เรื่องผี: "เสียงร้องในป่าใหญ่"
ในป่าลึกของภาคเหนือ มีป่าที่คนในท้องถิ่นเรียกว่า ป่าหมอก เพราะมักจะมีหมอกหนาปกคลุมไปทั่วในช่วงเช้าตรู่ และเชื่อกันว่าในป่านี้มีเรื่องเล่าขานถึงวิญญาณของผู้สูญหายที่ยังวนเวียนอยู่ ที่นี่เป็นป่าที่นักเดินป่าหลายคนกลัวว่าจะหลงทางและไม่กลับออกมา
พีท นักเดินป่าหนุ่มที่หลงรักการผจญภัยตัดสินใจที่จะเดินทางเข้าไปสำรวจป่านี้ในฤดูหนาว เขาได้ยินเรื่องเล่ามากมายจากชาวบ้าน แต่เขาคิดว่ามันคงเป็นแค่ตำนานที่ไม่จริง เขาพร้อมจะพิสูจน์ว่ามันไม่มีอะไรน่ากลัว
ในวันแรกของการเดินทาง พีทและเพื่อนๆ เดินลึกเข้าไปในป่า พวกเขามีแผนที่จะตั้งแคมป์และสำรวจความงามของธรรมชาติที่บริสุทธิ์ แต่เมื่อเข้าสู่ช่วงเย็น เสียงในป่ากลับแปลกประหลาด เริ่มมีเสียงกระซิบเบาๆ ที่มาจากทิศทางที่ไม่มีใครเห็นใคร และเสียงร้องเหมือนกับเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือดังลอดออกมาจากท่ามกลางหมอก
พีทไม่สนใจเสียงนั้น เขาคิดว่าอาจเป็นเสียงสัตว์ป่า แต่เมื่อเขาและเพื่อนๆ เดินไปใกล้ เสียงนั้นกลับใกล้เข้ามาและดังชัดเจนมากขึ้น "ช่วยด้วย... ช่วยออกไปจากที่นี่..." พีทรู้สึกขนลุกจนตัวสั่น แต่เพื่อนบางคนเริ่มได้ยินเสียงที่ชัดเจนว่าเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ขอความช่วยเหลือ
ในคืนนั้น เมื่อพวกเขากำลังนั่งรอบกองไฟ เสียงร้องนั้นกลับดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงกระซิบ แต่เสียงร้องที่ดังและเศร้าโศก “ช่วยด้วย... อย่าทิ้งฉัน...” พีทตัดสินใจออกไปตามเสียง แต่เมื่อเขาก้าวเดินไปท่ามกลางความมืด กลับพบว่าเส้นทางที่เขาเดินผ่านนั้นเริ่มผิดปกติ มันเหมือนกับว่าเขากำลังเดินวนกลับมาที่เดิม แม้ว่าจะพยายามเดินต่อไป
จนในที่สุด เขาได้เห็นเงาดำๆ ยืนอยู่ท่ามกลางหมอกในระยะใกล้ เงานั้นเป็นผู้หญิงในชุดขาวที่ดูเหมือนจะร้องขอความช่วยเหลือจากเขา พีทรู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวเร็ว เขาหันไปหาพวกเพื่อน แต่เมื่อหันกลับมา เงานั้นก็หายไป
พีทตกใจและตัดสินใจรีบพากลุ่มเพื่อนออกจากป่าโดยด่วน แต่เส้นทางที่พวกเขาเดินกลับก็เหมือนจะหายไปในความมืด และเสียงร้องยังคงดังก้องอยู่ในหูของพีทจนถึงขณะที่พวกเขาออกจากป่า
เมื่อพวกเขากลับถึงหมู่บ้าน พวกเขาถามชาวบ้านเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ชาวบ้านบอกว่า “ป่านี้เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งหายตัวไปเมื่อหลายปีมาแล้ว และเธอจะวนเวียนในป่าหมอกนี้เพื่อเรียกหาความช่วยเหลือจากผู้เดินทางที่หลงทาง…”
ตั้งแต่นั้นมา พีทและเพื่อนๆ ก็ไม่มีใครกล้ากลับไปที่ป่าหมอกอีกเลย เพราะรู้ดีว่าในป่ามืดและหมอกหนานั้นยังคงมีเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากวิญญาณที่ยังไม่สามารถออกจากป่าได้
