แบบนี้ถูกไหมฮะ


เอาสมมติ

มาเรียนรู้สมมติ

เพื่อเป็นฐานปัญญา


พอไปปรมัตถ์

ก็จะพอมีประสบการณ์


การมองกิมมิคบางอย่าง


ถึงจะไม่เหมือนกันบางอย่าง

แต่ก็จะได้ลับคมปัญญาแล้วฮะ


พอเข้าไปรู้แจ้งปรมัตถ์ เลย

สามารถเอาผลของ


การรู้แจ้งมาจัดการกับสมมติได้ดีขึ้น


เช่น อภิญญาโลกียะ

บางประเภทยังประมาทและ


มีอวิชชาแทรกเยอะอยู่

เพราะว่ายังไปยึดผัสสะบ้าง

ปฏิจจบ้างว่าเป็นเรา หรือ

อาจจะดับด้วยวิมุตติโลกียะ


แต่ก็ไม่รู้รอบคือ

สติยังหยั่งไม่ลึกมากใน

โลกียะญาณแบบนี้ฮะ

เลยเหมือนคนเดินป่า

ที่จะเข้าป่า

แต่ว่าไม่ได้อ่านอะไร

ไม่ได้ฝึกจุดไฟ


แต่ไปเข้าป่ามั่วๆ

แต่อาจจะรอดมาได้


แต่ก็เสี่ยงเยอะไหมฮะ

เราอาจจะผิดก็ได้นะฮะ

รับรู้ความเป็นปัจจุบันดีกว่า เพราะ

จะเห็นเหตุปัจจัยชัดไหมฮะ

เพราะคล้ายๆว่าเป็น


ทางสายกลาง

ของการโฟกัสอารมณ์ฮะ


สติทำงานดีสุดกับปัจจุบันารมณ์ไหมฮะ