เมื่อเกิดความรู้สึกนิ่ง สงบ เมื่อใด จะเห็น"จิต"
จิตจึงคือ"ความรู้สึก" เมื่อความรู้สึกนิ่ง สงบ จะเห็นจิต เห็นตัวเองเป็นอย่างไร
แต่ละขณะความรู้สึกจึงคือจิตแต่ละขณะ  
1.เมื่อจิตนิ่ง สงบจะรู้สึกว่า ตัวเราอยู่ท่ามกลางความว่างของอากาศ ไม่มีความรู้สึกว่าเป็นเรา(ตัวตน)  ตัวเองกลืนอยู่กับความว่างของอากาศ ตรงนี้จะเรียกว่า เป็นการเห็นจิตใจตัวเอง คือรู้ทั้งกาย รู้ทั้งใจ 
 2.รู้ทั้งกาย รู้ทั้งใจจะมีตรงกลางของความรู้สึก อันเรียกว่า หทยวัตถุ โดยจะมีความรู้สึกอีกชั้น ที่รับรู้สื่งภายนอก เสียงที่ได้ยิน ภาพที่เห็น  รส สัมผ้ส เย็น ร้อน อ่อน แข็ง  ความคิด(มโนวิญญาน) เคลื่อนหมุนอยู่ล้อมรอบ ผัสสะใดจากวงนอกจะไม่ทำให้วงในสลายไป จิตที่ตั้งมั่นยังทำให้วงในตั้งอยู่ได้ในทุกสถานการณ์
เมื่อทรงอย่างนี้ได้ จะเห็นว่า จิตคือทั้งข้อ1และ2 อันเป็นจิตตั้งมั่น  อันเป็นการตั้งมั่นจากภายใน จากตรงกลาง  ความรู้สึกใดๆที่ออกมาจากตรงกลางเมื่อมีผัสสะกระทบ เรียกว่า"ญาน" ญานจึงมีลักษณะเป็นทรงกลม "ล้อมรอบกายใจ"
ผัสสะใดๆที่มากระทบและมีญานไปรับรู้ จะเห็นว่า เกิดแล้วดับไปอย่างรวดเร็ว อันเป็นการเห็นอนัตตา เห็นไตรลักษณ์ของอารมณ์
  ญานมีลักษณะเคลื่อนย้ายที่ได้ การเคลื่อนย้ายของญาน จึงเป็นการเอากำลัง สติ สมาธิ มาใช้ประโยชน์ มาใช้งาน
  เมื่อรู้ความรู้สึกอย่างนี้ได้ในชีวิตประจำวันจึงคือเห็นจิต ทุกขณะจิตจึงเป็นการภาวนา