ตอนเด็กเราเข้าใจว่าใช้ชีวิตธรรมดา เรียบง่าย ไม่ต้องรวย ไม่ต้องมีชื่อเสียง แค่นี้พอแล้ว จนมันมีเรื่องเกิดกับเราทั้งที่เราเป็นผู้เสียหาย กฎหมายช่วยอะไรไม่ได้ ทำให้รู้ว่า ถ้าเรามีอำนาจในมือ เราจะใช้ให้คนที่ทำความเดือดร้อนให้เรารับผิดชอบ มันจะได้รู้สึก ว่าเล่นกับใครเช็คประวัติเขาด้วย ถามว่าทำไปแล้วเราได้อะไร มีแค่เสียกับเสีย ได้เห็นคนที่ทำผิดชีวิตพังพินาศ ได้ความสะใจ มันจะได้รู้ว่าที่มันทำไม่สมควรไปทำกันใครอื่น จากที่ต้องเสียเงินเพื่อรับผิดชอบไม่เท่าไร กลายเป็น ความหายนะที่จะตามมา ทำให้รู้ว่าการที่จะอยู่ประเทศนี้มีต้องรวย มีเงินสามารถซื้อได้เกือบทุกอย่าง คำ ๆ นี้ไม่เกินจริง