เมื่อ2-3ปีก่อนแม่เราเป็นแค่ไมเกรนพอไปหาหมอ หมอก็บอกให้ระวังเพราะเป็นไมเกรนอาจจะเป็นซึมเศร้า พออีกเสียงเดือนไปหาหมอจามที่หมอนัดหมอบอกกับแม่ว่าแม่เป็นซึมเศร้าระยะแรก พอได้ยามาแม่ก็กินๆหยุดๆเราถามแม่ว่าทำไมถึงไม่กินยาตามที่หมอบอกแม่บอกว่าเพราะยาทำให้ง่วงแม่เลยไม่อยากินเราก็พยักหน้าเข้าใจ พอเข้าช่วงสิ้นปี 66 แม่ไปหาหมออีกครั้งหมอบอกว่าแม่เป็นซึมเศร้าระยะ 2 หมอก็ปรับยาให้แรงขึ้นตามอาการแม่ก็เหมือนเดิมกินๆหยุดๆเราก็บังคับให้กินตลอด ช่วงเดือนพฤศจิกายนปี67 แม่ไปหาหมออีกครั้งหมอบอกว่าเป็นซึมเศร้าระยะ 3 แม่ได้รับยาที่แรงขึ้น แม่บอกว่ากินยาตัวนี้แล้วง่วงตลอดแม่นอนจนรู้สึกเหมือนเป็นคนขี้เกียจไปแล้ว แล้วช่วงนี้เราเริ่มมีปัญหาที่โรงเรียนมากขึ้นจนเราบางทีโกรธจนคุมตัวเองไม่ได้เข้าไปต่อยเพื่อนจนเข้างานวินัย เรามีปัญหากับพี่(  คนล่ะพ่อ ) เพราะพี่ชอบดูถูกเราชอบพูดจากวนประสาทจนเราทนไม่ไหวเราทำพี่เจ็บตัวแล้วแม่ก็มาพอดีแม่ก็คิดว่าเราเป็นคนทำพี่ก่อนเลยดุเรา เราด้วยความโกรธก็ตะคอกแม่ว่า " ที่พี่เป็นแบบนี้ก็เพราะแม่ไง เข้าข้างแต่ไอ้นี้จนลืมรักหนู ใช่ไหมล่ะแม่ตอบมาเหอะ" แม่ที่ได้ยินก็พูดออกมาว่า " กูเป็นแม่ที่ไม่ดี ลูกกูถึง ได้เป็นแบบนี้ ถ้าไม่มีกูสักคนพวกคงจะมีความสุข " และแม่ก็เดินไปร้องไห้ เรายังมีหงุดหงิดอยู่เราคิดว่าแม่คงจะหายเอง วันต่อมาแม่ไม่คุยไม่มองหน้า เรารู้สึกผิดจึงไปขอโทษเเม่ก็พยักหน้าแต่เราไม่รู้ว่าในใจเขาตอนนั้นนึกอะไรอยู่บางทีเขาอาจจะยังรู้สึกแบบนั้นอยู่ก็ได้ จนถึงทุกวันนี้เราเองรู้สึกอยากจะทำอะไรสักอย่างเราอยากให้เขากลายเป็นซึมเศร้าเราอยากเห็นแม่เราร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนที่แม่เป็นมันก็มีส่วนมาจากเราด้วย เราควรจะให้อะไรเขาดีค่ะ เราอยากให้เขาหายจากซึมเศร้าค่ะ อยากอยู่กับแม่ไปนานๆ เรารักแม่มากๆแต่บางทีเราก็ทำตัวแย่ๆใส่จนเขาต้องร้องไห้เพราะเราหลายรอบ พี่ๆช่วยแนะนำหน่อยค่ะ ไม่ต้องหายก็ได้แต่ขอให้เขาร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนก็ได้ค่ะฃ