"ลูกค้าในความมืด"
เป็นคืนหนึ่งที่ไรเดอร์ได้รับออเดอร์ดึกผิดปกติ พิกัดปลายทางส่งไปยังบ้านร้างที่อยู่สุดซอยลึก ไม่มีบ้านอื่นเลยตลอดเส้นทาง เมื่อเขาไปถึง บรรยากาศเงียบสงัดจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น
บ้านหลังนั้นดูเก่ามาก รั้วสนิมเขรอะ ประตูไม้โยกเยกเหมือนพร้อมจะหลุดออก เสียงจิ้งหรีดเงียบหายเหมือนบรรยากาศกำลังเตือนบางอย่าง โทรหาลูกค้าก็ไม่มีใครรับ มีเพียงข้อความตอบกลับว่า "เอามาส่งในบ้าน วางไว้ที่โต๊ะกลาง"
ใจเขาเต้นระรัว แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ เขาตัดสินใจเดินเข้าไป ข้างในบ้านมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากโทรศัพท์ที่เขาส่องไปยังทางเดิน กลิ่นอับชื้นปะปนกับกลิ่นเหมือนอะไรเน่าเสีย
โต๊ะที่พูดถึงตั้งอยู่กลางห้องจริง ๆ พร้อมกับเก้าอี้ที่ดูเหมือนจะมีคนนั่งอยู่ เขาเอ่ยเรียก "อาหารมาส่งครับ" แต่ไม่มีเสียงตอบรับ สิ่งที่ตอบกลับมาคือเสียงเก้าอี้ไม้ที่ค่อย ๆ เคลื่อนออกจากโต๊ะเอง!
เขาวางถุงอาหารลง รีบหมุนตัวกลับ แต่กลับได้ยินเสียงแหบแห้งจากด้านหลัง "ลืมอะไรหรือเปล่า?" เมื่อหันไปมองอีกครั้ง ถุงอาหารหายไปแล้ว และเก้าอี้นั้น... ว่างเปล่า
ด้วยความตกใจ เขาวิ่งออกจากบ้านมาขึ้นรถทันที แต่ขณะขี่ออกไป เสียงกระซิบดังข้างหูว่า "ขอบใจนะ ไรเดอร์..." และเมื่อลองหันกลับไปมอง บ้านหลังนั้นหายไปแล้ว เหล
ลูกค้าในความมืด
บ้านหลังนั้นดูเก่ามาก รั้วสนิมเขรอะ ประตูไม้โยกเยกเหมือนพร้อมจะหลุดออก เสียงจิ้งหรีดเงียบหายเหมือนบรรยากาศกำลังเตือนบางอย่าง โทรหาลูกค้าก็ไม่มีใครรับ มีเพียงข้อความตอบกลับว่า "เอามาส่งในบ้าน วางไว้ที่โต๊ะกลาง"
ใจเขาเต้นระรัว แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ เขาตัดสินใจเดินเข้าไป ข้างในบ้านมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากโทรศัพท์ที่เขาส่องไปยังทางเดิน กลิ่นอับชื้นปะปนกับกลิ่นเหมือนอะไรเน่าเสีย
โต๊ะที่พูดถึงตั้งอยู่กลางห้องจริง ๆ พร้อมกับเก้าอี้ที่ดูเหมือนจะมีคนนั่งอยู่ เขาเอ่ยเรียก "อาหารมาส่งครับ" แต่ไม่มีเสียงตอบรับ สิ่งที่ตอบกลับมาคือเสียงเก้าอี้ไม้ที่ค่อย ๆ เคลื่อนออกจากโต๊ะเอง!
เขาวางถุงอาหารลง รีบหมุนตัวกลับ แต่กลับได้ยินเสียงแหบแห้งจากด้านหลัง "ลืมอะไรหรือเปล่า?" เมื่อหันไปมองอีกครั้ง ถุงอาหารหายไปแล้ว และเก้าอี้นั้น... ว่างเปล่า
ด้วยความตกใจ เขาวิ่งออกจากบ้านมาขึ้นรถทันที แต่ขณะขี่ออกไป เสียงกระซิบดังข้างหูว่า "ขอบใจนะ ไรเดอร์..." และเมื่อลองหันกลับไปมอง บ้านหลังนั้นหายไปแล้ว เหล