ที่มาเล่า เพราะอยากให้เห็นว่า
การดูแลผู้ป่วย ปัญหาไม่ใช่การดูแล
แต่ คนรอบข้างในครอบครัว
จะผลักภาระไปให้คนๆเดียว
จึงเกิดความเครียดสะสม

ถึงหมอจะบอก ให้ปรึกษาคนในครอบครัว
ให้ช่วยเหลือ ผลัดกันดูแล
ทุกคนในครอบครัวรู้ ทุกคนเข้าใจ
ทุกคนมีการศึกษา ทุกคนมีเงิน

แต่พอเจอชีวิตจริง
มันไม่สวยงามทุกครอบครัว

แม้ยามเราเจ็บป่วย

================

เมื่อเราต้องทำงานไป ดูแลแม่ไป
แม่ช่วยนั่งเฝ้าร้าน ดูทีวีกันไป

พ่ออยู่บ้านบ้าง แต่นานๆกลับที 
เพราะติดพนันกับติดผู้หญิง 
และอายุมากแล้ว บวกป่วยหลายโรค

วันนึง เมื่อเราไม่สบาย 
แต่ก็ต้องกัดฟันทำงาน
4 วันผ่านไป ลูกค้าทักว่า 
พี่ ไปหาหมอเหอะ หน้าซีดมาก

555 เรายังไหวอยู่นะ เดี๋ยวก็หายเอง
กลัวไม่มีใครดูแลแม่

แต่แล้ว วันที่ 5 มันก็ไม่ไหว 
อาเจียนไม่หยุด
เช้ามา เราบอกพ่อจะไปหาหมอ
พ่อถามคำเดียว แล้วใครจะเปิดร้าน

อืมๆๆ เดี๋ยวกลับมา
แล้วก็พาแม่ไป ร.พ.ด้วยกัน

ถึงโรงพยาบาล
พยาบาลเอารถเข็นให้แม่ก่อนเลย
555 คนป่วยอยู่นี่จ้า

ติดเชื้อในกระแสเลือด
ร่างกายขาดน้ำ ตับอักเสบ
หมอบอกต้องแอดมิทนะ

เราบอกไม่ได้ ๆ ไม่มีใครดูแลแม่
งั้นต้องให้แม่นอนโรงพยาบาลด้วย

โทรบอกพ่อ พ่อบอกพี่น้องให้รู้
ทุกคนรับรู้ ปากเสนอบอก
เดียวช่วยดูแลแม่เอง
จะมารับแม่กลับไป
มีตั้งหลายคนกลัวอะไร 

รับปากกันอย่างดีเราก็วางใจ
เพราะก่อนหน้านี้ขอให้ช่วย 
ไม่เคยมีใครช่วยเลย อ้างแต่ไม่ว่าง
ไม่มีเวลา ต้องทำงาน แม่วุ่นวายไม่ไหว

(แล้วเราไม่ต้องทำงานรึไง
พ่อเราก็ต้องดูแล แม่ เราก็ต้องดูแล
ป้าก็เราดูแลอีก 
มีงานก็เอามาให้ช่วยทำ มีหลานก็เอามาฝากเลี้ยง
ไม่มีเงินก็มาขอยืม แต่พอให้ช่วยอะไรไม่เคยได้)

3 วัน 2 คืนผ่านไป
กลับบ้านไป
น้ำตาไหลเลย บวกโกรธมาก
พูดอะไรไม่ออก

สภาพ แม่ยืนตาคล้ำ อิดโรย 
ตาลอย พร้อมจะล้ม

น่าจะไม่ได้นอนเลย แล้วได้กินข้าวไหมนี่

หันไปมอง ใกล้กับที่แม่ยืน
กล่องข้าวเน่าๆ 2 กล่อง ที่ถูกตักไปกินไม่กี่คำ

สิ่งแรกที่ต้องทำ คือรีบพาแม่ไปนอนก่อนเลย

สรุป ไม่มีใครพาแม่ไปอยู่ด้วย
ไม่มีใครอยู่ดูแลแม่ รู้ก็รู้ว่าแม่ดูแลตัวเองไม่ได้
มีแต่ซื้อข้าวกล่อง มาทิ้งไว้แล้วก็ไป
ให้แม่อยู่คนเดียว 3 วัน 2 คืน

หลายวันต่อมา
เอาเบอร์สถานพยาบาลมาให้
เอาเบอร์จ้างพี่เลี้ยงมาให้

อยากขอบคุณจริงๆ

(จะไม่ขอให้ช่วยอะไรอีกเลย)