ไม่ได้ประชด เบียว หรืออะไรนะครับ
นี่ข้อเท็จจริงเลย... 

สมัยเด็กนี่รักมาก มากๆ คิดว่าเป็นประเทศที่ดี ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว มีอิสระ มีเอกราช

พอโตมาถึงรู้ว่า ประเทศเราไม่มีอะไรเลย
มีดีอย่างคืออาหารอร่อยที่สุดในโลกหากินได้ตลอด24ชม. มีทะเลสวย อุดมสมบูรณ์ และผู้คนช่วยเหลือกัน แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ

ผมรู้สึกว่าไทยเรียกเป็นประเทศไม่ได้นะ เพราะประเทศมันต้องมีระบบบริหารจัดการที่เป็นระบบ คนติดต่อหรือร้องทุกข์ต้องรู้ผล
ประชาชนมีคุณภาพชีวิตขั้นต่ำพออยู่ได้ ที่ไม่ต้องถึงขั้นปากกัดตีนถีบจนเลือดตากระเด็นแบบนี้

แต่สิ่งที่ผมเห็นมันเหมือนคนกลุ่มนึงมารวมตัวกันกดขี่คนกลุ่มใหญ่ โดยที่สังคมจะล้มเหลวยังไงก็ช่าง เหล่าศักดินาข้าราชการนายทุนอยู่ดีกินดีก็พอ ที่เหลือช่างมัน มีปัญหาอะไรก็แจกถุงยังชีพไป แล้วก็จบๆ

ถ้าเกิดมีศัตรูรุกรานรูปแบบกองทัพใหญ่ขึ้นมาจริงๆ ที่โม้ๆว่าเหนือกว่าใครในภูมิภาคอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้ เพราะไม่มีการบริหารจัดการอย่างเป็นระบบ
ทหารไม่ได้กินดี เอาแรงไหนไปรบ 

เด็กถูกโกงค่าอาหารกลางวัน เอาอะไรมาฉลาด
(ค่าข้าวนร.21บาท ค่าข้าวนักโทษ50บาท)​

คนทำงานค่าแรงน้อยนิด ถูกเอาเปรียบสารพัด
เอาอะไรมาพัฒนาครอบครัว

กฏหมายอ่อนแอ ตำรวจฉ้อฉล บ้านเมืองเอาอะไรมาสงบสุข(เสียเงินให้แก็งคอลเซ็นเตอร์ที่กัมพูชาให้การสนับสนุนไปเกือบ8หมื่นล้านเลยนี่ ครอบครัวคนไทยหมดตัวไปเท่าไหร่)​

มีภัยพิบัติที ก็ช่วยแบบขอไปที แต่ไม่ฟื้นฟูและเตรียมแผนรับมืออย่างยั่งยืน ก็ต้องมาสิ้นเปลืองภาษีแบบนี้ตลอดไป

ผมบอกตรงๆว่า ผมหมดรักที่นี่แล้ว
ถ้ามีเงินก็พร้อมเปลี่ยนสัญชาติไปเลยทันที

คือมันหมดแล้วจริงๆครับ ไม่ไหว
ประเทศที่ดีแต่เปลือกนี้.....