สวัสดีค่ะ หนูอายุ17ปี เกริ่นก่อนว่าหนูถูกยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆค่ะ แม่พลาดมีหนูในวัยเรียน แล้วเลิกกับพ่อแท้ๆของหนู เลิกได้ไม่ถึงปีแม่ก็ได้ไปอยู่กับพ่อคนปัจจุบันในจังหวัดอื่น ให้ยายเลี้ยงหนูอยู่คนเดียว ระหว่างนั้นแม่ก็มาหา1-2ปีครั้ง คอยส่งขนมมาให้บ้าง โทรมาหาบ้าง หนูดีใจที่แม่โทรมาทุกครั้งค่ะ แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่าแม่ไม่ได้โทรมาเพราะคิดถึงหนูเลย แม่โทรมาขอเงินยาย ถ้าแม่ไม่เดือดร้อนแม่ก็จะไม่โทรมาจนหนูโตขึ้นเรื่อยๆ หนูไม่เคยคิดว่าตัวเองขาดความอบอุ่นเลยค่ะ คงเพราะอยู่กับยายจนชิน ไม่ได้คิดว่าตัวเองรู้สึกขาดเหลืออะไร พอจบม.3แม่ถามว่าไปอยู่ด้วยกันมั้ยไปเรีบนที่นั่นแล้วก็อยู่กับน้อง(แม่หนูมีลูกกับพ่อใหม่ค่ะ) ตอนนั้นหนูดีใจมาก ตื่นเต้นเพราะจะได้อยู่กับแม่ หนูก็ตอบตกลงไปค่ะ หนูวาดฝันชีวิตหนูไว้สวยงามมาก มันมีแต่ความสุขแน่ๆเลย แต่เปล่าค่ะ ค่าอยู่ค่ากินหนู ค่าเทอมของหนู ยายเป็นคนจ่ายทั้งหมด แม่ไม่ให้เงินหนูเลยสักบาท หนูมาอยู่ที่นี่มันทำให้หนูรู้สึกโดดเดี่ยว แม่ไม่ค่อยคุยกับหนูค่ะ เพราะเราไม่สนิทกัน ใช้ชีวิตแยกกันทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกัน ด้วยความที่โตพอหนูถึงได้รู้ว่า"แม่เอาหนูมาอยู่ด้วยเพราะเงิน" แม่ใช้หนูเป็นข้ออ้างที่จะขอเงินจากยายเพิ่ม ทั้งๆที่เงินในส่วนนั้นไม่เคยตกถึงหนูเลย ยิ่งอยู่ยิ่งน้อยใจ แม่รักน้องแบบเห็นได้ชัดมากๆ ต่างกับหนูที่อยู่ตัวคนเดียวแม่ไม่เคยคิดที่จะถามไถ่อะไร เหมือนหนูไม่มีตัวตน
ทุกเช้าแม่จะทำกล่องข้าวให้น้องไปโรงเรียนทุกวัน และใช่ค่ะ แม่ไม่เคยทำเผื่อหนูเลย เวลาจะไปเที่ยวเค้าก็ไปสามคนพ่อแม่ลูก ไม่เคยชวนหนูสักครั้ง หนูรู้สึกว่าแม่ไม่รักหนูเลยค่ะ หนูต้องหาความรักจากที่อื่นมาเติมเต็มคือหนูต้องมีแฟน พอเลิกกับแฟนได้ไม่นานหนูก็ต้องรีบหาใหม่เพราะหนูต้องการความรักมาก เอามาทดแทนสิ่งที่ไม่เคยได้จากแม่ จนครั้งนึงลิปบาร์มหนูหายซึ่งมันค่อนข้างแพง หนูถามแม่ว่าเห็นบ้างมั้ย แม่ก็ตอบว่าไม่เห็น ไม่ได้หยิบไป แต่หนูก็เอะใจเพราะเวลาแต่งหน้า แม่ก็จะแต่งข้างๆหนู คิดในแง่ดีอาจจะเผลอหยิบใส่กระเป๋า ตอนที่แม่วางกระเป๋าทิ้งไว้หนูเลยไปเปิดดู หนูเจอลิปจริงๆค่ะ แต่ยังไม่ได้เอาออกมา ผ่านไป2-3วันหนูถามแม่ใหม่ ว่าไม่เห็นจริงๆหรอ เค้าก็ทำท่าหงุดหงิดใส่หนู แล้วพูดว่าไม่เห็นก็คือไม่เห็น หนูเอาเรื่องนี้ไปบอกยาย ยายก็บอกว่าให้ปล่อยแม่ไปยังไงเค้าก็แม่ หนูก็คิดน้อยใจอีกค่ะ เค้าเห็นเราเป็นลูกจริงๆมั้ย อีกเรื่องคือพอครบกำหนดชำระค่าเทอม ยายก็โอนมาให้ แต่แม่บอกว่า ยืมก่อนค่อยคืน ตั้งแต่ม.4เทอม2 ตอนนี้หนูจะขึ้นม.6แล้วค่ะ ค่าเทอมหนูยังไม่ได้จ่าย ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกแย่ จากคำว่าน้อยใจกลายเป็นเกลียด หนูผิดมั้ยคะ แม่ไม่เคยเลี้ยงหนูมาเลย มองหนูแค่เพราะว่ามีประโยชน์ หนูร้องไห้ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้ ถ้าหนูได้ไปเรียนต่อแล้วมีงานทำ หนูจะผิดมั้ยคะที่ทิ้งแม่ไปเลย ทั้งชีวิตหนูมีแค่ยายจริงๆค่ะ