ช่วงนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเราเป็นอะไร รู้สึกเบื่อไปหมด ไม่มีที่ปรึกษา ไม่รู้จะปรึกษาใคร มันร็สึกโดดเดี่ยวทั้งๆที่คนรอบตัวเราก็เยอะมาก แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าโดดเดี่ยว เรานอยด์กับชีวิตเราตอนนี้มากๆ ไม่ร็จะทำยังไง มันเหนื่อย มันเบื่อ มันเซ็ง ปัญหารุมเร้าเรามาก เราหาทางออกไม่เจอ ไม่รู้ว่าต้องจะทำยัง
ไง แต่พอเวลามีคนถามว่าเป็นอะไร เราก็มักจะตอบไม่ได้ เราก็ไม่ร็ว่าเราเป็นอะไร แต่เราร็สึกไม่โอเคมากๆ อยากอยู๋คนเดียว อยากปลีกตัวออกไปอยู่คนเดียว แต่ด้วยบุคลิกเราที่เป็นคนเฮฮา ถ้าปลีกตัวออกมาคนอื่นก็จะรู้และดูออกทันที และถามเราว่าเราเป็นอะไร เราก็จะตอบเหมือนเดิมว่าเราไม่รู้ เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร แต่เรารู้แค่ว่าเราเหนื่อย เซ็งมากๆ เราไม่อยากออกไปไหน ปัญหามันเยอะ ไม่ว่าจะเป็นปัยหาครอบครัวหรืออะไรหลายๆอย่าง ไม่ค่อยมีใครเข้าใจเรา เรารู้สึกอ้างว้าง และท้อแท้ต่อการใช้ชีวิตในแต่ละวัน ส่วนกระทู้เราก็ไม่ร็ว่าเราจะปรึกษาอะไรดี เราให้มันเป็นที่ระบายสำหรับเราแล้วกัน เราพยายามให้กำลังใจตัวเองอยู่ตลอด แต่เราคงยังไม่เข้มแข็งพอ มันอาจจะมึนๆ งงๆหน่อยนะคะที่พิมพ์ไป แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ.
สู้ๆ #บอกตัวเองแลเ้วมันจะผ่านไป.