จากประสบการณ์ทำกรรมฐาน ช่วงแรกๆยอมรับว่าอาการเวทนาเป็นอุปสรรค เพราะมันทำให้รู้สึกทรมาน แต่ถ้าถึงจุดนึงเราสามารถจัดการสภาวะจิตของตัวเองได้ พอเราเจอเวทนาที่แรงเราก็ไม่ได้รู้สึกทรมาณแล้ว อารมณ์เหมือน ของแม้ว่าจะปวดแรงจะเจ็บแรงแค่ไหน เราก็สามารถกำหนดอยู่กับมันได้เรื่อยๆ ไม่ได้รู้สึกทรมาน ตามอาการเวทนา แต่เราต้องไม่ไปเพ่งมันเด็ดขาด 
 
พระอาจารย์บอกผมเสมอว่า เวทนามันทำให้เรามีตัวที่จิตเกาะอารมณ์ได้ดี ทำให้เราไม่ง่วงเวลานั้ง ตัวเวทนา สามารถมาเราไปสู่สมาธิญานในระดับสูงๆได้เลย

อีกอย่างเวทนาจากการทำกรรมฐานมันแค่สนามซ้อมถ้าเราเจอสนามจริง เช่น เกิดอุบัติเหตุ เจ็บป่วย เราจะเจอเวทนาที่สาหัสอีกมาก เราไม่สามารถหนีมันได้ ถ้าเราผ่านเวทนาจากการฝึกกรรมฐานมาแล้ว เราก็จะรู้วิธีการจัดการกับสภาวะจิตในสนามจริงได้ แล้วจะสามารถรักษาจิตใจให้สะอาดและป้องกันอบายภูมิได้

ผมสังเกตว่ามีการทำกรรมฐานในหลายๆที่มักจะให้ไม่สนใจเวทนา ทั้งๆที่ในอนาคตเราไม่สามารถหนีเวทนาได้อยู่แล้ว