สวัสดีค่ะเราอายุ18ปีค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวเลยจะโดนคาดหวังและกดดันเป็นพิเศษ พ่อกับแม่เราหย่ากันตั้งเเต่เราเกิด เราอยู่กับแม่2คนมาตลอด แล้วแม่เราเลยแต่งงานใหม่ตอนเราอายุได้10ปี พ่อเลี้ยงเราดีกับเราและกับแม่มากๆค่ะ เขาให้เงินดูแลไปรับไปส่งโรงเรียนตลอด ปัจจุบันครอบครัวเรามี7คนค่ะ พ่อเลี้ยงที่เรารักกว่าพ่อแท้ๆ แม่ ตายาย ลุงป้า และเราค่ะ เราโดนปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กให้อยู่ในกรอบ ให้ไม่ไปทำตามคนอื่นๆในวัยเดียวกัน โดนใช้คำพูดที่ไม่น่าฟังตำหนิเวลาเราทำผิดหรือทำอะไรที่ไม่ถูกใจเขาโดนเอาไปเปรียบกับคนอื่นๆจนบางครั้งเราเบื่อและไม่อยากตอบคำถามเหล่านั้นค่ะ ถ้าจะอธิบายก็จะหาว่าเถียงไปเอานิสัยแบบนี้จากใคร เวลาเราอยู่กับเพื่อนเรามีความสุขมากค่ะทำในสิ่งทีชอบรู้สึกเป็นตัวของตัวเองและเพื่อนๆคอยรับฟังปัญหา เราอยากให้เขาแสดงความรักในแบบอื่นบ้างเช่นพูดให้กำลังใจ พูดอะไรที่เป็นเชิงบวก ไม่ใช่แค่พอด่าเราเสร็จก็บอกที่ทำไปเพราะรักเพราะห่วง คือคำพูดเหล่านั้นเป็นแผลที่ใหญ่สำหรับเราแล้วเหมือนโดนตบหัวแล้วลูบหลัง โดนบอกว่าอนาคตถ้าเรามีลูกลูกก็จะทำเหมือนเรา คือเรามองว่าอยู่ที่คนเลี้ยงค่ะ
  มีความเห็นอะไรบ้างคะ เราอาจจมาเขียนบ่อยหน่อยนะคะเพราะแต่ล่ะวันเราต้องเจอเรื่องแบบนี้จริงๆค่ะ เลยอยากปรึกษาคนในนี้ไม่มีที่ระบายค่ะ