สวัสดีค่ะ
เรามีเรื่องอยากระบายมากเลยค่ะสาเหตุมันอาจจะเป็นที่ตัวเราวันนี้ยายกับแม่ทะเลาะกันเพราะน่าจะเราค่ะเราคุยกับยายเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องว่าแบบแกมายืมที่ชาร์จเมื่อคืนแต่เราไม่ได้ให้ไปเพราะแกเคยยืมไปหลายครั้งแล้วไม่เอามาคืนให้ไปเอาเองยายเลยแบบเห็นด้วยแม่ก็เลยบอกว่าอย่าไปยุยงให้หลานเกลียดกันเราก็เลยบอกว่าไม่ได้เกลียดแค่ไม่ชอบนิสัยยายเลยเห็นด้วยแล้วแกก็บอกว่าไม่ได้ไปยุยงไปยุงยงตอนไหนแล้วแม่ก็ขึ้นแล้วก็พูดกูกับยายว่ากูแค่อยากสั่งสอนมันทำไมต้องมายุ่งพี่มันก็ไม่เรียกกูว่าแม่ยายก็บอกถ้าอยากให้มันเรียกว่าแม่ทำไมไม่เลี้ยงมันตั้งแต่เกิดมาทิ้งไว้ให้ยาาเลี้ยงทำไมทำไมไม่ไปเอาไปเลี้ยงเอง
เราก็อยู่กับตายายมาตั้งแต่5ขวบพ่อแม่เอามาให้ยายเลี้ยงเราชีวิตตั้งแต่เด็กมันไม่ง่ายเหมือนแต่ก่อนที่เารได้อยู่กับพ่อแม่เลยน้าเราส่งเงินให้ยายแล้วยายก็ให้เงินเราไปรร.เพราะว่าพ่อเลิกส่งเงินเป็นประจำเหมือนแต่ก่อนเพราะแกมีคาอบครัวใหม่ เรารู้สึกเกรงใจยายกับน้าตลอดเพราะถ้าไม่มีเงินน้าเราก็ไม่น่าจะได้เรียน การทะเลาะครั้งนี้ของแม่กับยายมันทำให้เราผิดหวังอีกแล้วเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่ผิดหวังเพราะตอนที่เราเด็กแม่ก็ชอบจะบอกเราว่าเดี๋ยวมาหานะตลอดแต่ก็ไม่เคยมาเลยจนกระทั่งเราอยู่ป.5เราเริ่มหมดหวังและผิดหวังในตัวแม่แล้วเราไม่อยากคาดหวังอีกแล้วเราเฝ้าดูตลอดรอตลอดว่าวันนี้ใช่มั้ยแม่จะมาเราแต่งตัวสวยๆมาวันที่เเม่บอกจะมาเสมอแต่แล้วแม่ก็ไม่มา แล้วตอนอายุ15แม่กลับมาอยู่ที่จังหวัดที่เราอาศัยอยู่แต่มาไม่ค่อยมาที่บ้านเลยแต่ละครั้งที่แม่มาบ้านมาก็จะมาขอเงินยายกับตายายชอบจะบ่นว่าแม้ว่าไปทำงานอะไรที่นั้นทำไมไม่มีเงินเลย เราบอกแม่ว่าอยู่ที่บ้านได้มั้ยแม่บอกว่าอยู่ที่บ้านไม่มีเงินใช้เลยไม่อยู่ แล้วแม่ชอบจะพาแฟนมามาที่บ้านเป็นบางครั้ง มีครั้งหนึ่งที่หนูป่วยได้นอน รพ. แล้วแม่อาสาเฝ้าเราวันที่สองที่นอนเเม่บอกว่ามีธุระนะเดี๋ยวมาแปปเดี๋ยวเราก็เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่แม่จะมาเราหันไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคนตลอดเพราะคิดว่าแม่มาแล้วจนค่ำเราได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าแม่คงติดธุระอยู่คนข้างก็ชอบจะถามตลอดว่าแม่ไปไหนหนูก็ตอบว่าแม่มีธุระค่ะเราข่มตาให้หลับจนถึงเช้าก็ไม่เห็นแม่จนประมาณเที่ยงแม่กลับมาเมื่อหนูเห็นแม่มาก็พยายามข่มน้ำตาไว้ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็อยากร้องไห้แต่น้ำตามันก็ไหลลงมาไม่หยุดนี้หนูผิดหวังกับแม่ีกแล้วหรอ แม่ก็บอกว่าเขายื้อไว้มาไม่ได้หนูก็โอเครไม่เป็นไร
