พระอาจารย์ผมเคยบอกว่า เวลาทำกรรมฐานแล้วมีเวทนามันทำให้จิตเกาะกับอาการปวดทำให้เราไม่ฟุ่งซ้าน ทำให้เรามีอะไรกำหนดได้เรื่อยๆ ทำให้สมาธิเราก้าวหน้าได้ดีกว่า คนที่ไม่มีเวทนา

ถ้ามีอาการปวด ก็กำหนด รู้ปวดหนอๆๆๆ ไปได้เรื่อยๆ ทำให้คิดไม่เข้า
ถ้ามีสภาวะจิตก็ต้องกำหนดจัดการกับสภาวะจิตก่อน เช่น รู้สึก กระวนกระวาย ก็กำหนด กระวนกระวาย หนอๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ ไม่เร่งไป ไม่ช้าไป ไม่เพ่ง ไม่บังคับ