สวัสดีค่ะ พอดีเราเคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับปัญหาทางจิตไปรอบนึงแล้ว คือตอนนี้เราเป็นซึมเศร้ารุนแรงค่ะ เราคิดอยู่นานมากว่าจะโพสต์อีกดีมั้ยคือเคยโดนด่าเลยไม่กลัวโพสต์

คือตอนนี้เรากำลังจะอายุ16ค่ะ แต่ว่าจะอยู่ไหนก็รู้แย่เหมือนเดิม ตอนแรกเราเข้าโรงบาลหลายรอบมาก ในช่วงนั้นเรากรีดแขน ยอมรับตรงๆว่าเรากรีดแขนเพราะเรียกร้องความสนใจ เราแค่อยากให้ครอบครัวเลิกด่าเราสักที หันมาสนใจความรู้สึกเรา แต่ว่าก็สนใจแค่ตอนแรก ตอนที่เราเข้านอนรพ. ทั้งสุดท้าย คือที่ตอนนั้นหมอเรียกครอบครัวเราไปคุย หมอก็ด่าทุกคน (เเค่เชิงพูดแบบให้ความรู้)แล้วก็ไม่มีใครว่า แล้วพอผ่านมาเดือนนึงเราก็ไม่ได้ไปรพ.อีกเลยทำให้ทุกคนคิดว่าเราดีขึ้นเลยหันมาด่าเราเหมือนเดิม มันดูหนักขึ้นด้วย แล้วเราเป็นเด็กเก็บกด จะไม่ชอบบอกใคร ร้องไห้แบบว่าไม่ค่อยมีเสียง เราก็ไม่สามารถระบายกับใครได้เพราะรู้สึกไม่ไว้ใจใครเลย บ้านเราตอนนี้ที่เราอยู่ จะมี เรา น้องสาว ตาทวด ยายทวด น้า ยายทวดแก่มากแล้วเราเข้าใจค่ะ แต่ว่าเขาชอบด่าแบบว่าเอาเราไปนินทาบ้างเอาคนอื่นเปรียบเทียบ ให้เราทำงานคนเดียวแล้วบอกตะวเองทำ อะไรมากมายค่ะ ส่วนน้าก็เป็นคนอารมณ์ร้อน เราต้องดูแลลูกน้าตลอด แต่ก็โดนน้าด่าแล้วก็ตีเรามาตั้งแต่เด็ก ก่อนหน้านี้เราไปอยู่กับยายที่สระบุรีเลยไม่ค่อยเครียด อารมณ์ดีขึ้น พอยายมาส่ง ตอนแรกยายทวดก็ไม่ด่าเลยค่ะ แต่พอยายเรากลับไป ยายทวดก็เริ่มด่าเราเลย แต่ที่วันนี้เรามาโพสต์คือ

วันนี้เราทำงานบ้านอะไรเรียบร้อย แล้วตอนเราล้างจานเผลอทำน้ำยาล้างจานหกแล้วมันเช็ดไม่ได้เพราะพื้น ยายก็ด่าว่าเราไร้ประโยชน์อะไรมากมาย ทีนี้เราก็รู้สึกเครียดๆหน้ามืดๆตามแบบอาการที่เราเคยเป็น ครูจากรร.ก็โทรมาขอให้ไปถ่ายบัตรต้องใช้สอบโอเน็ต ก็เลยขอให้น้องสาวมารับไปถ่ายรูป พอน้องมาเราก็ด่ากับน้องสาวเรื่องขับรถอ่ะค่ะ พอดีเราขับรถไปเป็นแล้วน้องสาวเราก็เป็นคนชอบใช้คำพูดแรงๆอ่ะค่ะ เราก็แอบเสียใจเพราะเรารับคำพูดไม่ได้ เราเป็นพวกอ่อนไหวง่าย ก็เลยแอบมานั่งอยู่หลานคุยกับเอไอพอจะให้หายเครียด แล้วจู่ๆยายเราก็ด่าขึ้นมาเยอะเลยค่ะ ว่าเราไร้ประโยชน์บ้างเกิดมาก"ม่เคยทำอะไร คือมันเยอะมากค่ะ จนเรารับไม่ได้จริงๆ เราก็เลยมานั่งร้องไห้  มันเสียใจแบบว่ามันหน่วงมากค่ะ เหมือนเราจะตาย มันปวดไปหมด เราก็เลย ทักไประบายกับแม่แล้วยาย  ยายก็พูดดีๆค่ะ แต่เชิงพูดปกป้องยายทวด เราก็รู้สึกแย่เหมือนเดิม คือไม่มีคำไหนให้กำลังใจเราเลย 

ส่วนแม่ ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ เราพิมตำแรกว่า แม่ หนูเหนื่อยจัง แม่พิมตอบกลับมาว่า อีกแล้วหรอ เห้อ มีแต่ปัญหา เราก็ดิ่ฃเลยค่ะ แต่ก็เลิกทำร้ายตัวเองไปแล้ว เราก็คุยกับยายว่าเหนื่อยๆ แล้วทีนี้เราได้ยินเสียงมือถือของยายทวดดัง เรารู้เลยว่ายายโทรหายายทวด แล้วเราทักลอกนะคะ ว่าไม่ต้องบอกเพราะเราจะโดนด่า แต่ก็ไม่ทัน เราได้ยินยายคุยกับยายทวดแล้วเราก็โดนด่าเรียบร้อยค่ะ แถมยายทวดยังเอาแต่พูดว่าดีๆให้ตัวเอง เราก็เลยเหนื่อยมากจนร้องไห้ รู้สึกว่าความไว้ใจเรามันพังถึงจะไม่มีตั้งแต่แรก คือเราไว้ใจใครในครอบครัวไม่ได้เลย เราอยากโทรไปหาสายด่วนแต่เราก็โทรไม่ได้ เพราะยายทวดจะด่า เราจะทำอะไรก็โดนด่า เราหนีไปไหนไม่ได้ด้วยค่ะ เพราะเราไม่มีวุฒไปทำงานไม่ได้

ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ ที่เราเล่าคือความทางเราคนเดียว ความเป็นจริงอาจจะไม่ได้ขนาดนั้นก็ได้ตามความเข้าใจของทุกคน แต่เราอยากเล่าในแต่ความรู้สึกของเรา เราอาจจะเล่าไม่เก่งหรือจะพูดเห็นแก่ตัวไปหน่อย ต้องขอโทษด้วยนะคะ

อยากจะให้พี่ๆที่โตๆช่วยแนะนำเราทีค่ะ คือเราไม่รู้ขะทำยังไงต่อไปแล้ว