ขนมหวาน ที่คิดถึงในวันนี้ไม่แน่ใจว่าจะเรียกขนมหวานได้เต็มปากหรือไม่ เพราะไม่ใช่ของกินเล่น…กินแล้วอิ่มจริงจังเลยทีเดียว
      นั่นคือข้าวหลามนั่นเอง ข้าวหลามที่ฉันเคยกินแถวบ้านในสมัยเด็กจะเป็นข้าวเหนียวผสมกับกะทิรสค่อนข้างหวานมีถั่วดำอยู่ประปราย ส่วนที่อร่อยที่สุดคือส่วนหัวด้านบน ที่คนขายหยอดกะทิรสหวานเอาไว้ข้าวเหนียวส่วนนั้นจะนุ่มนิ่มที่สุด
     บางครั้งเจอแบบที่เป็นข้าวหลามสอดไส้สังขยา หรือ แบบที่ใส่เผือกอันนั้นก็อร่อยทีเดียวเพราะนอกจากมีความหวานมันของกะทิแล้วยังมีความหอมของเผือกเพิ่มมาอีกด้วย
     ในตอนเป็นเด็กฉันจะได้กินข้าวหลามเมื่ออาม่าไปเยี่ยมญาติ ๆ ที่แม่กลอง ในตอนนั้น ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไปแม่กลองแล้วมีข้าวหลามกลับมา แต่พอโตขึ้นฉันจึงรู้ว่าทางผ่านของอาม่านั้น ผ่านแถวนครชัยศรีซึ่งเป็นแหล่งของข้าวหลาม แถมยังมีส้มโอกับขนมจาก ขายเยอะแยะอีกด้วย มิน่าละ ไปแม่กลองทีไร อามาจะซื้อข้าวหลาม ส้มโอ และขนมจากกลับมาบ้านเสมอ
     พอโตขึ้นมาอีกสักหน่อยเริ่มมีโอกาสออกสู่โลกกว้างมากขึ้น ฉันเจอเข้าวหลามของทางภาคเหนือและภาคอีสานไม่มีรสหวานเหมือนภาคกลาง ขนาดกระบอกเล็ก แต่มีความยาวมากกว่าของภาคกลาง
     ข้าวหลามของทั้งสองภาคเหมือนจะเป็นเพียงแค่ข้าวเหนียวกับกะทิหรือบางทีก็มีถั่วดำ หรืองาขี้มอน ผสมมาด้วยแต่ก็อร่อยไปอีกแบบตรงที่ไม่หวานมากนัก…..