เรื่องผี: "เสียงร้องในป่าใหญ่"
ในป่าลึกของภาคเหนือ มีป่าที่คนในท้องถิ่นเรียกว่า ป่าหมอก เพราะมักจะมีหมอกหนาปกคลุมไปทั่วในช่วงเช้าตรู่ และเชื่อกันว่าในป่านี้มีเรื่องเล่าขานถึงวิญญาณของผู้สูญหายที่ยังวนเวียนอยู่ ที่นี่เป็นป่าที่นักเดินป่าหลายคนกลัวว่าจะหลงทางและไม่กลับออกมา
พีท นักเดินป่าหนุ่มที่หลงรักการผจญภัยตัดสินใจที่จะเดินทางเข้าไปสำรวจป่านี้ในฤดูหนาว เขาได้ยินเรื่องเล่ามากมายจากชาวบ้าน แต่เขาคิดว่ามันคงเป็นแค่ตำนานที่ไม่จริง เขาพร้อมจะพิสูจน์ว่ามันไม่มีอะไรน่ากลัว
ในวันแรกของการเดินทาง พีทและเพื่อนๆ เดินลึกเข้าไปในป่า พวกเขามีแผนที่จะตั้งแคมป์และสำรวจความงามของธรรมชาติที่บริสุทธิ์ แต่เมื่อเข้าสู่ช่วงเย็น เสียงในป่ากลับแปลกประหลาด เริ่มมีเสียงกระซิบเบาๆ ที่มาจากทิศทางที่ไม่มีใครเห็นใคร และเสียงร้องเหมือนกับเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือดังลอดออกมาจากท่ามกลางหมอก
พีทไม่สนใจเสียงนั้น เขาคิดว่าอาจเป็นเสียงสัตว์ป่า แต่เมื่อเขาและเพื่อนๆ เดินไปใกล้ เสียงนั้นกลับใกล้เข้ามาและดังชัดเจนมากขึ้น "ช่วยด้วย... ช่วยออกไปจากที่นี่..." พีทรู้สึกขนลุกจนตัวสั่น แต่เพื่อนบางคนเริ่มได้ยินเสียงที่ชัดเจนว่าเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ขอความช่วยเหลือ
ในคืนนั้น เมื่อพวกเขากำลังนั่งรอบกองไฟ เสียงร้องนั้นกลับดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงกระซิบ แต่เสียงร้องที่ดังและเศร้าโศก “ช่วยด้วย... อย่าทิ้งฉัน...” พีทตัดสินใจออกไปตามเสียง แต่เมื่อเขาก้าวเดินไปท่ามกลางความมืด กลับพบว่าเส้นทางที่เขาเดินผ่านนั้นเริ่มผิดปกติ มันเหมือนกับว่าเขากำลังเดินวนกลับมาที่เดิม แม้ว่าจะพยายามเดินต่อไป
จนในที่สุด เขาได้เห็นเงาดำๆ ยืนอยู่ท่ามกลางหมอกในระยะใกล้ เงานั้นเป็นผู้หญิงในชุดขาวที่ดูเหมือนจะร้องขอความช่วยเหลือจากเขา พีทรู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวเร็ว เขาหันไปหาพวกเพื่อน แต่เมื่อหันกลับมา เงานั้นก็หายไป
พีทตกใจและตัดสินใจรีบพากลุ่มเพื่อนออกจากป่าโดยด่วน แต่เส้นทางที่พวกเขาเดินกลับก็เหมือนจะหายไปในความมืด และเสียงร้องยังคงดังก้องอยู่ในหูของพีทจนถึงขณะที่พวกเขาออกจากป่า
เมื่อพวกเขากลับถึงหมู่บ้าน พวกเขาถามชาวบ้านเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ชาวบ้านบอกว่า “ป่านี้เคยมีผู้หญิงคนหนึ่งหายตัวไปเมื่อหลายปีมาแล้ว และเธอจะวนเวียนในป่าหมอกนี้เพื่อเรียกหาความช่วยเหลือจากผู้เดินทางที่หลงทาง…”
ตั้งแต่นั้นมา พีทและเพื่อนๆ ก็ไม่มีใครกล้ากลับไปที่ป่าหมอกอีกเลย เพราะรู้ดีว่าในป่ามืดและหมอกหนานั้นยังคงมีเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากวิญญาณที่ยังไม่สามารถออกจากป่าได้