เเม่ส่งเเชทมา เวลา 05:43  แม่เหนื่อยมากๆเลยทุกวันนี้
ตอนล้มตัวลงนอนเหมือนจะหมดลม
น้อยใจชีวิตตัวเอง เห็นลูกสาวบ้านอื่นเค้า ยื่นให้แม่ช่วยแม่แบ่งเบาภาระ แม่เหนื่อยเลี้ยงมาพอโตมาก้อยากช่วยแม่ให่แม่สบาย ให่แม่ทุกเดิอน โบนัสออกก็แบ่งให่ ซื้อของขวัญให้ พาไปกินข้าว ไปทำบุญ
แม่มาก่อนเสมอ
อิฉฉาเค้ามากเลย
ลูกสาวตัวเองมีครอบครัว มีลูกต้องดูแลกัน ทั้ง2คน  จึงไม่สามารถมาดูแลแม่ หุงหาข้าวให้แม่กิน นอนก็นอนคนเดียว น้ำตาไหลแทบทุกคืน น่าจะนอนยันแก่ตาย ถูกทิ้งให้นอนตายคนเดียวไร้คนสนใจ
แม่ก็บอกอยุ่ ว่าเหงา มันอ้างว้าง แต่ไร้ความหมาย ลูกในไส้ ไม่ใส่ใจ ชีวิตโตมาก็มีสามีมีลูก แยกตัวออกไป ทำไมไม่อยุ้กับแม่รักแม่ดูแลแม่เหมิอนลูกๆบางบ้าน
สุดละ โกรธแม่ก็ได้นะ แม่ไม่ถือ แต่อยากระบายความในใจให่ลูกฟังอีกครั้ง
มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย
รุ้แหล่ะ ลูกทนรอ รำคาณแม่ รอให้ตาย จะได้จบ คนเราไม่รุ้ตายวันไหน
มันทนความเหงา จะไม่ไหวแล้ว ถือศิลมาใช่ว่าจะทำตามคำสอนได้น่ะ
ขอโทษนะที่กวนใจลูก💜💜💜
05:52 ขุ่นเเม่ ตอนลูกยังเล็กกำลังโตบอกจะไม่ทิ้งแม่ไปไหนจะเลี้ยงให้แม่สบาย แม่ดีใจมีมัความสุขสู้อดทน ห้ามป่วยห้ามตาย มีกำลังใจมากแต่
พอโตมาทำไมลืม..
 ถึงไม่ลืมลูกก้รุ้แม่เลี้ยงมาคนเดียวจวบจนลูกเติบใหญ่ ทำไมถึงเลือกที่จะมีครอบครัวก่อน ยังไม่ส่งเสียแม่แบ่งเบาแม่มั่ง 
คือกรรมของแม่ที่เกิดมาไม่เคยสบาย จนจะเกษียน ก้คงไปเก็บผักข้างทางขาย มันคือเวรกรรมที่เกิดมาไม่มีใครรักและเข้าใจ

ทุกอย่างเลือกเอง เลือกที่จะไปมีครอบครัว แม่พูดเพราะแม่ไม่ใช่นางเอกในละคร..
ที่ต้องเก็บไว้ในอกคนเดียวยันตาย
ขอระบายบ้าง จะมานอนอมทุกข์คนเดียว มันไม่ใช่ ทรมาน เจียนตาย แม่พูดไปมันไม่ใช่ผิด แต่คนฟังดูรับไม่ได้ แม่เหนื่อย แทบขาดใจทั้งกายใจ ถ้านึกถึงแต่ตัวเองที่ต้องเลี้ยงลูกเอง100%
ตัวเองเลือกเองทั้งหมด การมีลูกมีผัว น่ะ แม่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะจน เงินเดือนน้อย โบนัสนิดนึงหนี้ บาน
จะมาไม่ให้แม่พูดให้ เก็บไว้ อดทนๆ สุดทางละ
บ่อยครั้งที่พูดไป แต่ไม่ได้ไรมา นอกจากรอยร้าว