[คำเตือน] : "หากทำการเลือกทางแล้วจะไม่สามารถย้อนกลับมาเลือกเส้นทางอีกครั้งได้ โดยจะสวมบทบาทให้โชคชะตาของตัวละครในเรื่องอยู่ในการโหวตของชาวกระทู้ทุกคน ดังนั้นฉากจบที่ได้จะมีเพียงแค่ฉากเดียวตามเส้นทางที่ทุกคนเลือก"

ฉากที่ 1: เสียงปริศนาในซอยแคบ
เอกเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดา ที่มีเส้นทางกลับบ้านเหมือนเดิมทุกวัน ซอยนี้เขาเดินผ่านนับครั้งไม่ถ้วน มันเป็นซอยแคบๆ มีบ้านเรือนเรียงรายสองข้างทาง แต่ละหลังปิดไฟเงียบเชียบ มีเพียงแสงไฟถนนสลัวๆ ที่คอยส่องทาง  

คืนนั้นท้องฟ้ามืดเร็วกว่าปกติ ลมหนาวพัดวูบมาเป็นระยะ ทำให้เขารู้สึกขนลุกวาบอย่างบอกไม่ถูก เสียงฝีเท้าของเขาก้องสะท้อนไปมาในซอยแคบเหมือนกับมีใครเดินตามอยู่ แต่เมื่อหันกลับไปก็พบเพียงความว่างเปล่า  

ขณะที่เดินผ่านตรอกเล็กๆ ตรงหัวมุม เอกได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา ลอยมากับสายลม 
 
“...ช่วย...ด้วย...” เสียงนั้นแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน แต่มันชัดเจนพอที่จะทำให้หัวใจเขาเต้นแรง  

เขาหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สายตาจ้องมองเข้าไปในตรอกนั้น มีเพียงเงาดำทะมึน และความมืดที่ชวนให้ขนลุก ความรู้สึกหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วร่างโดยไม่ทราบสาเหตุ  

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เหมือนอยู่ใกล้กว่าเดิม  
“...ได้โปรด...ช่วยฉัน...”  

เสียงแหบพร่าดังออกมาจากความมืด มันเป็นเสียงที่ฟังดูทรมานและน่าสงสาร เอกยืนนิ่ง ตัวแข็งทื่อด้วยความลังเล หัวใจเต้นระรัว เขาควรจะเดินเข้าไปดูให้แน่ใจหรือไม่? หรือควรเมินเสียงนั้นแล้วรีบเดินกลับบ้านไป?