ขอเล่าเรื่องราวและใช้เป็นพื้นที่ระบายนะคะเรารู้สึกว่าตัวเองตัวคนเดียวอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ ไม่มีคนคอยให้ระบายหรือพูดคุยเรื่องที่เศร้าเลยมีอะไรจะเก็บไว้ในใจตลอดจนวันนี้มันอดทนไม่ไหวร้องไห้คนเดียว ยิ่งพอเศร้าก็ยังทวีคูณเรื่องไม่ดีเข้ามาในหัวพอจะไปเล่ากับพ่อแม่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงค่ะ เพราะเราไม่ได้สนิทกับพ่อแม่เลย

  เราเคยไปหาหมอจิตแพทย์ก็เป็นโรคซึมเศร้าขั้นแรกหรือไม่รุนแรงอะไรประมาณนั้นค่ะแต่เป็นคนที่วิตกกังวล เซนซิทีฟง่ายมากถ้าพูดเรื่องเศร้าน้ำตาก็จะไหลมาเอง ขนาดเราเป็นคนโรคซึมเศร้าเรายังไม่กล้าบอกพ่อแม่เลยค่ะจนต้องให้พี่สาวบอกให้ พอบอกพ่อแม่ไม่มีรีแอคอะไรเลยเหมือนเราปกติทุกอย่าง เราคิดว่าพ่อแม่ก็จะคิดตลอดว่าเหนื่อยจากทำงานแล้วยังมาต้องมาเหนื่อยกับลูกอีก เวลาเราร้องไห้ต้องการใครสักคนเราไม่รู้จะโทรหาใครเลยค่ะ

  กับพี่สาวก็สนิทกันมากนะคะแต่มีบางเรื่องที่พูดไม่ได้ เราเคยร้องไห้โทรไปหาพี่แล้วเขาก็บอกว่าจะไปหาเพื่อนแล้วก็วางสายไป ถ้าให้เลือกเพื่อนกับน้องเขาคงเลือกเพื่อนมากกว่าค่ะ เช่นวันนั้นไปหาหมอเราเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็นก็ต้องไปคนเดียวเขาพาไปนะแต่เขามาส่งแล้วก็ไปหาเพื่อน เราเลยเลือกที่จะไม่พูดเพราะในบ้านไม่มีใครสนใจเลยค่ะ

  ถ้าเพื่อนในตอนนี้ไม่มีเพื่อนสนิทเลยค่ะมหาลัยเรียนน้อยและที่สนิทกันไม่มีเลยไม่ค่อยอยากเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังเท่าไหร่ เคยเล่าไปแล้วเขาก็ไม่ฟังเพราะส่วนมากเขาสนใจเรื่องตัวเองกันจะมาคุยด้วยก็แค่ตอนเวลาตัวเองมีปัญหาเท่านั้นค่ะ โดยปกติเราจะรับฟังนะคะไม่ว่าเรื่องเล็กหรือปัญหาใหญ่แค่ไหนเราจะฟังและให้คำปรึกษาไปบ้าง

  เรารู้ตัวเองค่ะว่าเป็นคนขาดความรักจากครอบครัว และอาจจะต้องการมากด้วย พื้นฐานครอบครัวเราไม่ได้ดีเลยค่ะพ่อแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็ก พอมอปลายเขาแยกกันอยู่ เราเรียนมหาลัยพ่อเป็นคนส่งเราเรียนและอีกส่วนยืมเงินเรียนด้วยค่ะ ตอนแรกแม่เราไม่เคยให้เงินมาเรียนเลยค่ะ ถ้าเราขอเขาจะบอกว่าไม่มีถึงให้เขาก็จะบ่นให้เรารู้สึกผิดมากค่ะและพอปีสองมาเขาเริ่มให้เดือนละ 1000  มันมีความรู้สึกว่าถ้าเขาไม่มีเราคงจะดีกว่านี้ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ เราตั้งใจเรียนและจบไปจะออกไปจากตรงนี้ค่ะ ถึงตัวคนเดียวก็คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ และเราบอกตรงนี้เลยค่ะว่าเราไม่ได้รักพ่อแม่เราแล้ว ถ้าเราทำงานก็คงส่งแค่เงินให้อย่างเดียวค่ะ พ่อเราพูดตลอดว่าหวังให้เลี้ยงเขาตอนแก่เราเข้าใจค่ะว่าเป็นคนโบราณเขาก็หวังให้ลูกหลานเลี้ยงเป็นปกติ พอทำงานจริงๆทุกอย่างก็คงหนักอึ้งแต่พอตอนนั้นแล้วอาจจะดีที่มีเงินให้ตัวเองไม่ลำบากใคร

   ตอนนี้เราอยากตายนะคะแต่ไม่อยากลำบากใครแม้แต่กู้ภัยที่มาเก็บศพเรา เราอยากเห็นตัวเองในอนาคตที่ยิ้ม ได้ทำอะไรที่อยากทำ 

  ขอบคุณสำหรับการอ่านกระทู้ของเรานะคะ สามารถแลกเปลี่ยนความคิดและชี้แนะให้เราไปในทางที่ดีกว่านี้ได้นะคะ บางทีถูกบ้างไม่ถูกบ้างเราจะพยายามให้ตัวเองไม่เศร้าและสามารถอยู่กับตัวเองได้ค่ะ t-t