ขอเกริ่นก่อน ฐานะทางบ้านหนูคือปานกลาง ไม่ได้ดีมาก หนูเลือกเรียนคณะหนี่งไป แต่พอเรียนตอนปี1 เริ่มรู้ละว่า แย่ละ มันไม่ใช่ทาง มันยากมาก อดทนมาเรื่อยๆ จนปี2 ต้องเรียนวิชาพูดภาษาอังกฤษในที่สาธารณะ ตอนนั้นกดดัน จนแพนิคมากๆ ทำให้ตกวิชานี้ได้F มา ต่อมาคือถอนวิชาเขียนจดภาษาอังกฤษ อาจารย์ชอบพูดแรงๆ ชอบดุ ชอบด่า ตามสไตล์ ตอนนั้นฟังและเก็บไปเครียด สอบก็แย่มาก เลยถอนไป  ตอนนี้คือ กลับมาเรียนใหม่ ตอนแรกช่วงแรกถึงกลางภาค เราทำได้ดีขึ้นมากๆ แต่พอมีเหตุการณ์หนึ่ง เราต้องไปคุยเรื่องเลื่อนฝึกงานกับอาจารย์ที่ปรึกษาแต่เป็นใกล้ชนคาบนั้นและอาจารย์เขา เรียกให้ไปเรียนก่อน แต่เราต่อคิวปรึกษาอาจารย์ใกล้ถึงพอดี เลยอยู่รอ และมีเพื่อนบางคนอยู่รอด้วย แต่ว่าไปเรียนช้าอยู่ดี เราผิดเอง แต่เราโดนด่ากลางห้อง แย่ๆ หลังจากนั้น อาจารย์ชอบพูดว่า เรียนแบบนี้ก็เหมือนขยะ จบไปก็ไปเป็นขยะ และชอบมองมาที่เรา บางทีเค้าชอบด่ากลางห้องให้คนมองแบบ ทำได้แค่นี้ก็เอฟไป ไม่อยากจะคุยกับพวกไม่เอาไหน ไม่พยายาม ทำให้เราตอนแรกที่พยายามมาละ หมดไฟสุดๆเลยค่ะ จากนั้น เราร้องไห้ทุกครั้งที่เรียนวิชานี้เสร็จคะแนนสอบย่อยเราแย่ลง ตั้งแต่หลังเหตุการณ์นั้น เราคลื่นไส้ทุกครั้งที่ต้องเรียนและสอบกับเขา เราเครียดมาก จนรู้สึกว่างเปล่าแบบ ต่อให้ไม่มีชีวิตอยู่ตอนนี้เราก็ไม่รู้สึกกลัวอะไร ตอนนี้กังวลแค่เรื่องครอบครัวอยากเรียนจบและดูแลครอบครัว แต่เราหัวทึบสุดๆ ตอนนี้ไม่รู้จริงๆว่าจะเอาไงกับตัวเอง ปล.สอบปลายภาคคะแนน35 ถ้าได้13+เรารอดF แต่ถ้าได้16,17 รอดแบบสบายใจ  แต่ว่าพวกควิซย่อย เราคงไม่ไหวละ ว่าจะทุ่มกลางภาค  เหมือนมาบ่นเฉยๆเลย แต่ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