2วันต่อมาหนูลุกจากเตียงไปอาบน้ำก่อนไปอาบแม่บอกไว้แล้วว่าจะไปธุระนะหนูก็ โอเคร เมื่อหนูอาบน้ำเสร็จหนูมาเปิดตู้ออกเห็นว่าเงินหาญเงินที่ญาติให้มาตอนมาเยี่ยมไม่มีเลยหนูรู้สึกผิดหวังอีกแล้วรู้สึกเสียใจทำไมแม่ต้องทำแบบนี้รู้สึกผิดหวังที่สุดในชีวิตหนูไม่โกรธแต่เสียใจว่าทำไมต้องเอาเงินไปหมดไม่เหลือให้หนูที่นอนอยู่ใน รพ.เลย แล้ววันนี้พี่มาเยี่ยมหนูพอดีหมอมาบอกว่าจะออกหรืออยู่ต่อ2วันหมอบอกอยากให้อยู่ต่อแต่หนูไม่ไหวแล้วอยากกลับบ้านจึงตัดสินใจกลับบ้านไม่อยากจะลำบากคนอื่นอีกแล้ว หนูเป็นลูกที่ดีหรือเปล่าหนูได้แต่ผิดหวังแล้วผิดหวังอีกความรักที่เคยมีให้กลับแม่ปัจจุบันมันรู้สึกเหมือนไม่ได้รักแล้วก็ไม่ได้ไม่ชอบแม่แค่รู้สึกเฉยหนูผิดหรือเปล่าที่เป็นแบบนี้
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะหนูพิมพ์เยอะมากแล้วก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่คอยเป็นกำลังใจให้หนู
แม่ผู้ให้กำเนิดหนู
เรามีเรื่องอยากระบายมากเลยค่ะสาเหตุมันอาจจะเป็นที่ตัวเราวันนี้ยายกับแม่ทะเลาะกันเพราะน่าจะเราค่ะเราคุยกับยายเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องว่าแบบแกมายืมที่ชาร์จเมื่อคืนแต่เราไม่ได้ให้ไปเพราะแกเคยยืมไปหลายครั้งแล้วไม่เอามาคืนให้ไปเอาเองยายเลยแบบเห็นด้วยแม่ก็เลยบอกว่าอย่าไปยุยงให้หลานเกลียดกันเราก็เลยบอกว่าไม่ได้เกลียดแค่ไม่ชอบนิสัยยายเลยเห็นด้วยแล้วแกก็บอกว่าไม่ได้ไปยุยงไปยุงยงตอนไหนแล้วแม่ก็ขึ้นแล้วก็พูดกูกับยายว่ากูแค่อยากสั่งสอนมันทำไมต้องมายุ่งพี่มันก็ไม่เรียกกูว่าแม่ยายก็บอกถ้าอยากให้มันเรียกว่าแม่ทำไมไม่เลี้ยงมันตั้งแต่เกิดมาทิ้งไว้ให้ยาาเลี้ยงทำไมทำไมไม่ไปเอาไปเลี้ยงเอง
เราก็อยู่กับตายายมาตั้งแต่5ขวบพ่อแม่เอามาให้ยายเลี้ยงเราชีวิตตั้งแต่เด็กมันไม่ง่ายเหมือนแต่ก่อนที่เารได้อยู่กับพ่อแม่เลยน้าเราส่งเงินให้ยายแล้วยายก็ให้เงินเราไปรร.