมถอดกางเกงออกด้วยจนเหลือกางเกงในเพียงตัวเดียว
แล้วก็ให้ผมถอดรองเท้าและถุงเท้าออกด้วย

และก็ถึงเวลานรกเปิด ครูฉลองสั่งให้ผมขึ้นเวที
ผมเดินขึ้นเวทีในสภาพนั้น ตอนที่ผมยืนอยู่บนเวที
ครูฉลองยังเล่าเรื่องราวเลวๆของผม ซึ่งไม่มีเรื่องไหนจริงเลย
เรื่องหนึ่งที่ทำให้คนทั้งโรงเรียนเกลียดผมมากคือเรื่องที่ผมรังแกผู้หญิง
แต่ผมไม่เคยทำเลย ประโยคสุดท้ายที่ครูฉลองกล่าวก็คือ
วันนี้พวกเราจะลงโทษมันให้สาสม

ตัวละครตัวต่อไปที่เดินขึ้นเวทีคือครูสิงห์ เขาเดินขึ้นมาพร้อมกับไม้เรียวขนาดเขื่อง
เขาสั่งให้ผมวิดพื้น 30 ที แต่ระหว่างวิด เขาเอาไม้เรียวฟาดหลังผมไปด้วย
พอวิดจนครบ เขาให้ผมขึ้นมายืนตรงดังเดิม และต่อด้วยการเอาไม้เรียวฟาดไปที่หน้าท้องอย่างแรง
ประมาณ 3-5 ที ตอนนั้นหน้าท้องของผมมีรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้น ครูสิงห์ใช้มือฟาดหน้าอกผมหลายที แต่สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
ครูสิงห์ใช้มือฟาดไปตรงองคชาติด้วย นักเรียนหลายคนก็คาดไม่ถึง
พวกเขาส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ

ตามมาด้วยเอามือฟาดหลังผมไปเรื่อยๆ มันเป็นการลงโทษแบบประจานที่โหดร้ายมาก
เท่านั้นยังไม่พอ ครูสิงห์เอาคลิปดำตัวเล็กมาหนีบที่หัวนมผมทั้งสองข้าง
แล้วสั่งให้ผมกระโดดตบ 30 ครั้ง ตอนโดด ผมเจ็บที่หัวนมมาก

จากนั้นจึงสั่งให้ผมวิ่งรอบสนามฟุตบอลอีก 5 รอบ คนที่มาควบคุมการลงโทษคือครูสิงห์
ตอนวิ่ง มันทำให้ผมเจ็บหัวนมมากขึ้นไปอีก

แล้วครูสิงห์ก็สั่งให้ผมนอนลงแล้วให้กลิ้งไปตรงแอ่งน้ำ แอ่งโคลนและสนามหญ้า
เขาตั้งใจให้ร่างกายของผมเปรอะเปื้อน และถูกหนามบาด
พอเขาพึงพอใจ จึงสั่งให้ผมยืนขึ้น เขาดูสภาพผม มันเละไม่มีชิ้นดี
ครูสิงห์ยิ้มอย่างมีความสุข และพูดว่า
"สภาพมืงพร้อมแล้วที่กูจะเอาไปประจานตามห้องต่างๆ"