เราเป็นคนนึง ที่ทำอะไรด้วยตัวเองเกือบทั้งหมด พยายามใช้ชีวิตเพื่อไม่ให้เป็นภาระใคร เวลามีเรื่องไม่สบายใจแทบไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เวลาเหนื่อยมากๆคนข้างๆก็ไม่มี ไม่รู้จะหันไปหาใคร ครอบครัวไม่เคยให้กำลังใจ เหมือนถูกเลี้ยงมาแบบต้องเข้มแข็ง เหมือนจะทำจะไรเล่าไปก็ไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไหร่ คนรอบข้างมากมาย แต่รู้สึกโดดเดี่ยวและอ้างว้างมากๆ เราเป็นคนที่เห็นอะไรก็นึกถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ บางทีก็อยากจะหนีไปให้ไกลๆเลย เหนื่อยมากๆก็ทำได้แค่ร้องไห้กับตัวเอง เศร้าเนอะชีวิตคนเรา