เพราะว่าพ่อเลิกส่งเงินเป็นประจำเหมือนแต่ก่อนเพราะแกมีคาอบครัวใหม่ เรารู้สึกเกรงใจยายกับน้าตลอดเพราะถ้าไม่มีเงินน้าเราก็ไม่น่าจะได้เรียน การทะเลาะครั้งนี้ของแม่กับยายมันทำให้เราผิดหวังอีกแล้วเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่ผิดหวังเพราะตอนที่เราเด็กแม่ก็ชอบจะบอกเราว่าเดี๋ยวมาหานะตลอดแต่ก็ไม่เคยมาเลยจนกระทั่งเราอยู่ป.5เราเริ่มหมดหวังและผิดหวังในตัวแม่แล้วเราไม่อยากคาดหวังอีกแล้วเราเฝ้าดูตลอดรอตลอดว่าวันนี้ใช่มั้ยแม่จะมาเราแต่งตัวสวยๆมาวันที่เเม่บอกจะมาเสมอแต่แล้วแม่ก็ไม่มา แล้วตอนอายุ15แม่กลับมาอยู่ที่จังหวัดที่เราอาศัยอยู่แต่มาไม่ค่อยมาที่บ้านเลยแต่ละครั้งที่แม่มาบ้านมาก็จะมาขอเงินยายกับตายายชอบจะบ่นว่าแม้ว่าไปทำงานอะไรที่นั้นทำไมไม่มีเงินเลย เราบอกแม่ว่าอยู่ที่บ้านได้มั้ยแม่บอกว่าอยู่ที่บ้านไม่มีเงินใช้เลยไม่อยู่ แล้วแม่ชอบจะพาแฟนมามาที่บ้านเป็นบางครั้ง มีครั้งหนึ่งที่หนูป่วยได้นอน รพ. แล้วแม่อาสาเฝ้าเราวันที่สองที่นอนเเม่บอกว่ามีธุระนะเดี๋ยวมาแปปเดี๋ยวเราก็เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่แม่จะมาเราหันไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคนตลอดเพราะคิดว่าแม่มาแล้วจนค่ำเราได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าแม่คงติดธุระอยู่คนข้างก็ชอบจะถามตลอดว่าแม่ไปไหนหนูก็ตอบว่าแม่มีธุระค่ะเราข่มตาให้หลับจนถึงเช้าก็ไม่เห็นแม่จนประมาณเที่ยงแม่กลับมาเมื่อหนูเห็นแม่มาก็พยายามข่มน้ำตาไว้ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็อยากร้องไห้แต่น้ำตามันก็ไหลลงมาไม่หยุดนี้หนูผิดหวังกับแม่ีกแล้วหรอ แม่ก็บอกว่าเขายื้อไว้มาไม่ได้หนูก็โอเครไม่เป็นไร
2วันต่อมาหนูลุกจากเตียงไปอาบน้ำก่อนไปอาบแม่บอกไว้แล้วว่าจะไปธุระนะหนูก็ โอเคร เมื่อหนูอาบน้ำเสร็จหนูมาเปิดตู้ออกเห็นว่าเงินหาญเงินที่ญาติให้มาตอนมาเยี่ยมไม่มีเลยหนูรู้สึกผิดหวังอีกแล้วรู้สึกเสียใจทำไมแม่ต้องทำแบบนี้รู้สึกผิดหวังที่สุดในชีวิตหนูไม่โกรธแต่เสียใจว่าทำไมต้องเอาเงินไปหมดไม่เหลือให้หนูที่นอนอยู่ใน รพ.เลย แล้ววันนี้พี่มาเยี่ยมหนูพอดีหมอมาบอกว่าจะออกหรืออยู่ต่อ2วันหมอบอกอยากให้อยู่ต่อแต่หนูไม่ไหวแล้วอยากกลับบ้านจึงตัดสินใจกลับบ้านไม่อยากจะลำบากคนอื่นอีกแล้ว หนูเป็นลูกที่ดีหรือเปล่าหนูได้แต่ผิดหวังแล้วผิดหวังอีกความรักที่เคยมีให้กลับแม่ปัจจุบันมันรู้สึกเหมือนไม่ได้รักแล้วก็ไม่ได้ไม่ชอบแม่แค่รู้สึกเฉยหนูผิดหรือเปล่าที่เป็นแบบนี้
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะหนูพิมพ์เยอะมากแล้วก็ขอบคุณทุกคนนะคะที่คอยเป็นกำลังใจให้หนู