สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ของผมทุกคนน่ะครับ ตอนนี้ผมอายุ 18 ปี เป็นนักศึกษาปี1 ครับ ปัจจุบันผมค่อนข้างที่จะเครียดครับ เนื่องจากว่าผมโดนคำด่าจากพ่อเลี้ยงทุกวัน  เอาผมไปเปรียบกับลูกคนอื่นบ้าง ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแท้ๆ ปัจจุบันนี้ผมไม่รู้จะปรึกษาใครได้เลย นอกจากแม่และระบายให้น้องชายฟัง ด้วยความที่พ่อเลี้ยงผมแกเป็นคนตรงไปตรงมา แน่นอนครับด่าคือด่าเลย บางครั้งผมเคยอธิบายเหตุผลให้แกฟังแล้วน่ะ สรุปคือกลายเป็นว่าผมโดนหาว่าเถียงทั้งๆที่ตั้งใจที่อธิบายให้ฟัง ปัจจุบันความสัมพันธ์ของผมกับเขาค่อนขางน้อยลงเลยครับ น้อยจนเขาเขาไม่ใยดีกับความรู้สึกผมเลย พูดลอยๆใส่บ้าง เดินผ่านห้องผมแล้วด่าบ้าง ปัจจุบันมีคำถามหนึ่งอยู่ในหัวผม "ทำไม ทำไมต้องเป็นผม เรื่องการเรียนผมก็พยายามแท้ๆ จนเข้ามหาลัยได้ตอนนี้จะเข้าเทอม2แล้วแท้ๆ" ถามว่าผมเคยโกรธแกไหม ผมโกรธน่ะ แต่ผมทำอะไรไม่ได้ ผมไม่อยากให้ปัญหามันเกิดขึ้น ผมรู้ดีครับว่าปัญหาของครอบครัวเป็นอะไรที่บอบบางมาก ผมเลยเลือกที่จะไม่เล่าให้แม่ฟังครับ ผมไม่อยากให้แม่เครียด คำด่าเหล่านั้นผมเลยเลือกที่จะเก็บไว้ ผมแค่อยากเรียนให้จบและหางานทำไวๆ ผมอยากให้แม่สบาย แล้วผมจะทำให้พ่อเลี้ยงผมเห็นว่า ผมประสบความสำเร็จมากแค่ไหน มากพอที่จะดูแลท่านทั้ง2คนได้  ผมสัญญากับตัวผมไว้แล้ว 
ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับ ตอนนี้ผมควรจะทำยังไงกับคำด่าเหล่านั้นดี