ตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่าผมมีส่วนที่ทำให้เหตุการณ์บานปลายหรือไม่
ตอนแรกมันก็แค่ครูโหดมาเจอกับนักเรียนชายที่อยากเป็นลูกผู้ชายมากขึ้น
แต่ต่อมา ผมทำให้พวกเขาแค้นผม

ต้องอย่าลืมว่าพวกครูฉลอง ครูพงษ์ศักดิ์และครูสิงห์เป็นพวกที่ชอบ
ลงโทษนักเรียนขายที่เกเร มีผลการเรียนแย่ หรือพวกสีดำ
ส่วนพวกเรียนดีหรือพวกสีขาว พวกเขาจะไม่แตะ
โลกยุคนั้นในปี 2525 กับแถวๆละแวกนั้น ก็มักจะคิดกันแบบนี้

แต่ของผมมันต่างออกไป ผมแค่ทำตัวคล้ายๆเด็กเลว แต่ผลการเรียนค่อนข้างโอเค
สมัยนั้นการประเมินยังไม่ใช่การตัดเกรด (การตัดเกรดเข้ามาตอนอยู่ ม.1)
แต่เป็นการวัดผลโดยใช้ร้อยละ เช่น

สมมติผมเรียน 10 วิชาๆละ 10 คะแนน รวมเป็น 100 คะแนน
แค่ทำให้เกิน 50 คะแนนก็ผ่านแล้ว 
แต่ผมชอบเรียน ทำให้คะแนนรวมมักจะอยู่ในฝั่งเด็กเรียน
เมื่อเป็นแบบนี้ พวกครูโหดแทบจะทนไม่ได้
พวกเขาชินกับสีขาวดำ แต่ไม่ชินกับอะไรเทาๆ

สิ่งที่เขาวางแผนกันต่อมาก็คือดึงผมลง ดึงผมให้ตกต่ำลง
ถ้าผมเป็นพวกสีดำเป็นแกะดำ จะทำอะไรผมก็ย่อมไม่มีใครสนใจ
โลกตอนนั้นมันเป็นแบบนั้น

ก่อนหน้านี้ที่ผมเล่าเรื่องราวเหล่านี้ ผมลืมเหตุผลพวกนี้ซะสนิท
มันทำให้เรื่องราวดูงงๆ ทำให้ความโหดแต่ครั้งดูไม่มีที่มาที่ไป
แต่การกลับมาเล่าในครั้งนี้ ผมเริ่มจำที่มาที่ไปได้
จำเหตุผลต่างๆได้ มันก็เลยเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น

แผนการร้ายเริ่มจากวันหนึ่ง ผมพยายามจะมาให้ทัน แต่คนที่มาสกัดผมไว้คือครูพงษ์ศักดิ์
แกมาชวนผมไปนั่งกินน้ำเก็กฮวยกับซาลาเปา

สมัยนั้นละแวกนั้นจะมีร้านดังอยู่ร้านหนึ่ง แต่ผมจำชื่อไม่ได้
เขาขายซาลาเปากับน้ำเก็กฮวย คนชอบแวะกันมากิน
ตอนนั่งใกล้ครูพงษ์ศักดิ์ ผมเห็นความหล่อของแกชัดมาก
แกโคตรหล่อ รูปร่างก็ดี ไม่น่าโหดขนาดนี้เลย
แกพูดกับผมหลายเรื่อง แต่ปิดท้ายว่า

"วันนี้มืงเข้าสายเถอะนะ พวกกูจะได้เอามืงมาลงโทษ"

เขาพูดช้าๆหล่อๆนิ่งๆ แต่มีแววโหดมาจากแววตา

ผมคงหลงความหล่อของเขา จึงพูดกลับไปว่า "แล้วแต่ครูเลยครับ ผมยอมครูทุกอย่าง"
ไม่แน่ใจว่าผมพูดแบบนั้นออกไปได้อย่างไร

"มืงนี่ว่าง่ายดีนะ ว่าง่ายจนกูอยากจะเอารองเท้ามาตบปากมืง"

ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"แต่กูรับรองเลยว่ามืงเจอหนักกว่านั้นแน่ มันอาจทำให้มืงหลอนไปเลย"

เทพบุตรซาตานทำหน้าที่ของเขาได้ดีมาก

แต่วินาทีนั้น ผมรู้สึกว่าผมหลงรักเขาเข้าให้แล้ว